Η προθυμία και η ασυνήθιστη ταχύτητα με την οποία η ελληνική κυβέρνηση σπεύδει να αναλάβει τη "βρώμικη δουλιά" στο πλαίσιο της στρατιωτικής επέμβασης στην Αλβανία που αποφάσισε το Συμβούλιο Ασφαλείας, δημιουργεί ερωτηματικά και ανησυχία για τις επιδιώξεις της Αθήνας.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις Ελλήνων διπλωματών, η ανάπτυξη της πολυεθνικής δύναμης υπό την ηγεσία της Ιταλίας, αποτελεί το πρώτο, το ποιο δύσκολο και επικίνδυνο από τα βήματα της ξένης παρέμβασης στην Αλβανία. Παρ' όλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση έχοντας πλήρη γνώση της κατάστασης, "αγωνίστηκε" για να λάβει μέρος στην αποστολή, θεωρώντας πως με τον τρόπο αυτό αναλαμβάνει ρόλο στην περιοχή και εγγράφει υποθήκες για το μελλοντικό μοίρασμα της πίτας.

Οι προσδοκίες αυτές, σύμφωνα με τις ερμηνείες διπλωματικών κύκλων, οδηγούν την ελληνική κυβέρνηση σε μια στρατιωτική αποστολή, με ασαφείς πολιτικούς στόχους και στην οποία δε συμμετέχουν οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γερμανία, οι οποίες μάλιστα έχουν καταγεγραμμένες τις διαφωνίες τους με την αποστολή. Αυτή, η "αλλοπρόσαλλη" όπως εμφανίζεται, στάση των ισχυρών οι οποίοι από τη μία πλευρά καταγράφουν τις "διαφωνίες" τους και από την άλλη δίνουν την άδεια, μέσω του ΣΑ του ΟΗΕ, για την πραγματοποίηση της αποστολής, δε φαίνεται πως έχει απασχολήσει όσο σοβαρά θα έπρεπε την ελληνική κυβέρνηση, η οποία μοιάζει να τρέχει πίσω από το δόλωμα του ρόλου στην περιοχή. Την ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Τύπου, δε φαίνεται να απασχολεί ούτε το γεγονός πως η Ελλάδα σπεύδει να συμμετάσχει σε μια πολυεθνική δύναμη που αφορά υποθέσεις όμορης χώρας.

Η επιθυμία της Αθήνας να "παίξει ρόλο" στην περιοχή, αποτελεί τον γνώμονα των κινήσεών της οι οποίες πραγματοποιούνται πριν δοθούν απαντήσεις σε ουσιαστικά ερωτήματα, όπως για παράδειγμα ποιοι είναι οι πολιτικοί στόχοι της στρατιωτικής παρουσίας. Ποιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση δεν έχει δώσει απάντηση, ούτε φαίνεται να την απασχολεί καν, υπέρ ποιου από τους τρεις διαμορφωμένους πόλους εξουσίας στην Αλβανία θα λειτουργήσει η στρατιωτική παρέμβαση της δύσης. Υπέρ του Σ. Μπερίσα και του δημοκρατικού κόμματος, υπέρ του πρωθυπουργού Φίνο ή των εξεγερμένων; Και πώς και με ποιο τρόπο θα εκδηλωθεί η παρέμβαση υπέρ του ενός ή του άλλου;

Ενα ακόμη αναπάντητο ερώτημα για την ελληνική κυβέρνηση, αφορά στη στάση του αλβανικού λαού απέναντι στη στρατιωτική παρουσία, η οποία μάλιστα θα καθοδηγείται από την Ιταλία που κατηγορείται ανοιχτά για το αποτρόπαιο συμβάν της περασμένης Παρασκευής στην Αδριατική. Η ελληνική κυβέρνηση, φαίνεται να αγνοεί πλήρως την ψυχοσύνθεση ενός εξοργισμένου, τον οποίο σπεύδουν να "σώσουν" αυτοί που έστειλαν στο βυθό 80 και πλέον Αλβανούς πρόσφυγες την περασμένη Παρασκευή. "Δε θα πρέπει το συμβάν αυτό, αρκέστηκε να δηλώσει ο υπουργός Τύπου, να αποτελέσει εμπόδιο ανάσχεσης των προσπαθειών για την εξομάλυνση της κατάστασης στη γειτονική χώρα"!

Αν σε όλα αυτά προστεθούν οι σαφείς υπαινιγμοί για τις διαθέσεις αυτονόμησης των εξεγερμένων του Νότου, που αφήνουν ξένες κυβερνήσεις στις επαφές τους με την Aθήνα και οι ορατοί κίνδυνοι επιθέσεων κατά της πολυεθνικής από προβοκάτορες προσκείμενους στον Σ. Μπερίσα ή υποκινούμενους από αλλού, τότε όπως σημειώνουν διπλωματικές πηγές, περιγράφεται ένα εξαιρετικά θολό περιβάλλον στο οποίο οδηγεί η ελληνική κυβέρνηση τους 600 οπλίτες αλλά και τη χώρα συνολικά. Πρόκειται για μια επιλογή, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι κύκλοι, η οποία, τελικά, δε θα αποφέρει το παραμικρό κέρδος στη χώρα, καθώς όλα δείχνουν πως η "βρώμικη δουλιά" που αναλαμβάνει η Αθήνα και η Ιταλία, έχει σαν στόχο να αποτελέσει τη "βάση" επάνω στην οποία στο άμεσο μέλλον θα "επικαθήσει" η συνολικότερη και ουσιαστικότερη ξένη επέμβαση στα πολιτικά πράγματα της Αλβανίας, την οποία, ασφαλώς, θα αναλάβουν οι "μετρ" του είδους, Αμερικανοί, Βρετανοί και Γερμανοί.