O Δημήτρης Μαυραγάνης μέλος του ΚΚΕ από το 1941, εθελοντής στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και ανάπηρος του ΕΛΑΣ, πολεμώντας στο 6ο Σύνταγμα Κορινθίας τους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους υποτακτικούς τους, αφηγείται τα παρακάτω δραματικά γεγονότα, που συνέβησαν όταν βρισκόταν στη φυλακή καταδικασμένος σε θάνατο:

"Το 1948 βρισκόμουν στις φυλακές τις Ακροναυπλίας, θαλαμάρχης 130 φυλακισμένων μελλοθανάτων.

Στις 18 Φλεβάρη 4 η ώρα το απόγευμα, ένας φύλακας της γραμματείας των φυλακών, κρατώντας στα χέρια μια δακτυλογραφημένη κατάσταση, πέρασε και το τελευταίο κιγκλίδωμα από το αρχιφυλακείο προς το προαύλιο των φυλακών, βρέθηκε στο πλατύσκαλο του ισογείου και άρχισε να φωνάζει: "Οσοι ακούσετε τα ονόματά σας, σε ένα τέταρτο το αργότερο να μαζέψετε τα πράγματά σας και να έρθετε στο αρχιφυλακείο γιατί πάτε για άλλες φυλακές".

Από τα 31 ονόματα που φώναξε οι 11 ήτανε μελλοθάνατοι, οι υπόλοιποι 20 καταδικασμένοι με διάφορες άλλες ποινές. Ομως τους έβαλαν όλους, σε μια κατάσταση για να μας παραπλανήσουν.

Μόλις ακούστηκαν όλα τα ονόματα μια παγωμάρα έπεσε σ' όλο το θάλαμο, επαλήθευσε η πληροφορία που είχαμε, για δολοφονία 11 συντρόφων μας.

Ο αποχωρισμός μας με τους συντρόφους μας που πήγαιναν στο θάνατο, δεν περιγράφεται. Ολες οι παραγγελίες και τα γράμματα που άφησαν για τους δικούς τους και για μας, ήταν περίπου όλα έτσι: "Είμαστε περήφανοι για τον αγώνα που κάναμε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, του ΕΛΑΣ για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Φεύγουμε με το κεφάλι ψηλά και όχι προσκυνητάδες. Να συνεχίσετε τον αγώνα για τη Νίκη του λαού. Ζήτω η Εθνική Αντίσταση, Ζήτω το ΚΚΕ".

Μόλις τους πήρανε, αμέσως αρχίσαμε όλοι μαζί, οι υπόλοιποι μελλοθάνατοι και 700 ακόμα φυλακισμένοι με άλλες ποινές, να φωνάζουμε με τα χωνιά και να καλούμε τον λαό του Ναυπλίου να επέμβει και να σταματήσει το έγκλημα. Ομως οι δυνάμεις του σκότους και του μίσους, τ' απόβλητα, οι συνεργάτες των Γερμανών, είχαν πολύ καλά προετοιμάσει το έγκλημα. Αλλωστε, οι περισσότεροι από αυτούς είχαν και παλαιότερα προδώσει και παραδώσει στους κατακτητές εκατοντάδες κομμουνιστές και άλλους πατριώτες.

Αφού στοίβαξαν και τους 31 φυλακισμένους μέσα στα κλειστά αυτοκίνητα, τους μετέφεραν στο Ναύπλιο, όπου με κλοτσιές και με τους υποκόπανους, τους τσάκισαν τα πρόσωπα και τα πλευρά, για να πάψουν να τραγουδούν τ' αθάνατα τραγούδια του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ και αιμόφυρτους τους πέταξαν στα μπουντρούμια της Χωροφυλακής Ναυπλίου.

Τα μεσάνυχτα, παρουσία και ενός παπά, άρχισαν ν' ανεβάζουν δυο δυο τους μελλοθάνατους στο γραφείο του Διοικητή, για να γράψουν σε ποιον να παραδώσουν τα πράγματά τους.

Ηταν πια ξημερώματα όταν, κατόπιν εγγράφου παραγγελίας του τότε Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου, μετέφεραν αιμόφυρτους, αλλά με το κεφάλι πάντα ψηλά και τραγουδώντας "Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα", τους 11 ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ στη μάντρα του Δημοτικού Νεκροταφείου και τους δολοφόνησαν.

Οι 11 ήρωες στελέχη του ΚΚΕ, ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ήσαν οι παρακάτω: Τσόχλας Παναγιώτης από Κορινθία. Κανελλόπουλος Γιάννης από Ζευγολατιό. Σαμαρτζής Νικήτας από Σιβίστα Κορ. Γλυκός από Στόμι Κορ. Λεκουσιώτης από Βασιλικό Κορ. Πανάγου από Βασιλικό Κορ. Αργυρόπουλος από Κιάτο. Μαυρέας από Κιάτο. Μπαλάσης Γιώργος από Ν. Κιο. Γκιόκας Θύμιος από Κριεκούκι και Αποστολάκης Νίκος από Κρήτη.

Μετά από λίγες μέρες, μέσα στις φυλακές Ακροναυπλίας, κάναμε Πολιτικό Μνημόσυνο για τους συντρόφους μας".