Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ
Τι ήταν, πάλι, αυτό το τελευταίο; Μιλάω για το ψάρι και το ψάρεμα. Τι φαντασία! Τι ολιγόλογο ποίημα. Σαφέστατο! Και έξυπνο, εξυπνότατο, από μέρος σας, τόσο για το χρόνο, όσο και για το χώρο που το είπατε. Γιατί, ποιος μπορεί να το παραβλέψει, την ώρα που Εσείς λέγατε αυτή σοφία, η χώρα, ήταν, ήδη, μια απέραντη λίμνη. Ετσι, είσαστε, όπως πάντα, μέσα στο θέμα! Μπορούσε κανείς με μια βάρκα, ή, ακόμα, καλύτερα και κολυμπώντας, να ξεκινήσει από τον Εβρο και να φτάσει στην Κρήτη. Και ο καθένας, σε αυτό το θαυμάσιο ταξίδι, μπορούσε να απλώσει το χέρι του μέσα στα νερά και μαζί με τον ιδρώτα του και τους κόπους χρόνων να ανασύρει στην επιφάνεια και τα ζητούμενα ψάρια.
Αλλά, κύριε πρωθυπουργέ, ποιος δεν κατάλαβε, στ' αλήθεια, και τον βαθύτερο υπαινιγμό σας! Δεν ήταν, τάχα, η παροιμία σας και μια απειλή για τον κύριο Κάβανο; Τι έλεγε, παρακαλώ, το γνωμικό σας; Πως για να φας ψάρι πρέπει, οπωσδήποτε, να βρέξεις και κώλο. Και τον αναγκάσατε τον άνθρωπο - αχ αυτή η αποφασιστικότητα, που σας διακρίνει - να φορέσει τη μεγάλη στολή του ψαρά και να βουτήξει στο διευρυμένο Αιγαίο. Να χωθεί βαθιά μέσα στις λάσπες, και αφού φτάσει στο βαθύτερο βάθος και καταθέσει στεφάνι στην υφαλοκρηπίδα μας, να αρχίσει τα παρακάλια. Και εσείς, ενδίδοντας, τάχα, στις ικεσίες του, θα κάνατε αναστολή στο "ενιαίο αμυντικό δόγμα". Οπως και έγινε! Μάλιστα, για να φανείτε πιο ενδοτικός παρακαλέσατε και την Κύπρο να αλλάξει μαγαζί. Να αφήσει τα φλερτ με την Ανατολή και ξανα-ψωνίζει από την Αμερική τα αμυντικά όπλα της. Τι κρυφά παιχνίδια, στ' αλήθεια, παίζονται;
Είναι φανερό, λοιπόν, ακολουθώντας την κινέζικη παροιμία σας, για να επιβιώσουμε, θα πρέπει αδιαμαρτύρητα, να χωθούμε όλοι μέχρι το λαιμό μέσα σε αυτή την απέραντη "σοσιαλιστική" και "εκσυγχρονιστική" λαοθάλασσα. Και εκεί μέσα θα προσαρμοζόμαστε ανάλογα με τα κύματα. Ανάλογα με τις εντολές και με τις ανάγκες των Βρυξελλών. Ανάλογα με τη ζήτηση. Πότε θα γινόμαστε τενεκέδες ξεγάνωτοι και πότε τενεκέδες γανωμένοι. Σε μας, σύμφωνα με τις κινέζικες παροιμίες - και τις επιθυμίες σας - δε μας πέφτει λόγος τι δουλιά θα κάνουμε. Ετσι και αλλιώς, για σας και τους υπόλοιπους Κινέζους, οι άνθρωποι είναι απλώς υποζύγια. Γαϊδούρια στα ελληνικά. Και ποιος Κινέζος, παρακαλώ, ρωτάει τα γαϊδούρια; Κανένας! Γι' αυτό σας θαυμάζω, κύριε πρωθυπουργέ!