Το ελληνικό περιβαλλοντικό πρόβλημα χρόνο το χρόνο παίρνει ολοένα και δραματικότερη μορφή. Μεγάλα καταστροφικά έργα, χωρίς ίχνος προγραμματισμού, με στόχο (sic) την απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων (κυρίως το γέμισμα των πουγκιών ορισμένων κλαδικάριων εργολάβων και κομματικών (;) ταμείων). Αποδάσωση λόγω πυρκαγιών από αγνώστους (;) εμπρηστές και αμέσως μετά εμφάνιση αυθαίρετων εξοχικών (που φυσικά νομιμοποιούνται κάποια στιγμή). Καταπατήσεις ακτών από αεριτζήδες που ονομάζονται επενδυτές. Αγροτική υπερεκμετάλλευση που οδηγεί με μαθηματικό τρόπο σε ερημοποίηση τεράστιων εκτάσεων. Μόλυνση εδαφών και υπόγειων υδάτων από βιομηχανικές μονάδες, που μένουν στο απυρόβλητο λόγω της... οικονομικής κρίσης. Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν. Αντιδράσεις φυσικά και υπάρχουν, αλλά ο αντίλογος συνήθως είναι αποσπασματικός και ανεπαρκής. Κι ο λόγος, η έλλειψη στοιχείων - λόγω απόκρυψης - και η απαραίτητη επιστημονική τεκμηρίωση μια και τα περισσότερα πανεπιστήμια έχουν άλλα... ενδιαφέροντα. Να όμως που καμιά φορά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Χωρίς να αποτελούν ολοκληρωμένη απάντηση - που δεν μπορεί να έρθει με το συγκεκριμένο τύπο ανάπτυξης - συνεισφέρουν θετικά με τις προτάσεις τους σε επιμέρους τομείς.

Από τις εκδόσεις "Τυπωθήτω" στη σειρά "Περιβάλλον και κοινωνικές επιστήμες" κυκλοφόρησε το εν λόγω βιβλίο σε επιμέλεια των Κ. Σοφούλη και Μ. Σκούρτου.Μια απόπειρα που στοχεύει στην τεκμηρίωση και ανάλυση του περιβαλλοντικού ζητήματος της χώρας. Εξετάζοντας κριτικά τις παραδοσιακές κρατικές πολιτικές στον τομέα του περιβάλλοντος, προχωρά σε συγκεκριμένες προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης. Εργο συλλογικό, με τη συμμετοχή γνωστών επιστημόνων, που η πλειοψηφία τους ανήκει στο δυναμικό του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου.Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τέσσερις ενότητες, όπου εξετάζονται εκτός από ειδικά θέματα, η θεσμική - οικονομική και κοινωνική διάσταση του περιβαλλοντικού μας προβλήματος.

Αναφέρουμε ορισμένες χαρακτηριστικές ενότητες: Περιβάλλον και Σύνταγμα. Η προστασία των περιβαλλοντικών αγαθών. Η βιώσιμη ανάπτυξη και η προστασία του περιβάλλοντος. Η διασυνοριακή ρύπανση. Ο ρόλος της Δημόσιας Διοίκησης. Οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα. Τα οικονομικά εργαλεία που χρησιμοποιούμε. Οι δαπάνες για την προστασία του περιβάλλοντος στην ελληνική βιομηχανία. Η κοινωνιολογική θεώρηση των προβλημάτων. Οι υπάρχουσες χωρικές πολιτικές κ.ά. Υλικό πλούσιο και επιστημονικά τεκμηριωμένο που ελπίζουμε να φτάσει σε πολλούς αποδέκτες. Το 'χουμε ξαναγράψει σ' αυτή εδώ τη στήλη. Κάτι καλό γίνεται στη Μυτιλήνη, αρκεί να σταματήσουν οι μικροψυχίες και οι τρικλοποδιές από το υδροκέφαλο κέντρο. Και φυσικά από όλους όσοι δε θέλουν να ακούγονται φωνές πανεπιστημιακών που ενδιαφέρονται για τον τόπο τους.

Νίκος ΜΟΛΥΒΙΑΤΗΣ