Η έντονη προσπάθεια που κατέβαλε ο Πρόεδρος Κλίντον, για την αποδοχή και τη μελλοντική πλήρη ένταξη της Ρωσίας στον όμιλο των ισχυροτέρων οικονομικά κρατών του πλανήτη, δημιούργησε εύλογες απορίες, ιδιαίτερα με τις οξύτατες αντιθέσεις μεταξύ των μελών των "Επτά" και κυρίως της Ιαπωνίας και της Γαλλίας.

Θεωρήθηκε προσωπική νίκη του Μπιλ Κλίντον, κάτι που προέβαλλαν με περισσή θέρμη οι Αμερικανοί αξιωματούχοι σαν το πιο θεαματικό αποτέλεσμα της Συνόδου. Ο Κλίντον κατάφερε και κάτι ακόμα, την αποδοχή και ένταξη της Ρωσίας στο "Κλαμπ του Παρισιού". Αυτό ήταν και το σημαντικότερο βήμα που έκανε η Ρωσία και αποκαλύπτει ίσως τη ζέση του Αμερικανού Προέδρου για "να γίνει η Ρωσία ένας από εμάς". Το "Κλαμπ του Παρισιού" είναι αυτό που καθορίζει τις οικονομικές σχέσεις των πλουσιοτέρων κρατών με τις αναπτυσσόμενες χώρες και τις χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Τι σημαίνει πρακτικά για τη Ρωσία; Μια πρώτη απάντηση θέλησε να δώσει ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Ανατόλι Τσουμπάις, "έτσι η Ρωσία θα καταφέρει πολύ καλύτερα, να μαζέψει τις πληρωμές από χώρες που είχε δανειοδοτήσει ή βοηθήσει χρηματικά τον καιρό που υφίστατο ΕΣΣΔ". Χώρες όπως η Κούβα, το Ιράκ, το Ιράν, η Λιβύη και αρκετές αφρικανικές χώρες βρίσκονται στις πρώτες θέσεις του μακρύ καταλόγου των χωρών που είχαν επισυνάψει στενές εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με την ΕΣΣΔ και έχουν οφειλές από δάνεια. Τυχαίνει αυτές οι χώρες να είναι και οι πρώτες στην προτίμηση του Αμερικανού Προέδρου, ιδιαίτερα η Κούβα, που θέλει να πιέσει σημαντικά έως ασφυκτικά ώστε να ακολουθήσουν το δρόμο των μεταρρυθμίσεων που είναι απαραίτητες για να ενταχθούν στο υπάρχον οικονομικό σύστημα, αυτό της ελεύθερης αγοράς και της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.

Ο Κλίντον χαιρέτησε με θέρμη "την ένταξη της Ρωσίας σαν έναν συνέταιρο που θα καθορίσει και θα προωθήσει μαζί με τους υπόλοιπους την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας". Αυτό που απομένει είναι και η ένταξή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, που όμως, όπως και στην περίπτωση του Ομίλου των "Οκτώ", πρέπει να περιμένει και να εντείνει τις προσπάθειές της για την ικανοποίηση όλων των όρων, που είναι αναγκαίες προϋποθέσεις για την πλήρη ένταξή της.

Ο Μπορίς Γιέλτσιν φαινόταν πολύ ενθουσιασμένος και κυρίως έτοιμος να τα παραδώσει όλα. Αυτό έκανε και τη ρωσική αντιπολίτευση να τον κατηγορήσει για "εθνική μειοδοσία". Τι άλλο μπορεί να σημαίνει, η άρση του βέτο της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατά τη διάρκεια της Συνόδου, για να εκδοθεί εκ νέου καταδικαστική απόφαση για το Ιράκ;

Είναι τυχαία η φιλική διάθεση, κυρίως των ΗΠΑ, όταν είναι δεδομένες ακόμα και τώρα οι διασυνδέσεις της Ρωσίας με αυτές τις χώρες που αποτελούν το αγκάθι στο πέλμα του γίγαντα; Μπορεί η φυσιογνωμία του Μπορίς Γιέλτσιν και οι αγώνες που έδωσε για την ανατροπή του σοσιαλισμού να είναι αρκετές για να του επιτρέψουν να είναι μέλος του κλαμπ; Η τα πετρέλαια της Κασπίας, οι δρόμοι του φυσικού αερίου και η γεωπολιτική ολόκληρης της περιοχής, είναι περισσότερο ελκυστικοί λόγοι, για να την ευκολότερη πρόσβαση και διείσδυση, με τη συγκατάθεση και τη συμμετοχή της Ρωσίας;

Τα κείμενα έγραψε η Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ