Αυτό κι αν είναι ενδεικτικό της αξίας των πρωθυπουργικών λόγων ότι η κυβέρνηση εκπροσωπεί την "Αριστερά της πράξης"! Πρόκειται για τόσο "αριστερή" κυβέρνηση, που έχει την ανάγκη να είναι ο Ντελόρ, ο Μπλερ, ο Ντ' Αλέμα και οι λοιποί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες, εκείνοι που θα σφραγίσουν το θεωρητικό περιτύλιγμα της πλήρους ενσωμάτωσης του ΠΑΣΟΚ στο βασίλειο του νεοφιλελευθερισμού.

Οι τελευταίοι, με προεξάρχοντα το θεματοφύλακα του Μάαστριχτ και συντάκτη της "Λευκής Βίβλου", Ζακ Ντελόρ,θα ανοίξουν τις "κεντροαριστερές" φτερούγες τους και, παρέα με τον Κ. Σημίτη,θα επιδοθούν οσονούπω σε... "εκσυγχρονισμένες" πιρουέτες εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων. Το μοτίβο γνωστό: Μεταβάπτιση της δεξιάς πολιτικής σε "αριστερή", αναγωγή του κυνισμού σε "ρεαλισμό" και μετονομασία της κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας σε "σοσιαλιστική άνοιξη"!

Ολα αυτά την ερχόμενη Τετάρτη,μέρα παρουσίασης στην Αθήνα του βιβλίου με τίτλο "Ποια Ευρώπη θέλουμε",όπου καταγράφονται οι θέσεις των προαναφερόμενων για το θέμα. Πέμπτη και Παρασκευή, προγραμματίζονται, υπό την αιγίδα του "ΙΣΤΑΜΕ", οι επίσης λαμπρές συναθροίσεις των επιφορτισμένων με το καθήκον της "κεντροαριστερής" απάντησης στα κοινωνικά προβλήματα... Εκεί ο πρωθυπουργός θα εξηγήσει πώς αντιλαμβάνεται την "πολιτική και την οικονομία υπό την επίδραση του διεθνούς περιβάλλοντος"... Αλλωστε, το να επαναλάβει πως "στις σύγχρονες οικονομικές συνθήκες το κόστος του κοινωνικού κράτους, δημιουργεί προβλήματα" (!), δεν του... κοστίζει και τίποτα.

***

Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης, μπαίνει, λοιπόν, στο πρόγραμμα του μαζικού "κεντροαριστερού" παραμυθιάσματος. Η "παράσταση" αρχίζει σήμερα. Σήμερα που οι προσκεκλημένοι του Γ. Παπαντωνίου, νυν και σκιώδεις"σοσιαλιστές" υπουργοί Εθνικής Οικονομίας της ΕΕ, θα εξηγήσουν σε συνέντευξη Τύπου το "αριστερό" τους όραμα, όπως αυτό καταγράφηκε στην κεκλεισμένων των θυρών (!) μάζωξή τους στη Βουλιαγμένη. Το πόσο "αριστερά" είναι τα "όνειρά" τους, μάλλον, δε χρειάζεται... ονειροκρίτη για να ερμηνευτεί. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι

• στην Ελλάδα, δηλώνουν διά στόματος Παπαντωνίου ότι αριστερή πολιτική είναι ο φιλελευθερισμός (!),
• στη Γαλλία, τάσσονταν προεκλογικά κατά των ιδιωτικοποιήσεων, για να ακολουθήσουν οι έπαινοι των "Φαϊνάνσιαλ Τάιμ", λόγω της μετεκλογικής τους απόφασης να... ιδιωτικοποιήσουν τις τηλεπικοινωνίες,
• στην Ιταλία επιβάλλουν κεφαλικούς φόρους υπέρ Μάαστριχτ και εισάγουν την αρχή του "απασχολήσιμου",
• στη Βρετανία καταγράφηκαν ως οι εγγυητές της "ολοκληρωτικής νίκης του θατσερισμού"...

***

Ες αύριον, όμως, τα σπουδαία! Αύριο, που οι κ. Ντελόρ και Σημίτης σε εκδήλωση με θέμα το "Ποια Ευρώπη Θέλουμε" - προφανώς για να προϋπαντήσουν το βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο - θα εισηγηθούν τον πολυεθνικό "μονόδρομο" για τον εκβαρβαρισμό των κοινωνιών, όπως θέλει να τις ισοπεδώσει ο παγκοσμιοποιημένος κεφαλαιοκρατικός οδοστρωτήρας.

Αλλά γιατί τόση "προκατάληψη", αφού οι άνθρωποι ακόμα δε μίλησαν, οπότε πού ξέρετε τι θα πουν, θα ρωτούσε κάποιος... Δυστυχώς για τους εθισμένους στα "ψυχοτρόπα" των αυταπατών, ο πρωθυπουργός και οι Ευρωπαίοι "σύντροφοί" του, σιγά - σιγά θα τους στερήσουν ακόμα και το άλλοθι του "δεν κατάλαβα".Ετσι, ο πρωθυπουργός έσπευσε και μοίρασε πριν ακόμα κυκλοφορήσει το βιβλίο, το δικό του κεφάλαιο. Θα μπορούσε να το αποφύγει, μια και πρόσφατα, από την ΚΕ του ΠΑΣΟΚ εξήγγειλε τη "νέα ορμή" της αντιλαϊκής κυβερνητικής επίθεσης.

Φαίνεται, όμως, ότι η κυβέρνηση βιάζεται. Βιάζεται, αφ' ενός να προωθήσει τα μεσαιωνικά μέτρα που επαγγέλλεται ο καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, αφ' ετέρου επείγεται να συντάξει ένα ιδεολογικοπολιτικό εγχειρίδιο που να αποδίδει τη θεωρία του "νέου ΠΑΣΟΚ". Να αποδίδει, δηλαδή, το σύνολο της σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης του κυβερνώντος κόμματος και των "αδελφών" κομμάτων της ΕΕ. Μετάλλαξη που τα έχει καταστήσει δίδυμο και σιαμαίο αδερφό της κλασικής χριστιανοδημοκρατίας.

***

Το κείμενο θέσεων του πρωθυπουργού, στην από κοινού, με τους Ντελόρ, Ζοσπέν, Μπλερ, Λαφοντέν και Ντ' Αλέμα, συγγραφή του "σοσιαλδημοκρατικού μανιφέστου" - πυξίδα της πολιτικής πρακτικής των Ευρωπαίων "κεντροαριστερών", αν παραβλέψει κανείς την καρμπόν αντιγραφή τσιτάτων από διάφορες ομιλίες του, καταφέρνει να φωτίσει τον άξονα, που συνδέει, σε όλα τα επίπεδα, την πολιτική που κατά το κεφάλαιο πρέπει να ακολουθήσει η ενταγμένη στο ιμπεριαλιστικό σύστημα Ελλάδα. Κυρίως, όμως, εδώ, η απειλή "υποταγή στην ΕΕ ή καταστροφή" παίρνει τη μορφή... νουθεσίας.

Η "νουθεσία" συνίσταται στη σύσταση προς το λαό να αποδεχτεί μια βασική "νομοτέλεια". Οχι, φυσικά, την οικονομική διεθνοποίηση, αλλά την αντιδραστική παγκοσμιοποιημένη επικυριαρχία των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων πάνω στις παραγωγικές δυνάμεις, στο πλαίσιο της διεθνοποιημένης οικονομίας. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα, πρέπει να μάθει "να κολυμπάει" σε έναν ωκεανό γεμάτο με "καρχαρίες"...

Ποια είναι η "σωτηρία" της χώρας και του λαού από τους "καρχαρίες"; Απλό:Η ενατένιση του κόσμου μέσα από τα μάτια ενός... "καρχαρία", εν προκειμένω της ΕΕ, που, όμως πρέπει πρώτα να... μεγαλώσει για να μπορεί να αντιμετωπίσει τους υπόλοιπους "αιμοβόρους" ανταγωνιστές της στα πελάγη του διαγκωνισμού των πολυεθνικών και των ασύδοτων αγορών.

Πώς θα "μεγαλώσει" και ποια πρέπει να είναι η συμβολή της Ελλάδας σε αυτό; Μα η "συναίνεση" του ελληνικού λαού να καταβροχθιστούν και να αλεστεί στην κοιλιά του "ευρω - καρχαρία" κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, κάθε έννοια ασφαλιστικής κάλυψης, κάθε εργασιακό δικαίωμα, κάθε δικαίωμα εισοδηματικής διεκδίκησης, κάθε ελπίδα παραγωγικής ανάπτυξης, κάθε σκέψη εθνικής ανεξαρτησίας.

***

Αυτές είναι οι συστάσεις του πρωθυπουργού στο πλαίσιο του νεοφιλελεύθερου"μανιφέστου". Είναι σαφέστατος:

• "Η διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων διασφαλίζεται με την αναγνώριση του πρωτεύοντος ρόλου της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης και συγκεκριμένα της ολοκλήρωσης της ΟΝΕ" και καλεί "να επιτύχουμε μια ΕΕ με ισχυρούς υπερεθνικούς θεσμούς... (και) μια ισχυρή κοινή εξωτερική πολιτική", όπως λέει.
• Η Ελλάδα θα πορευτεί στο πλαίσιο της "αποκρατικοποίησης και απελευθέρωσης των αγορών" και θα κινηθεί "στον ίδιο στρατηγικό στόχο" της λιτότητας "με την οικονομική πολιτική και με τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους", όπως λέει.
• "Στις σύγχρονες οικονομικές συνθήκες το κόστος του κοινωνικού κράτους... δημιουργεί προβλήματα", όπως λέει.
• "Πρέπει να δοθεί μικρότερη έμφαση σε δαπάνες δυσπραγίας... (και θέλει) να καταπολεμήσει μια αντίληψη που χαρακτηρίζεται από την επιθυμία... υποστήριξης από το κράτος" των... "συντεχνιών", όπως λέει.

Αυτό το μοντέλο κοινωνίας υπηρετεί ο κ. Σημίτης και οι ομοϊδεάτες του. Αυτό το "κεντροαριστερό" θυσιαστήριο εθελοντικής προσφυγής του λαού θέλει να χτίσει στη συνείδηση των εργαζόμενων το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης υπό την εποπτεία του Ντελόρ. Απέναντι στον παραπάνω άκρατο νεοφιλελευθερισμό, η απάντηση της πραγματικής Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος, εξίσου απλή και σαφής μπορεί να είναι: "Οχι".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ