Ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα. Και η Ελλάδα σηκώθηκε στο πόδι. Σταχυολογώ περιγραφές απ' τις εφημερίδες. "Οι οπαδοί του Ολυμπιακού ξεχύθηκαν στους δρόμους, στις περισσότερες γωνιές της Ελλάδας, για να γιορτάσουν. Στο Πασαλιμάνι το επίκεντρο και κάθε γειτονιά, κάθε συνοικία, κάθε πόλη, κάθε νομός τα παρακλάδια". "Εκατοντάδες καπνογόνα άναψαν με το σφύριγμα της λήξης, ενώ χιλιάδες οπαδοί των ερυθρολεύκων έμπαιναν στο γρασίδι. Σαν κατοστάρηδες έτρεχαν οι παίκτες για τα αποδυτήρια, αλλά ο δρόμος ήταν πιο δύσκολος για τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που γίνονταν αντικείμενο λατρείας! Ηταν ένδεκα παρά τέταρτο, όταν ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σωκράτης Κόκκαλης, ανέβηκε στην εξέδρα όπου βρισκόταν και η πολυπόθητη κούπα. Είναι Θεός ο πρόεδρος, τραγουδούσαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού".

"Πριμ - μαμούθ θα εισπράξουν οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Κάθε βασικός θα πάρει από 30 - 35 εκατομμύρια δραχμές πριμ και έξτρα πριμ. Η διοίκηση του Ολυμπιακού έχει πριμοδοτήσει προς 5.000 δραχμές το κάθε λεπτό συμμετοχής σε αγώνα πρωταθλήματος". "Μόλις ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη του αγώνα, η νύχτα έγινε μέρα στο Καραϊσκάκη. Δεκάδες βεγγαλικά γέμισαν τον ουρανό με χρώματα, δημιουργώντας φαντασμαγορική ατμόσφαιρα. Ακολούθησε η απονομή, αλλά, μέχρι να φτάσει το κύπελλο στα αποδυτήρια, έσπασε το ένα χερούλι του, αφού όλοι οι φίλοι του Ολυμπιακού ήθελαν να το αγγίξουν. Τελικά το κύπελλο πήρε ο γιος του προέδρου Πέτρος Κόκκαλης και το πήγε μέχρι το πούλμαν. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού έμειναν τουλάχιστον για μισή ώρα στο γήπεδο ανοίγοντας σαμπάνιες και μπίρες, και έκοψαν τα δίχτυα. Η ιαχή Ντούσαν- Ντούσαν δονούσε το στάδιο Καραϊσκάκη και από τα μεγάφωνα ακουγόταν το τραγούδι, We are the champions".

Είναι καλός ο αθλητισμός. Είναι καλό το μπάσκετ. Είναι καλό το ποδόσφαιρο. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα καλό ή κακό, απόλυτα. Καθετί είναι τέτοιο ή αλλιώτικο, σε πολλαπλή σχέση με άλλα. Το ποδόσφαιρο είναι καλό. Η και πολύ καλό. Αλλά γίνεται κάκιστο, αν αναχθεί σε λαϊκή λατρεία, αν εξαλλαγεί σε εθνικό παραλήρημα. Τότε τα βεγγαλικά, οι λαοσυνάξεις, τα λαϊκά γλέντια, οι ιαχές, οι ουρανομήκεις κραυγές του γίνονται η μεγάλη Σιωπή, όπου θάβονται και χάνουν τη φωνή τους οι υψηλές ιδέες ενός λαού. Και, φυσικά, τα προβλήματά του. Οταν το ποδόσφαιρο υποκαθιστά ιδέες και προβλήματα, τότε αυτά μένουν άλυτα. Ο λαός δε λύνει τότε τα προβλήματα. Κερδίζει το πρωτάθλημα. Και λέει πως είναι ευτυχισμένος.