Με εντολή και απαράβατο όρο τη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, και μάλιστα, με ακόμα εντονότερους ρυθμούς, προσέρχεται σήμερα η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ για να εκλέξει νέο πρωθυπουργό. Ενας πρωθυπουργός που, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ολιγαρχίας και των ιμπεριαλιστών από τον Α. Παπανδρέου, έχει ήδη στις αποσκευές του την ομοθυμία της ΚΕ του κόμματός του για την επιβολή ακόμα πιο στυγνής πολιτικής ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Εχει την προκαταβολική στήριξη στο "έργο" του. "Εργο" υπόκυψης απέναντι στους ισχυρούς και τους "συμμάχους", "έργο" - προώθηση των επιταγών των μονοπωλίων.

Το παραπάνω μήνυμα ήταν σαφές και στάλθηκε χτες προς τον ελληνικό λαό από δυο κατευθύνσεις: Και από τον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ και από τους επίδοξους διαδόχους του Α. Παπανδρέου. Οι τελευταίοι, μιλώντας σε ένα ακροατήριο που αποτελούνταν από τα μέλη της ΚΕ και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, εισέπραξαν το χειροκρότημα. Ενα χειροκρότημα που αφορούσε "προεκλογικούς" λόγους, οι οποίοι ξεκαθάριζαν ότι: α) "Βάση ενότητας" του ΠΑΣΟΚ είναι "οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης", δηλαδή, τα γραμμάτια εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των υποδείξεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, β) Χωρίς "καμία παρέκκλιση" η χώρα "θα συνεχίσει την οικονομική της πολιτική", κινούμενη στους ρυθμούς του Μάαστριχτ, διότι έτσι επιτάσσει "η συμμετοχή στις ευρωπαϊκές εξελίξεις", γ) Τα όποια υπολείμματα του κράτους πρόνοιας θα παρασυρθούν στο πέρασμα των οδηγιών της "Λευκής Βίβλου", και μάλιστα, με σιγόντο τις φλυαρίες για "νέο κοινωνικό κράτος" (! ), δ) Το "νέο" ΠΑΣΟΚ θα είναι άξιος συνεχιστής της 20χρονης διγλωσσίας και υποκρισίας του, βαφτίζοντας τη "σταθεροποίηση που πέτυχε" (!) σε "προσήλωση στον κοινωνικό και δημοκρατικό διάλογο"! Αυτά υποσχέθηκαν χτες οι "μνηστήρες" της πρωθυπουργικής καρέκλας.

Με βάση τους ίδιους άξονες καλείται σήμερα η ΚΟ του κυβερνώντος κόμματος να διαλέξει ποιος εκ των Α. Τσοχατζόπουλου, Γερ. Αρσένη, Κ. Σημίτη και - εκτός απροόπτου - του Γ. Χαραλαμπόπουλου, έχει τα περισσότερα εχέγγυα για να φέρει εις πέρας το παραπάνω "καθήκον". Πρόκειται για μια διαδικασία που όλα τα φώτα της δημοσιότητας θα πέσουν επάνω της. Με στόχο, τελικά, να συσκοτιστεί το κύριο: Το καθήκον των εργαζόμενων να συγκρουστούν με τα "καθήκοντα" των εκπροσώπων της ολιγαρχίας, ανεξάρτητα από ποιο αρχηγό θα αρχίσουν από αύριο να προωθούνται.