Σε μια περίοδο όπου οι πάντες προτείνουν "λύσεις" για το πρόβλημα της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, ο "ΣΥΝ" δε θα μπορούσε να μείνει αμέτοχος. Αλλωστε, περισσότερο από τον καθένα ο "ΣΥΝ" έχει "έννομο συμφέρον" από τις εξελίξεις και τις ανακατατάξεις στο κυβερνών κόμμα. Μετά, λοιπόν, από τα πυροτεχνήματα της ΝΔ και της Πολιτικής Ανοιξης ο Ν. Κωνσταντόπουλος πρότεινε σύσκεψη πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως τη μόνη λύση για να αντιμετωπιστεί το πολιτικό πρόβλημα.

Είναι γνωστό πως ο "ΣΥΝ", όποτε χρειάζεται να κάνει αισθητή την πολιτική του παρουσία, επαναλαμβάνει μονότονα είτε την "καραμέλα" του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής είτε την αντίστοιχη της σύσκεψης πολιτικών αρχηγών, τις οποίες εμφανίζει περίπου ως "φάρμακο διά πάσαν νόσον... ". Στην προκειμένη όμως περίπτωση, η πρόταση για σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πυροτέχνημα, με στόχο να φανεί πως στη ρευστή περίοδο των πολιτικών ανακατατάξεων ο "ΣΥΝ" είναι έτοιμος να συμβάλει για την έξοδο του πολιτικού συστήματος από την κρίση.

Ο "ΣΥΝ" με αυτή του την πρόταση αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη στείρα θεσμολαγνία του, η οποία δεν προσφέρει το παραμικρό στη λύση του προβλήματος. Κι αυτό γιατί ο Ν. Κωνσταντόπουλος παραδέχεται πως μόνος αρμόδιος να δώσει λύση στο πρόβλημα είναι το κυβερνών κόμμα, υποστηρίζοντας ότι "η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη υπεύθυνη να δώσει λύσεις".Μάλιστα, επιρρίπτει ευθύνες στο ΠΑΣΟΚ, επειδή "κρατάει σε ομηρία τις κοινοβουλευτικές δημοκρατικές διαδικασίες" και "μετατρέπει το εσωτερικό του πρόβλημα διαδοχής σε πρόβλημα του λαού και της χώρας".Ομως, ο Ν. Κωνσταντόπουλος, γρονθοκοπούμενος με τον... πρόεδρο του "ΣΥΝ", παίζει ακριβώς το ίδιο παιχνίδι για το οποίο καταγγέλλει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ζητώντας σύσκεψη πολιτικών αρχηγών, συμβάλλει στη μετατροπή του εσωτερικού προβλήματος του ΠΑΣΟΚ σε "ζήτημα μείζονος εθνικής σημασίας".Ζητά "να συνεννοηθούν όλα τα κόμματα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ώστε να αποδεχτούν μια τέτοια σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας", θεωρώντας πως όταν οι πολιτικές εμπλοκές τείνουν να διαμορφώσουν θεσμικά αδιέξοδα, "πρέπει να διευκολύνεται με πολιτικές πρωτοβουλίες η αντιμετώπισή τους".

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών δεν πρόκειται να λύσει το παραμικρό πρόβλημα. Κι αυτό γιατί είναι μάλλον απίθανο να δώσουν λύση - ακόμα κι αν το ήθελαν ή το μπορούσαν - ο Κ. Στεφανόπουλος, ο Μ. Εβερτ, ο Αντ. Σαμαράς, η Αλ. Παπαρήγα ή ο Ν. Κωνσταντόπουλος. Πέρα από μια φιλολογική συζήτηση, είναι παιδαριώδες να πιστεύει κανείς ότι αυτή η σύσκεψη θα πρόσθετε τίποτα σε ένα πρόβλημα που καλώς ή κακώς αφορά μόνο το ΠΑΣΟΚ.Μήπως, δηλαδή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων θα μπορούσαν να δεσμεύσουν τον πρωθυπουργεύοντα Α. Τσοχατζόπουλο να περάσει σε συγκεκριμένες ενέργειες για την άρση του αδιεξόδου; Κι αν ακόμα αυτοί το έπρατταν, δε θα αποτελούσε αυτή τους η πράξη παρέμβαση στα εσωτερικά ενός κόμματος; Τουλάχιστον, πολλοί έτσι θα την ερμήνευαν.

Ολα αυτά τα αυτονόητα για τον μέσο πολίτην δεν μπορεί να τα αγνοεί ο έμπειρος νομικός Ν. Κωνσταντόπουλος. Ομως, ο πολιτικάντης πρόεδρος του "ΣΥΝ" παραμερίζει τον νομικό σε μια απέλπιδα προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων. Οσο για τη διέξοδο της χώρας από την κρίση, που σωρεύει η αντιλαϊκή πολιτική - με ή χωρίς τον Α. Παπανδρέου - ο "ΣΥΝ" ούτε θέλει ούτε μπορεί να εκφέρει πολιτικό λόγο. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η συμμετοχή του στα πολιτικά παιχνίδια διαχείρισης του συστήματος κι όχι η άσκηση πολιτικής για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Ζ.