Εκεί φτάσαμε. Ταξιδεύουμε μ' ένα όχημα που το κατασπαράζουν και το κατατρώνε τα συνδικάτα του εγκλήματος. Τα κυκλώματα της εμπορίας βρεφών. Της λευκής σαρκός. Των ναρκωτικών. Των πολύμορφων οικονομικών σκανδάλων. Των σατανισμών, του τρόμου, του ψεύδους, του αμοραλισμού...

Εκεί φτάσαμε. Βγαίνεις το πρωί απ' το σπίτι σου και δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί. Το πρώτο που κινδυνεύει είναι αυτό που κρατάς στο χέρι. Σου το αρπάζουν οι "τσαντάκηδες"! Δεν είναι μόνο οι δραχμούλες που έχεις μέσα. Είναι η ταυτότητα, τα κλειδιά, άλλα προσωπικά σου χαρτιά και άντε να μπεις στα έξοδα και τα τρεξίματα να τα ξαναποκτήσεις. Είναι και το άλλο: κλειδώνεις να πας κάπου. Σε τρώει η αγωνία. Αν μπουν οι διαρρήκτες; Καθημερινά συμβάντα, που σωρεύονται στα ράφια των αστυνομικών αρχών και μακάρι να 'τανε μόνο αυτά.

Οσο πιο πέρα πας μ' αυτό το όχημα, όσο πιο βαθιά σε σπρώχνει η ανάγκη της ζωής, τόσο πιο άγρια αλυχτούν να σε κατασπαράξουν οι αγέλες των λύκων.

Εκεί φτάσαμε. Σηκώνεσαι χαράματα να πας στο χωράφι. Βλέπεις τη σοδειά, τους κόπους σου, βουτηγμένη στα νερά και τη λάσπη. Τραβάς τα μαλλιά της κεφαλής σου, χτυπιέσαι. Πού να πας να ζητήσεις συμπαράσταση; Εχεις βέβαια κατακτήσει το δικαίωμα να διεκδικείς το δίκιο σου. Βγαίνεις στον αγώνα; Ερχεται στο κατόπι σου ο "νόμος του κράτους" να σε δικάσει!

Εκεί φτάσαμε. Χτυπάς ξύλο να μην αρρωστήσεις. Μα κι αν το χτυπήσεις, πάλι μπορεί κάτι να σου συμβεί. Τι να σου κάνει κι ο οργανισμός σου; Τόσα βάρη σηκώνει. Απ' το άγχος για τον επιούσιο άρτο ως τις μολύνσεις του περιβάλλοντος και τη βρώμα των σκουπιδιών. Να μη σου λάχει, λοιπόν, κι αρρωστήσεις. Μπαίνεις στη σειρά των χιλιάδων που αγωνιούν. Θα βρεις κρεβάτι στο νοσοκομείο; Κι αν είναι να μπεις στο χειρουργικό κρεβάτι, φτάνεις σ' απόγνωση. Πού να βρεις να γεμίσεις το "φακελάκι";

Η ζωή σου κρέμεται από μια κλωστή.

Εκεί φτάσαμε. Η κοινωνία μας μετατράπηκε σε ανθρωπόμορφη ζούγκλα. Κι είναι αυτή η ζούγκλα που κατευθύνουν οι "τιμονιέρηδες" αυτού του οχήματος. Του συστήματος της άγριας εκμετάλλευσης και των πολέμων. Και το βιάζουν το όχημά τους. Το κυνηγούν να κυλήσει πιο γρήγορα. Πιο λαχανιαστά. Να φτάσουν τη δεύτερη, να φτάσουν την τρίτη ταχύτητα. Να "συγκλίνουν" με τους κεντροευρωπαίους. Κρατούν ένα καμουτσίκι οι "τιμονιέρηδες" και το κραδαίνουν πάνω απ' τα κεφάλια και ωρύονται και προστάζουν: "Ακόμα πιο γρήγορα! Ακόμα πιο γρήγορα!... Κι άλλη λιτότητα κι άλλες περικοπές κι άλλη φτώχεια κι άλλη ανεργία! Να "συγκλίνουμε", να φτάσουμε τους κεντροευρωπαίους!...".

Δημήτρης ΚΗΠΟΥΡΟΣ