ΕΙΝΑΙ ολοφάνερο ότι η νεοσυντηρητική επέλαση, όπως αυτή περιγράφεται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, δεν αφορά, βέβαια, μόνο τους εργαζόμενους της χώρας μας. Εχουν προηγηθεί και βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη ανάλογα ή πλέον σκληρά μέτρα σε άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ. Είναι χρήσιμο, λοιπόν, να γνωρίζουμε ποια αντιλαϊκά μέτρα επιβλήθηκαν σε Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Αυστρία και το "χρονικό" για το ξήλωμα των εργατικών κατακτήσεων (σελίδα 13).

ΑΝΑΓΚΑΙΟ συμπλήρωμα αυτής της ολομέτωπης επίθεσης κατά των λαών της Ευρώπης είναι η περιβόητη Συνθήκη Σένγκεν, η οποία κυρώθηκε πρόσφατα από την Ελληνική Βουλή με την πλειοψηφία ...των 142 ψήφων. Οι στόχοι της είναι φανεροί και γνωστοί. Ηδη τη συνθήκη - τερατούργημα ακολουθούν, όπως αποκάλυψαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, το ηλεκτρονικό αρχείο δακτυλικών αποτυπωμάτων και η άρνηση της ΕΕ να χορηγεί πολιτικό άσυλο σε πολίτες της. Η παρέμβαση του λαϊκού κινήματος για την αχρήστευση των αυταρχικών και αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Μιλούν στο "Ρ" 4 βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΚΚΕ και το ΔΗΚΚΙ (σελίδες 6-7).

ΔΕ σταματά όμως εκεί η επιχείρηση παγίδευσης των συνειδήσεων των λαών. Ευρέως διαδεδομένο στερεότυπο της κυρίαρχης ιδεολογίας είναι το γνωστό "οι μισθοί φταίνε για τον πληθωρισμό" ή ακόμα ότι "ο μισθός εργασίας αποτελεί το κύριο στοιχείο του κόστους των προϊόντων". Αυτά τα σαθρά επιχειρήματα όμως έχουν απαντηθεί ήδη από την εποχή του Κ. Μαρξ (σελίδες 10 - 11).

ΠΟΛΛΑ ακούσαμε φέτος - καθόλου τυχαία - για τον εκσυγχρονισμό του Χ. Τρικούπη. Ομως η αστική ιστορική αρθρογραφία δε θέλει να θυμάται ότι το 1987 η χώρα μας οδηγήθηκε υποτελής στο Διεθνές Οικονομικό Ελεγχο, ενώ οδήγησε στο μεγάλο εξωτερικό δανεισμό της χώρας (σελίδες 8-9).

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και η άλλη όψη της ιστορίας. Πενήντα χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού ο Γράμμος - σύμβολο αντίστασης από τους πανάρχαιους χρόνους - έγινε μαγνήτης, που τραβάει τις ΕΑΜικές οργανώσεις. Οι μνήμες βουρκώνουν τα μάτια, αλλά χαλυβδώνουν και τη θέληση για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση (σελίδες 14-27).

ΚΑΖΑΝΙ που βράζει είναι ο θεσσαλικός κάμπος. Δεν είναι μόνο το λιοπύρι, κάτω από το οποίο οι ξωμάχοι δίνουν τη μάχη της σοδειάς. Πάνω απ' όλα είναι τα τραγικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα οι μικρομεσαίοι αγρότες. Εκεί, στον κάμπο, όπως και σε κάθε αγροτική περιοχή, εφαρμόζονται στην πράξη, αργά και βασανιστικά, οι αποφάσεις που λένε ότι ο αγροτικός πληθυσμός πρέπει να μειωθεί στο μισό από ό,τι είναι σήμερα. Το θερμόμετρο της αγανάκτησης βρίσκεται σταθερά στα ύψη. Αγωνίζονται μέρα - νύχτα στα χωράφια, παλεύοντας σκληρά για να βγει, να μαζευτεί και να πουληθεί η φετινή σοδειά. Ενα οδοιπορικό στα... φλεγόμενα χωριά του θεσσαλικού κάμπου αρχίζει από σήμερα ο "Ρ" (σελίδες 20-21).

ΣΕΪΧ ΣΟΥ.Στις αρχές του αιώνα η ανάσα της πόλης, κύρια των προσφυγικών οικισμών, ήταν τα "χίλια δέντρα". Μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 που κατέστρεψε τη μισή πόλη, το 1921 κηρύχτηκαν αναδασωτέα 1.300 στρέμματα. Από τότε, με τις αναδασώσεις που ξεκίνησαν το 1939 και συνεχίστηκαν μέχρι πρόσφατα, έφτασε να είναι 30.000 στρέμματα. Ενα πανέμορφο και το μεγαλύτερο περιαστικό δάσος της Ελλάδας. Χρειάστηκε λιγότερο από δύο μέρες για να πέσει - απροστάτευτο καθώς ήταν - θύμα αδίστακτων εμπρηστών, με την ανοχή και τη στήριξη των κυβερνήσεων (σελίδες 30-31).