Τώρα θυμήθηκαν και το κράτος; | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Τώρα θυμήθηκαν και το κράτος;

"Πού είναι το κράτος"; Το αγωνιώδες αυτό ερώτημα ακούγεται από τους πάντες και παντού, αυτές τις μέρες που εκδηλώνονται οι πυρκαγιές. Και οι μεν απλοί πολίτες τούτης της καιόμενης χώρας - και πολύ περισσότερο όσοι βλέπουν τις φλόγες να καταστρέφουν τα δάση, τις περιουσίες τους και ν' απειλούν τη ζωή τους - δικαίως, αν και ματαίως, αναζητούν τη βοήθεια του κράτους. Αλλωστε, στο κράτος πληρώνουν φόρους και μάλιστα όσο πιο φτωχοί είναι τόσο περισσότερα πληρώνουν, και γι' αυτό απαιτούν, στις δύσκολες ώρες, στην ανάγκη, να το έχουν συμπαραστάτη.

Το ερώτημα, όμως, τίθεται και από πολιτικούς - αντιπολιτευόμενους, αλλά και συμπολιτευόμενους, ακόμα και από τον αρμόδιο υπουργό Γεωργίας - και από ΜΜΕ. Μόνο που, σ' αυτή την περίπτωση, το ερώτημα είναι υποκριτικό και προκλητικό κι όχι αγωνιώδες.

Κάθε φορά που έχουμε πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς κι άλλες έκτακτες καταστάσεις, ακούγονται υποκριτικές εκκλήσεις προς το κράτος. Από τους ίδιους που όλο το υπόλοιπο διάστημα δε σταματούν να ζητούν συνεχώς τη μείωση του κράτους και το πέρασμα βασικών δραστηριοτήτων του στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι οι ίδιοι που ζητούν επιμόνως τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων και τώρα διαμαρτύρονται για ελλείψεις προσωπικού στην πυρόσβεση. Που ζητούν μείωση των κρατικών δαπανών και τώρα φωνάζουν ότι δεν επαρκούν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και άλλα τεχνολογικά μέσα.

Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλους δημόσιους τομείς. Οπως στο χώρο της δημόσιας υγείας, όπου καταγγέλλουν τις ελλείψεις, ενώ την ίδια στιγμή τάσσονται κατά των διορισμών γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού και υπέρ της μείωσης των κονδυλίων για τα νοσοκομεία και τους εργαζόμενους σ' αυτά. Τα ίδια για την παιδεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό. Από παντού θέλουν να διώξουν το κράτος για να τα παραδώσουν όλα στους ιδιώτες, αλλά το κράτος αναζητούν στις δύσκολες στιγμές και για να εξιλεωθούν μπροστά στις λαϊκές αντιδράσεις για την ανυπαρξία του.

Βεβαίως, δικό τους, της τάξης τους είναι το κράτος κι όχι των εργαζομένων, των αγροτών, των νέων, των συνταξιούχων. Αυτοί, δεξιοί και "σοσιαλιστές" που κυβέρνησαν, πότε διογκώνουν το κράτος γιατί τους εξυπηρετεί - όπως ο Καραμανλής στη δεκαετία του '70 και ο Παπανδρέου στη δεκαετία του '80 - και πότε το μειώνουν, επειδή τους συμφέρει - όπως ο Μητσοτάκης και ο Σημίτης στη δεκαετία του '90. Αυτοί έκαναν το δημόσιο τομέα "σαν τα μούτρα τους" και τον κατηγορούν κι από πάνω. Λες και ευθύνεται γι' αυτό η Αριστερά, η οποία ποτέ δεν είχε πρόσβαση στο κράτος - και ο λαός μας που υποφέρει από την κρατική αδιαφορία και ανεπάρκεια.

Υποκριτές και επικίνδυνοι, που χρησιμοποιούν το κράτος τους ως υπηρέτη των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων και ως δυνάστη του λαού...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ