Να αναπτύξουν οι ταξικές δυνάμεις πιο πλατιά και αποφασιστική δράση, με πολύμορφες πρωτοβουλίες, στους χώρους δουλιάς, αλλά και στις συνοικίες, στους τόπους κατοικίας των εργαζομένων, με συσκέψεις και περιοδείες, με ανοιχτές συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων στα συνδικάτα, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις στους εργασιακούς χώρους, για τη διεκδίκηση μιας Παιδείας που θα υπηρετεί τις ανάγκες της εργατικής οικογένειας, γιατί «το ΠΑΜΕ δεν εκφράζει μόνο την αλληλεγγύη του στον αγώνα των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των φοιτητών, αλλά δίνει τη μάχη για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, παλεύοντας να γίνει αυτό το μέτωπο πάλης υπόθεση της εργατικής τάξης».

Αυτό ήταν το στίγμα της χτεσινής σύσκεψης, που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας για την ενίσχυση της παρέμβασης των ταξικών δυνάμεων στον αγώνα για την Παιδεία. Μια σύσκεψη, στην οποία, με τη συμμετοχή τους, πλήθος εργαζομένων από δεκάδες κλάδους και συνδικαλιστικές οργανώσεις της Αθήνας, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας, Π. Γαλανόπουλος, αποτύπωσαν τη μαχητική συμπαράταξη που αγκαλιάζει τις κινητοποιήσεις για την Παιδεία.

Χαρακτηρίζοντας τη χτεσινή συνάντηση του πρωθυπουργού με τους δασκάλους «εμπαιγμό», ο Γιώργος Μαυρίκος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, επισήμανε εισηγητικά ότι τα προωθούμενα αντιδραστικά μέτρα σηματοδοτούν μια επίθεση, που «δεν είναι πρόσκαιρη, δεν είναι ευκαιριακή», έχει «βαθιά χαρακτηριστικά και συγκεκριμένους σκοπούς», στοχεύει στην ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Υπογράμμισε ότι οι ταξικές δυνάμεις πρέπει να αποκαλύψουν τη στάση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών που εξυπηρετούν την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της λεγόμενης «ακαδημίας της εργασίας», που ίδρυσε η ΓΣΕΕ, συμβάλλοντας στο «να έρθει πιο ομαλά η ασύδοτη δράση των ιδιωτικών πανεπιστημίων». Παράλληλα, το πλαίσιο της πλειοψηφίας της ΔΟΕ δεν αντιπαρατίθεται επί της ουσίας με την κυβερνητική πολιτική και δεν έχει κατεύθυνση την «αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Παιδεία, που θα πρέπει να υπηρετεί ανάγκες του λαού».

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα αλλαγής των συσχετισμών και ενίσχυσης των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, πρόσθεσε, επισημαίνοντας πόσο κρίσιμη είναι η πολύμορφη ενίσχυση της αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς, στους μαθητές, στους φοιτητές. Αλλά και το να αναπτύξει κάθε συνδικάτο δικό του πλαίσιο δράσης για την ενεργοποίηση των εργαζομένων κάθε κλάδου, δηλώνοντας μέσα από τη δράση με σαφήνεια ότι «εμείς συντονίζουμε και συντονιζόμαστε με τον αγώνα αυτόν».

Πλούσια ήταν η συζήτηση που ακολούθησε, με μεταφορά εμπειρίας από τη δράση των συνδικάτων, με σκέψεις για συγκεκριμένες αγωνιστικές και πολύμορφες πρωτοβουλίες, αναδεικνύοντας γιατί η υπόθεση της Παιδείας αποτελεί πρώτα και κύρια υπόθεση της εργατικής τάξης.

Στο επίκεντρο βρέθηκαν πολλά ζητήματα: Η θετική εμπειρία από περιοδείες συνδικάτων σε σχολεία που τελούν υπό κατάληψη. Οι επικίνδυνες επιπτώσεις που έχει η εμπορευματοποίηση της Παιδείας και η επιχειρηματική δράση στα σχολεία στη συνείδηση του αυριανού εργαζόμενου. Το αντιδραστικό περιεχόμενο των μαθημάτων που καλείται να διδάξει ο δάσκαλος και πώς αυτό συμβάλλει στη διαμόρφωση φτηνού ευέλικτου εργατικού δυναμικού, χωρίς γνώσεις και δικαιώματα. Οι πραγματικές επιδιώξεις της αποκέντρωσης, η δημιουργία ταξικά διαφοροποιημένων σχολείων. Η ανάγκη, οι μαθητές να έχουν στο πλευρό τους τόσο τους γονείς τους, όσο και όλους τους εργαζόμενους, τα σωματεία. Η ανάγκη όλοι οι εργαζόμενοι να συντονίσουν την πάλη τους σε ταξική κατεύθυνση.