Το απεχθάνονται αυτό το σχολείο. Ολοι. Οι γονείς, ακόμα κι αν δεν τ' ομολογούν, το βλέπουν το παιδί να μη γυρνάει με τη χαρά στο πρόσωπο και τη λάμψη στο βλέμμα. Δε φτάνει η μυαλοπαγίδα για να σταθεί στον κόσμο το παιδί. Ασε που έρχεται καταπάνω του κι η αγορά. Αν είσαι γονιός, πρέπει να το κάμεις θρεφτάρι το παιδί. Σ' ό,τι άχρηστο θέλει η σύγχρονη δουλεία των αφεντικών. Και πλακώνεις δεύτερη και τρίτη απασχόληση. Για τα ...εξτρά. Γλώσσες. Φροντιστήρια. Λίγη μουσική. Λίγο υπολογιστές. Το 24ωρο του παιδιού σήμερα είναι βαρύ κι ανθυγιεινό «επάγγελμα», στο πλαίσιο της δωρεάν εκπαιδευτικής κοροϊδίας.

Βλέπω στις αλυσίδες των καταλήψεων το βάθος της έλλειψης παιδείας και την κατάπτωση της εκπαίδευσης. Μια έστω απονενοημένη απόπειρα άμυνας: Να μείνουν έξω οι οχτροί ταγοί. Ναι στις αντιστάσεις. Στις «Γκράβες» γίνονται κάθε μέρα τόσοι «φόνοι». Σε καιρό ειρήνης χωρίς απεργίες και καταλήψεις, και αυτί δεν ιδρώνει. Οσο αντέξουμε, λοιπόν, να φωνάζουμε για το Σχολείο, μπορεί και να υπάρξει. Οχι στις Μυαλοπαγίδες!..

ΥΓ: «Γιατί η γυναίκα μου, καθηγήτρια, να παίρνει 1.200 ευρώ το μήνα κι εγώ στρατιωτικός γιατρός, με δυο ειδικότητες, να παίρνω μόλις 1.400 ευρώ το μήνα; Εσείς οι ΚΚΕδες υποκινείτε τις καταλήψεις. Ντροπή σας»! Αυτό το ...πολιτισμένο δημοκρατικό τηλεφώνημα έλαβα 11.30 τη νύχτα. Το αυγό του φιδιού έσκασε πάλι...