Οι εκλογές την Κυριακή ολοκληρώνονται και μαζί μ' αυτές θα τελειώσει και το «βάψιμο» του χάρτη. Μπλε, πράσινο και λίγο πρασινορόζ και η κυβέρνηση είναι έτοιμη να συνεχίσει το αντιλαϊκό «έργο» της σε αγαστή συνεργασία με την αξιωματική αντιπολίτευση. Τα «αυτοδιοικητικά κριτήρια» εξαφανίστηκαν την επομένη του πρώτου γύρου και ο κάθε «κατεργάρης» στον πάγκο του. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζουν για τους υποψηφίους τους. Οι «ανεξάρτητοι» βγάζουν τη στολή τους και «ρίχνουν» μπλε ή πράσινη γραμμή για την Κυριακή. Οι «αντάρτες» ξαναγίνονται πρόβατα και είτε «δέχονται» την κομματική στήριξη, είτε «χαρίζουν» τις ψήφους τους στους «επίσημους» υποψηφίους. Και μέσα σε όλα αυτά ο ΣΥΝ συνεχίζει τα παζάρια του με το ΠΑΣΟΚ.

Τα παραμύθια για «όμορφες πόλεις» και «λαμπερούς και άξιους υποψηφίους» τελείωσαν. Η εικονική πραγματικότητα που ήθελαν να μας παρουσιάσουν τελείωσε κι αυτή. Οι «αυτοδιοικητικοί» υποψήφιοι άρχισαν τα φιλιά και τις χαιρετούρες με τους αρχηγούς και τα στελέχη του δικομματισμού. Πέρασαν από τα γαλαζοπράσινα γραφεία για το δεύτερο «χρίσμα»: Συνεχίστε στη γραμμή της ανταποδοτικότητας, των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας και κυρίως συνεχίστε να είστε το μακρύ χέρι του αντιλαϊκού κράτους.

Στην αντίπερα όχθη, οι αγωνιστικοί συνδυασμοί καλούν τους εργαζόμενους ψηφίσουν άκυρο και λευκό στο δεύτερο γύρο. Είναι απλά ένα δείγμα συνέπειάς τους. Καταδικάστε την αντιλαϊκή πολιτική και το δικομματισμό έλεγαν προεκλογικά, αυτό λένε και τώρα. Δεν παίζουν με το λαό, δεν κοροϊδεύουν το λαό και συνεχίζουν να τον καλούν να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του. Αγώνες «έταζαν» πριν την κάλπη, αγώνες «τάζουν» και τώρα. Αγώνες μαζί με τους δασκάλους, τους μαθητές, τους φοιτητές, μαζί με κάθε εργαζόμενο με γνώμονα το δίκιο του.

Γι' αυτό το δίκιο, που οι κάθε λογής εκπρόσωποι του συστήματος θέλουν να το κόψουν και να το ράψουν στα μέτρα των λίγων και εκλεκτών. Το δίκιο όμως δεν παίρνει διορθώσεις και φτιασιδώματα. Δε χωράει στην «επιχειρηματικότητα», την «ανταγωνιστικότητα» και την «ανάπτυξή» τους. Μονάχα διεκδικείται. Η Παιδεία, η Υγεία, η Εργασία, η Ασφάλιση, τα δημοκρατικά δικαιώματα, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός δε χαρίζονται. Δεν είναι εμπορεύματα στο χρηματιστήριο της ελεύθερης αγοράς τους. Η ζωή μας δεν είναι προϊόν, δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται, όσο και να θέλουν.

Μέσα και έξω από τα δημοτικά συμβούλια, μέσα και έξω από τα σωματεία, μέσα και έξω από τη Βουλή δεν πρόκειται να σταματήσουμε να διεκδικούμε. Μαζί με όσους έκαναν το βήμα στις εκλογές, μαζί με όλους τους εργαζόμενους που δε θα αφήσουν να διαχειριστούν το μέλλον τους οι «σημαδεμένοι» δείκτες της καπιταλιστικής οικονομίας. Συνεχίζουμε...