Κατά το παρελθόν αλλά και σήμερα, υπάρχουν αρκετοί σκακιστές, που από μόνοι τους αποτελούν μια ειδική κατηγορία. Αυτό που τους διακρίνει είναι η δεξιοτεχνία και η δύναμη, να μη χάνουν παρτίδες για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Ακόμα και σε περιόδους που βρίσκονται εκτός φόρμας, τους είναι αρκετά εύκολο να περιοριστούν σε μια τεράστια σειρά ισοπαλιών, αλλά την πίκρα της ήττας δύσκολα και σπάνια τη γεύονται. Από τους παλιούς αρκεί να θυμηθούμε τον Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα, ο οποίος τα έξι χρόνια πριν χάσει τον τίτλο από τον Αλιέχιν (1921-1927) είχε χάσει συνολικά μόνο 3 φορές!

Στην ίδια κατηγορία ήταν και ο Σοβιετικός Τιγκράν Πετροσιάν όπου κατά την περίοδο που πήρε τον παγκόσμιο τίτλο από τον Μιχαήλ Μπορβίνικ (1960-1963) είχε και αυτός να επιδείξει μόνο τρεις ήττες. Αργότερα - λόγω ηλικίας αλλά και για λόγους υγείας - ο αμυντικός αυτός ογκόλιθος έχασε από τον Αμερικανό Ρόμπερτ Φίσερ (1971) μέσα σε λίγο χρόνο, τόσες παρτίδες, όσες δεν είχε χάσει σχεδόν μέσα σε μία τριετία.

Μαέστρος στις ισοπαλίες, (ειδικά μετά από την απώλεια του τίτλου στο Ρέικιαβικ από τον Φίσερ) ήταν και ο Μπόρις Σπάσκι.

Στους δεξιοτέχνες και δυναμικούς σκακιστές που γνώριζαν σπάνια την ήττα, συγκαταλέγεται και ο πρώην παγκόσμιος Ανατόλι Κάρποβ, ειδικά τη δεκαετία 1975-1985 που κατείχε τον τίτλο.

Η θέση του διαγράμματος είναι από πρόσφατη νίκη του Κάρποβ (μαύρα) επί του Β. Κορτσνόι στο τουρνουά μπλιτς της Ζυρίχης «Μέρα των πρωταθλητών» 32... Βζ6 33. Ιζ6 Πζδ8 34. β3 Ρη7 35. Αγ4 Αγ6 36. Πδ3 Πβ8 37. Πδζ3 Αβ5 38. Ιδ5 Αγ4 39. βγ4 Πβ7 40. Ρδ3 Πα8 41. Ργ2 α4 42. Πα3 Πβ2+ 43. Ρδ3 Πη2 44. Πζ3 Αβ2 45. Πα2 α3 46. γ5 Πα5 47. Ργ4 Πγ2+ 48. Ρβ4 Παγ5 49. Ιε3 Πγ1 50. Ρα4 Πγ8 51. Ιδ5 Π1γ4+ 52. Ρβ3 Πε4 και 0-1.