Την προσήλωσή της στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας, της σύγκλισης με την ΕΕ και την αύξηση της παραγωγικότητας επιβεβαίωσε και χτες η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με αφορμή την παρουσίαση της Ετήσιας Εκθεσης για την Ελληνική Οικονομία που συνέταξε το ΙΝΕ. Επιχειρώντας να πείσει πως δήθεν υπάρχει και μια «εναλλακτική πρόταση ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας», που θα υπηρετεί όμως τους στόχους της ανταγωνιστικότητας, ο νέος πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος ζήτησε την «αλλαγή της οικονομικής πολιτικής από τη στρατηγική της απορρυθμιστικής ανταγωνιστικότητας στη στρατηγική της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας και της πραγματικής σύγκλισης».

Αυτή η εναλλακτική πρόταση, δηλαδή η «διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα», «αποτελεί το διεκδικητικό πλαίσιο της ΓΣΕΕ». Μάλιστα, ο ίδιος ανέλαβε μεταξύ άλλων στην παρέμβασή του να προσδιορίσει και τις επιλογές «του νέου αναπτυξιακού υποδείγματος» και συγκεκριμένα: «Μετάβαση στην οικονομία της γνώσης, την ανάπτυξη μιας σύγχρονης κουλτούρας και πρακτικής μάνατζμεντ, τη συγκρότηση ενός κοινωνικού κεφαλαίου, την αναβάθμιση της θέσης της εργασίας, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της υψηλής παραγωγικότητας της οικονομίας, της αναβάθμισης του επιπέδου της ανταγωνιστικότητας, της ισορροπημένης ένταξης στην ευρωπαϊκή και διεθνή οικονομία, της αύξησης της απασχόλησης, της εμπέδωσης του ευρωπαϊκού κοινωνικού προτύπου και της αποτελεσματικής προστασίας του εργασιακού και φυσικού περιβάλλοντος».

Το κατά πόσο όλα τα παραπάνω συνιστούν «αλλαγή της οικονομικής πολιτικής», που μάλιστα θα ικανοποιήσει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, ο κάθε εργαζόμενος μπορεί να κρίνει. Το αν δηλαδή η μετάβαση στην οικονομία της γνώσης ή η ανάπτυξη μιας σύγχρονης κουλτούρας και πρακτικής μάνατζμεντ θα απαντήσουν στα καυτά προβλήματα των εργαζομένων, στη φτώχεια, την ανεργία, την ακρίβεια.

Ενα πάντως είναι σίγουρο, αυτό που κάνει σημαία η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Και το κοινό νόμισμα είναι η πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου. Που παίρνει διαφορετικές όψεις, διαφορετικές μορφές διαχείρισης και παραλλαγής, ανάλογα με τη χρονική περίοδο και το ρόλο που έχει αναλάβει κάθε φορέας να παίζει. Μετά τα παραπάνω και με δεδομένη τη στρατηγική σύμπλευσης με τις ανάγκες και τους στόχους του κεφαλαίου, η απαρίθμηση - όπως έκανε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ - μιας σειράς «αιτημάτων» και «διεκδικήσεων» είναι ο φερετζές του αποπροσανατολισμού που επιχειρούν να φορέσουν στους εργαζόμενους.

Οσον αφορά στην Εκθεση που συνέταξε το ΙΝΕ, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία για τη φορολογία. Σύμφωνα με αυτά, από το σύνολο των φόρων του κρατικού προϋπολογισμού το 44,5% καταβλήθηκε από τους μισθωτούς και συνταξιούχους (από το 39,7% το 2004), ενώ αντίθετα στις επιχειρήσεις επήλθε μείωση της φορολογίας τους στο 42,1% (από το 45,9% το 2004).