Τη θέση του θύματος που επικαλείται του δικαιώματος της αυτοάμυνας απέναντι «στην αναίτια τρομοκρατική βία» επέλεξε, όπως συνήθως, να υιοθετήσει η ισραηλινή διπλωματία. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από τα λεγόμενα του Ισραηλινού πρέσβη, στην Ελλάδα, Ραμ Αβιράμ.

Κατά τη διάρκεια έκτακτης συνέντευξης Τύπου αναρωτήθηκε πολλάκις «πώς αλλιώς θα μπορούσε να αντιδράσει η ισραηλινή κυβέρνηση, όταν έχει αποχωρήσει από το Νότιο Λίβανο και τη Λωρίδα της Γάζας, αλλά δέχεται διαρκώς επιθέσεις με τελευταίο επεισόδιο τις απαγωγές και το θάνατο στρατιωτών της μέσα στο ισραηλινό έδαφος;». Και όλα αυτά «παρά το γεγονός ότι ο Εχούντ Ολμέρτ εκλέχτηκε με ξεκάθαρη πρόθεση να αποχωρήσει μερικώς από τη Δυτική Οχθη, αλλά ακόμη και να διαπραγματευτεί όλες τις υπόλοιπες περιοχές. Αρα, κατέληξε, οι δικαιολογίες περί αντίδρασης στην κατοχή είναι αβάσιμες».

Ο Ρ. Αβιράμ, δηλαδή, αποσιώπησε πλήρως το γεγονός ότι, με βάση την απόφαση 242 του ΟΗΕ, ο ισραηλινός στρατός θα έπρεπε να έχει αποχωρήσει από το σύνολο των κατεχομένων αραβικών περιοχών (αγροκτήματα Σεμπάα - Λίβανος, υψώματα Γκολάν - Συρία, Δυτική Οχθη, ανατολική Ιερουσαλήμ - Παλαιστίνη), διαλύοντας και όλους τους εποικισμούς, άνευ όρων. Επίσης, απέφυγε να αναφερθεί στο ότι η Λωρίδα της Γάζας έχει μετατραπεί, μετά την αποχώρηση, σε κλειστή φυλακή, ελεγχόμενη πανταχόθεν από τον ισραηλινό στρατό. Ούτε, φυσικά, αναφέρθηκε στις απροκάλυπτες παρεμβάσεις της ισραηλινής ηγεσίας στα εσωτερικά Λιβανέζων - Παλαιστινίων, των οποίων τις εκλεγμένες ηγεσίες αμφισβητεί.

Επίσης, εμφανίστηκε διπλωματικά κυνικός, απαντώντας σε ερώτηση γιατί «Ισραηλινοί στρατιώτες θεωρούνται απαχθέντες, ενώ περί τις 10.000 Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων γυναικόπαιδα και πολλοί μόνο υπό καθεστώς διοικητικής κράτησης, δηλαδή χωρίς απαγγελία κατηγορίας, θεωρούνται νόμιμοι κρατούμενοι...»: «Δεν είναι αιχμάλωτοι πολέμου (προφανώς επειδή έτσι το θέλει η ισραηλινή ηγεσία) και πολλοί λίγοι κρατούνται χωρίς καταγγελία», όπως επίσης προφανώς θέλει να λέει η ισραηλινή πλευρά.

Στο γιατί «το διεθνές δίκαιο και όλα τα συναφή υπάρχουν για την ισραηλινή ηγεσία μόνο σε όσα σημεία τη συμφέρει, ενώ, π.χ., εδώ και δεκαετίες αρνείται να εφαρμόσει αποφάσεις του ΟΗΕ για τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη», ο Ισραηλινός πρέσβης προχώρησε σε απροκάλυπτη έκφραση της ιμπεριαλιστικής οπτικής του διεθνούς δικαίου, δηλαδή της επιβολής του δικαίου του ισχυρού και των δύο μέτρων και δύο σταθμών. «Κατά τη δική μας άποψη, εφαρμόζουμε τις αποφάσεις του ΟΗΕ» είπε λακωνικά...

Ο Ισραηλινός πρέσβης επανέλαβε τη θέση Ολμέρτ ότι «η ενέργεια της Χεζμπολλάχ αποτελεί κήρυξη πολέμου από τη λιβανική κυβέρνηση προς το κράτος του Ισραήλ, καθώς η Χεζμπολλάχ συμμετέχει με 2 υπουργούς στην κυβέρνηση της Βηρυτού...». Αν και δέχτηκε σχετικές ερωτήσεις, ο Ρ. Αβιράμ εμφανίστηκε «προσεκτικός» όσον αφορά τη σύνδεση μεταξύ «Χαμάς» - «Χεζμπολλάχ», Ιράν και Συρίας, που ορισμένα ΜΜΕ επιχειρούν. Δήλωσε ότι οι ιδεολογικές τους συνδέσεις είναι εμφανείς, αλλά, όπως χαρακτηριστικά είπε, «εκτός του γεγονότος ότι το Ιράν προμηθεύει με όπλα τη Χεζμπολλάχ και ότι ο ηγέτης της Χαμάς βρίσκεται στη Δαμασκό, δεν μπορεί κανείς να πει ότι Ιράν και Συρία γνώριζαν εκ των προτέρων ή έδωσαν την έγκρισή τους εκ των υστέρων στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις».

Ο Ισραηλινός πρέσβης υπεραμύνθηκε προκλητικά της τακτικής του ισραηλινού στρατού, καθώς «γίνεται πάντα μεγάλη προσπάθεια να μην πλήττονται άμαχοι και όποτε συμβαίνει αυτό ευθύνονται οι ίδιοι οι τρομοκράτες, που τους χρησιμοποιούν για ανθρώπινες ασπίδες» και επέμεινε ότι «γίνονται τα πάντα για μην υποφέρουν οι άμαχοι»!! Αυτά τη στιγμή που ακόμη και ισραηλινές ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ μιλώντας για «εγκλήματα πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας».