Ο Αδαμάντιος Λεμός, με το διεθνές σήμα των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης στο πέτο του

Μετά την απελευθέρωση δημιούργησε το «Θίασο Λεμού», που υπήρξε σημαντικός σταθμός στην καριέρα του. Ανάμεσα στους δημιουργούς που πρωτοεμφάνισε ο θίασός του από το 1947 έως το 1950 ήταν οι συγγραφείς Ι. Καμπανέλλης, Ν. Περγιάλης, Γ. Σταύρου, Σ. Πατατζής, Α. Γαλανός, Κ. Πρετεντέρης, κ.ά., ο μουσουργός Αρ. Κουνάδης, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, ηθοποιοί.

Ο Λεμός έδωσε και παραστάσεις ανοιχτού, χωρίς σκηνή, θεάτρου με μορφή λαϊκού πανηγυριού σε πλατείες και ανοιχτούς χώρους, σε νησιά και πόλεις της Ελλάδας. Η πρώτη παράσταση του είδους δόθηκε στο Αρχαίο Θέατρο Αργους, με τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» (1952), με τη συνεργασία του νεοσύστατου τότε χορευτικού συγκροτήματος «Λαϊκών χορών και τραγουδιών» της Δόρας Στράτου, που την παρακολούθησαν 8.000 θεατές.

Για τη συνολική προσφορά του στο νεοελληνικό έργο και την ποιοτική θεατρική αποκέντρωση (πρωτοπαρουσίασε 28 νεοελληνικά έργα, κυρίως στο θέατρο «Διονύσια» στην Καλλιθέα) τον τίμησε η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.

Αργότερα πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου δημιουργεί το «Ελληνικό Θέατρο Αμερικής». Από το 1957 έως το 1967 περιόδευε με παραστάσεις στις Μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ και στον Καναδά, όπου υπήρχε πλήθος Ελλήνων. Από σκηνής, στη Ν. Υόρκη, στις 21 Απριλίου του 1967, εκφράστηκε κατά της δικτατορίας, με αποτέλεσμα την καταστροφή του θιάσου.

Με τη μεταπολίτευση επιστρέφει στην Ελλάδα και οργανώνει θεατρικό εργαστήρι στην Ηλιούπολη, αποσπώντας το πρώτο βραβείο της πόλεως των Αθηνών, στους πανελλήνιους αγώνες πειραματικού θεάτρου το 1986. Ακολούθησαν διάφορες σκηνοθετικές συνεργασίες του.

Ο Α. Λεμός τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια δημοσίευσε στο «Ριζοσπάστη» διάφορα θεατρικού περιεχομένου κείμενά του, ενώ την πλούσια θεατρική του δράση κατέγραψε στο βιβλίο του «Η ουτοπία του Θέσπη» (εκδόσεις Φιλιππότη, 1989).