Πριν μπούμε στο φινάλε του διαγράμματος αυτού του κειμένου, θα αναφερθούμε σε ορισμένους γενικούς κανόνες των φινάλε, όπως είναι αυτός των φινάλε των πιονιών, όπου έχουν σχετικά απλή μορφή, λόγω των λίγων κομματιών που υπάρχουν στη σκακιέρα, καθώς επίσης και από τον κανόνα ότι τα φινάλε πιονιών προέρχονται από άλλα φινάλε και αποτελούν έτσι, κατά κάποιο τρόπο, τη βάση της θεωρίας των φινάλε. Ενας άλλος γενικός κανόνας είναι πως η αξία ενός πιονιού αυξάνει όσο μειώνεται το υλικό στη σκακιέρα.

Στα φινάλε των αξιωματικών, ένα πιόνι έχει μεγάλη αξία, όταν οι αξιωματικοί ελέγχουν τετράγωνα ιδίου χρώματος.

Το φινάλε είναι η περισσότερο δύσκολη φάση μιας παρτίδας και χρειάζεται μεθοδική μελέτη, παρουσιάζονται άπειρες άγνωστες θέσεις, με διάφορους συνδυασμούς δυνάμεων και από τις δύο πλευρές. Απαραίτητες, λοιπόν, είναι θεωρητικές γνώσεις, αλλά και η απόκτηση πείρας προκειμένου να βρίσκουμε εναλλακτικές λύσεις σε κάθε περίπτωση. Στη θέση του διαγράμματος, ένας παίκτης γερός στα φινάλε, πρέπει να γνωρίζει καλά τις δυνατότητες των λευκών κομματιών (στη συγκεκριμένη τοποθέτηση των κομματιών ο μαύρος έχει ελεύθερο πιόνι στη στήλη «α» και το προάγει σε τρεις κινήσεις, ενώ ο λευκός ίππος βρίσκεται πολύ μακριά) και να σώσει την παρτίδα. Αν προσπαθούσε, δηλαδή, ο λευκός να ακινητοποιήσει αυτό το πιόνι, θα έφτανε σύντομα στην ήττα. Για παράδειγμα: Αν 1. Ιζ8; α3 2. Ιδ7 α2 3. αβ7+ Ρβ7 4. Ιγ5+ Ργ6 5. Ιβ3 Ρδ5 6. Ρε7 Ργ4 7. Ια1 Ργ3 8. Ρζ7 Ρβ2 9. Ρη7 Ρα1 10. ζ6 Ρβ1 11. ζ7 α1=Β+ και τα μαύρα νικούν. Σωστό δεν ήταν και το 3. Ργ7 προκειμένου να δημιουργήσουν συνεχές σαχ με τον ίππο, λόγω του 3... β6!

Ο σωστός δρόμος για τα λευκά είναι 1. ζ6! ηζ6 2. Ιζ6 α3 3. Ιδ5! α2 4. Ργ7 βα6 5. Ιβ6+ Ρα7 6. Ιγ8+ Ρα8 και ισοπαλία με διαρκές «σαχ». Αν 4... β6 5. Ργ8 α1=Β 6. Ιγ7+ Ρα7 7. Ιβ5+ Ρα6 8. Ιγ7+ και πάλι ισοπαλία!