Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στα ορυχεία της ΔΕΗ, στις οικοδομές, στα «μεγάλα έργα» τους, όπου το 40% των ατυχημάτων ξεκινάει πριν την κατασκευή τους (!) καθώς ούτε καν στις μελέτες δε λαμβάνεται υπόψη η ασφάλεια των εργατών, στα γκέτο των βιομηχάνων, το μοιρολόι δε σταματάει ποτέ.

Πάνω από 4.000 οι νεκροί εργάτες από τη μεταπολίτευση και δώθε. Αλλά η Ελλάδα της «αλλαγής», της «απαλλαγής», του «εκσυγχρονισμού», της «επανίδρυσης» και της διαρκούς δικομματικής εναλλαγής, κηδεύει τους εργάτες στα μουγκά. Γι' αυτή την τρομοκρατία, κανείς δε μιλά!

Δε θα δείτε ούτε είδατε κανένα ρεπορτάζ των «αντικειμενικών» μας καναλιών για το αίμα που αφήνουν οι εργάτες στα κάτεργα της εργοδοσίας. Δεν είδατε και δε θα δείτε κανένα ρεπορτάζ των «καλών» μας καναλιών για την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό μέσα στα εργοστάσια. Τι σημασία έχει η ζωή του εργάτη όταν ο Καρβέλας και η Βίσση αναρρωννύουν μετά τη μάχη που έδωσαν με τα «τέρατα». Πώς να βρεθεί χρόνος για τη ζωή του εργάτη, όταν ο τηλεοπτικός χρόνος παραχωρείται στην κυρία Δρούζα για να μας ενημερώνει ότι «ο Αντίχριστος γεννήθηκε το 1983»...

*

Στην «ισχυρή» Ελλάδα οι εργάτες συνεχίζουν να πεθαίνουν στα μουγκά. Να «δολοφονούνται» με το νόμο που μεταβαπτίζει τα εγκλήματα σε «ατυχήματα»! Στην Ελλάδα της «σεμνότητας» οι καπιταλιστές συνεχίζουν να θησαυρίζουν πατώντας επί πτωμάτων.

Σε ένα σύστημα που είναι οικοδομημένο πάνω στην αθλιότητα και μετράει τα πάντα με βάση τις «οικονομίες κλίμακας», δεν μπορεί να υπάρχει παρά μόνο μια εξήγηση:

Για να μην παίρνουν τα μέτρα που απαιτούνται ώστε να μη σκοτώνονται οι εργάτες, σημαίνει ότι τους έρχεται φθηνότερα να σκοτώνονται οι εργάτες! Για να μην τα πληρώνουν αυτοί που πρέπει να τα πληρώσουν, ώστε να ληφθούν μέτρα ασφάλειας και να μη σακατεύονται οι εργάτες, σημαίνει ότι τους έρχεται φθηνότερα να σακατεύονται οι εργάτες!

*

Στο κράτος της δικομματικής Ελλάδας, είτε με Παναγιωτόπουλο είτε με Τσιτουρίδη, είτε με Πρωτόπαππα, είτε με Ρέππα, κάθε 15 λεπτά της ώρας συμβαίνει ένα εργατικό «ατύχημα» και κάθε τρεις μέρες ένα (τουλάχιστον) θανατηφόρο «ατύχημα».

Αυτό είναι το περίγραμμα της τρομοκρατίας του μεροκάματου. Που σημαίνει ότι το κοινωνικό τους σύστημα είναι ένα πολύ επικερδές για τους καπιταλιστές νεκροταφείο εργατών. Αλλά αν τέτοιος είναι ο καπιταλισμός, ένα κρεματόριο και νεκροταφείο εργατών, τότε η υπόθεση ανήκει αποκλειστικά στα χέρια των υποψήφιων θυμάτων. Των εργατών!