Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον όρο «οικονομική διπλωματία». Περισσότερο ...μελοδραματικοί οι μεγαλοβιομήχανοι μιλούν για «μάχη επιβίωσης» στο σκληρό διεθνή «στίβο». Περισσότερο μοιάζει ως οικονομική εισβολή σε φτωχές χώρες για απόσπαση όσο γίνεται μεγαλύτερου κομματιού από το πλιάτσικο της «σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομικής ανάπτυξης». Μια καθαρά ιμπεριαλιστική υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση, κυβέρνηση και κεφάλαιο, σαν ένα σώμα, μια ψυχή, «αγωνίζονται» να εξασφαλίσουν νέες ή να αναπτύξουν τις υφιστάμενες οικονομικές θέσεις της χώρας και των επιχειρήσεων σε μια σειρά χώρες και επιχειρήσεις σε κάθε γωνιά του κόσμου, στοχεύοντας στο να εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων στην Ελλάδα και όπου αλλού χωρίς ...διακρίσεις.

Η Ελλάδα του κεφαλαίου και των πολιτικών υπηρετών του κοπιάζει να εξαπλωθεί οικονομικά και να κυριαρχήσει κυρίως στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η πολιτική και οικονομική δύναμη που κατέχει αυτή τη στιγμή αποτελεί και το ισχυρότερο «όπλο» της για την προσέλκυση κεφαλαίων. Αυτοπροβάλλεται ως μεσολαβητής για «μπίζνες» στα Βαλκάνια και ανατολικότερα, ως συνδετικός κρίκος με την ΕΕ, ως διαχρονικός «φίλος» και συνομιλητής των αραβικών χωρών. Αυτοπροτείνεται ως «πύλη εισόδου» προς την Ευρώπη και χώρα - βάση, χώρα - «στρατηγείο» ισχυρών οικονομικών δυνάμεων.

Η Ελλάδα της εργατικής τάξης, των συνταξιούχων, της νεολαίας, των φτωχών αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων, μικρών επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων, προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε αντίξοες συνθήκες που έχουν άμεση σχέση με τις επιδιώξεις κυβέρνησης - κεφαλαίου. Γιατί, αυτή η συγκεκριμένη και αληθινή Ελλάδα προορίζεται, και ήδη χρησιμοποιείται, για καύσιμη ύλη στην «ατμομηχανή» της οικονομικής ανάπτυξης που οραματίζονται οι κεφαλαιοκράτες.

Οι τραγικές στιγμές, άλλες γνωστές και άλλες όχι, χιλιάδων εργαζομένων στη Βόρεια Ελλάδα που τα αφεντικά τους «σήκωσαν» τις επιχειρήσεις τους μέσα σε μια νύχτα και τις μετέφεραν σε διάφορες χώρες των Βαλκανίων, είναι μια πολύ χαρακτηριστική και γνώριμη όψη της «μάχης επιβίωσης» που δίνουν οι βιομήχανοι. Εχοντας ως μπούσουλα την «ανταγωνιστικότητα» και την «επιχειρηματικότητα», όχι μόνο δεν έδωσαν την παραμικρή μάχη επιβίωσης, αλλά επέλεξαν να εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους σε χώρες, όπου οι συνθήκες προσφέρουν καλύτερους όρους γι' αυτό. Δηλαδή, υψηλότερο βαθμό εκμετάλλευσης και καλύτερα ποσοστά κέρδους. Αισθάνονται και δηλώνουν δικαιωμένοι για την επιλογή τους και δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό για το πρόβλημα επιβίωσης που δημιούργησαν στους εργαζόμενους. Σε πολλές, μάλιστα, περιπτώσεις επιδοτούνται αδρά για τη μετακίνησή τους και πρόσφατες είναι οι δηλώσεις της υπουργού Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη που εκθείασε το ...έργο των επιχειρηματιών που «απλώνονται» στην περιοχή.

Η ιστορία της εξάπλωσης του ελληνικού κεφαλαίου στη Βαλκανική είναι μια μεγάλη ιστορία που περνά από ένα δρόμο σπαρμένο με αγκάθια, φτώχεια, ανεργία, εκμετάλλευση και πλουτισμό των «λίγων». Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, στις οποίες συμμετέχει το Δημόσιο, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, κάνουν «μπίζνες» στην περιοχή. Σημαντική είναι η παρουσία της «Γερμανός» που ένα σημαντικό κομμάτι της πέρασε στον έλεγχο της ΚΟΣΜΟΤΕ, ισχυρή παρουσία έχουν και ελληνικές τράπεζες, ενώ χιλιάδες είναι οι διάφορες επιχειρήσεις.

Οι Ελληνες βιομήχανοι παίζουν το «παιχνίδι» με πολλούς τρόπους. Ολα όσα έχουν αξιώσει με τρόπο προκλητικό, ιδίως το τελευταίο διάστημα, η περικοπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων, η περαιτέρω «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων, η μείωση των μισθών, σε συνδυασμό με τα υπερπρονόμια που ζητούν και κερδίζουν από την κυβέρνηση, υπηρετούν, μεταξύ άλλων, και το στόχο συγκέντρωσης κεφαλαίων για την παραπέρα διείσδυσή τους στη ΝΑ Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή αυτόνομα, ή συνοδεύοντας κυβερνητικές αποστολές, επιδιώκουν διεύρυνση της παρουσίας τους σε διάφορες χώρες, στοχεύοντας σε μια πολύ μεγαλύτερη αγορά από αυτήν της Ελλάδας. Την αγορά όλης της Ευρώπης. Ετσι, εδώ και ενάμιση χρόνο, ο ΣΕΒ έχει υπογράψει πρωτόκολλα συνεργασίας με επιχειρηματικούς φορείς σε Κορέα, Ρωσία, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αρμενία. Συνόδεψε, επίσης, τον πρωθυπουργό στην Ιαπωνία και την Κίνα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Λιβύη. Επαφές είχε ακόμα με επιχειρηματίες από ΗΠΑ, Γερμανία, Ιορδανία, Χονγκ - Κονγκ, Αργεντινή, Βραζιλία, Μεξικό, Χιλή.

Ισχύουν, φυσικά, και οι συνεργασίες με τη Ρωσία και άλλες χώρες στον ενεργειακό τομέα, ενώ πριν από λίγες μέρες το επιχειρηματικό Ελληνικό - Δανικό φόρουμ που έγινε στην Αθήνα είχε σαν θέμα τις ενεργειακές προοπτικές. Οι πρόσφατες επαφές με Κίνα και αραβικές χώρες αποτελούν επίσης πεδίο δράσης για τους βιομηχάνους, ενώ την περασμένη Πέμπτη ο Κ. Καραμανλής συναντήθηκε στην Αθήνα με τον πρόεδρο της Βουλής της Κίνας, εκ μέρους το οποίου εκφράστηκε η διάθεση ενίσχυσης της οικονομικής συνεργασίας.

Ηδη έχει συσταθεί Επιχειρηματικό Συμβούλιο Ελλάδας - Κίνας, στο οποίο συμμετέχουν πολύ μεγάλα επιχειρηματικά «ονόματα» της Ελλάδας. Λίγες μέρες πριν, σε μια εκδήλωσή του, ο πρόεδρός του Θ. Φέσσας αναφέρθηκε στα πλεονεκτήματα των ελληνικών επιχειρήσεων, επισημαίνοντας ενδεικτικά ότι ανάμεσα στα μέλη του Συμβουλίου:

• Τρεις ελληνικές τράπεζες έχουν παρουσία σε 30 χώρες και καλύπτουν όλη τη ΝΑ Ευρώπη με περισσότερα από 1.600 υποκαταστήματα.
• Τέσσερις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις διαθέτουν περισσότερες από 60 ξενοδοχειακές μονάδες με μεγάλα συνεδριακά κέντρα στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια.
• Στις βιομηχανικές πρώτες ύλες και τις κατασκευές 8 μόλις μέλη του Συμβουλίου έχουν ετήσια έσοδα πάνω από 2,5 δισ. ευρώ, παρουσία σε περισσότερες από 30 χώρες καλύπτοντας Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική.
• Στην εμπορία αυτοκινήτων τέσσερις επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν και διανέμουν τις μεγαλύτερες βιομηχανίες σε όλες τις βαλκανικές χώρες.
• Στα τρόφιμα - ποτά τέσσερις επιχειρήσεις έχουν ετήσια έσοδα πάνω από 5 δισ. ευρώ και παρουσία σε περισσότερες από 50 χώρες.
• Στην πληροφορική - τηλεπικοινωνίες τρεις μόλις επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο Συμβούλιο Ελλάδας - Κίνας, έχουν έσοδα πάνω από 10 δισ. ευρώ ετησίως, με παρουσία σε περισσότερες από 30 χώρες.
• Στο μηχανολογικό και ηλεκτρικό εξοπλισμό μόλις τρεις επιχειρήσεις καλύπτουν όλη την περιοχή των Βαλκανίων με παρουσία σε περισσότερες από 20 χώρες.
• Στη φαρμακοβιομηχανία δύο εταιρίες έχουν ετήσια έσοδα πάνω από 500 εκατ. ευρώ και παρουσία σε περισσότερες από 20 χώρες.
• Στο χώρο της μόδας, ένα μέλος του Συμβουλίου διαθέτει 300 καταστήματα από τα οποία 50 στην Κίνα!

Οπως επισήμανε ο πρόεδρος του Συμβουλίου: «Οι επιχειρήσεις αυτές είναι αποφασισμένες να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να καταστούν οι αγορές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης προσιτές και αποδοτικές για τις κινεζικές επιχειρήσεις. Καθώς η οικονομία της ευρύτερης περιοχής επεκτείνεται και η θέση της Ελλάδας είναι βασικής σημασίας για το μέλλον της ΝΑ Ευρώπης, τα μέλη του Επιχειρηματικού Συμβουλίου Ελλάδας - Κίνας προσκαλούν την Κίνα να γίνει στρατηγικός εταίρος όχι μόνο για την αγορά της Ελλάδας, αλλά και για όλη την περιοχή, εξυπηρετώντας πάνω από 300 εκατ. καταναλωτές».

Εξάλλου, στις 14 - 15 του Σεπτέμβρη θα γίνει στην Ελλάδα το πρώτο Αραβο - Ελληνικό φόρουμ. Στη σχετική παρουσίαση της εκδήλωσης, ο υφυπουργός Εξωτερικών Ε. Στυλιανίδης μίλησε για «νέα αρχή» στις διμερείς σχέσεις, νέες συμφωνίες, συμπράξεις, προσέλκυση κεφαλαίων στην Ελλάδα και χρησιμοποίησή της ως επιχειρηματική βάση για επαφή με τη Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και τις παρευξείνιες αγορές. Το ενδιαφέρον της Ελλάδας εστιάζεται στον τουρισμό, στον τραπεζικό τομέα και την τεχνογνωσία.

Στις 6 του Δεκέμβρη του 2005, ο - αντιπρόεδρος τότε του ΣΕΒ - Δ. Δασκαλόπουλος, επισήμαινε ότι η Ελλάδα «οικονομικά πρέπει να ανακτήσει τον υψηλό δυναμισμό της και να δώσει τη μάχη της επιβίωσης και ανάπτυξης μέσα σε μια "σκληρή" Ευρώπη των "25" και μέσα σ' ένα σκληρότερο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα». Είναι η διατύπωση που επαναφέρει το θέμα των «υποχρεώσεων» κυβέρνησης, βιομηχάνων και εργαζομένων για την επίτευξη αυτού του στόχου. Στόχος ο οποίος αποτελεί έναν ακόμη «σκοπό που αγιάζει τα μέσα», καθώς όπως σημείωνε στον απολογισμό δράσης του ΣΕΒ ο πρώην πρόεδρός του Ο. Κυριακόπουλος «δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι οι πιθανότητες να επιτύχει στο διεθνή στίβο μια επιχειρηματική πρωτοβουλία αυξάνει όταν λειτουργεί σε καλά δομημένες και αποτελεσματικά ρυθμιζόμενες αγορές και όταν αναπτύσσεται σε κοινωνίες που συμφωνούν και συναινούν σε όρους που επιτρέπουν και ενθαρρύνουν την ανάληψη επιχειρηματικού κινδύνου και επενδύσεις».

Με απλά λόγια, επίσπευση των κυβερνητικών «μεταρρυθμίσεων», ενίσχυση του κεφαλαίου, χτύπημα εργασιακών σχέσεων και ασφαλιστικών κατακτήσεων, διαμόρφωση «εργασιακού μεσαίωνα», ώστε το κεφάλαιο να βιώσει μια ακόμα δική του περίοδο «αναγέννησης»...