"Μιλούν" στο "Ρ" καλιτέχνες και εργάτες που συμμέχουν στις εκδηλώσεις της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης

Χαράλαμπος Δαραδήμος (γλύπτης)

«H ίδια η τέχνη είναι ένας αγώνας. Αν το συνειδητοποιήσουμε όλοι αυτό, τότε η συμμετοχή ή η ταυτόχρονη παρουσία τεχνών και αγώνων λειτουργεί ως αυτονόητο πλέον γεγονός. Η ανταπόκριση που βρήκε αυτή η κίνηση στους καλλιτέχνες δείχνει ότι κάπου και οι ίδιοι οι δημιουργοί προσπαθούν να επανατοποθετήσουν τον κοινωνικό τους ρόλο. Να ξαναβρούν τα νήματα της κοινωνικής λειτουργίας. Νομίζω ότι οι καλλιτέχνες έχουν περάσει μία πολύ μεγάλη περίοδο απομόνωσης, ως τρόπο εργασίας, σκέψης, δουλιάς. Η έκθεση αυτή εντάσσεται στην προσπάθεια επανατοποθέτησης της καλλιτεχνικής δημιουργίας με τους ανθρώπους, την κοινωνική ζωή, τα προβλήματα, φυσικά και με τους αγώνες. Και από αυτή την άποψη λέω ότι η τέχνη είναι ένας αγώνας, ένας αγώνας του να υπάρξει και να λειτουργήσει ουσιαστικά. Τέτοια χαρακτηριστικά βλέπω και από τις δύο πλευρές, δηλαδή των εργαζομένων και των σωματείων τους και των καλλιτεχνών. Η δραστηριότητα αυτή είναι ένας από τους δρόμους, ώστε να ξανασυναντηθούν. Ελπίζω να υπάρξει συνέχεια».

Νίκος (λεβητοποιός)

«Δεν είχαμε συνηθίσει σε κάτι τέτοιο. Εγώ δούλευα και κάποια χρόνια στη Χαλκίδα, στα ναυπηγεία. Εμάς, τους εργαζόμενους στη Ζώνη, μας ενδιαφέρουν να γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις και εκθέσεις. Είναι κάποια έργα που "μιλούν" καλύτερα και από φωτογραφίες. Αποδίδουν την πραγματικότητα, το πώς δουλεύουμε εδώ. Είναι πολύ πετυχημένο να γίνει μια τέτοια έκθεση εδώ, για να γιορτάσουμε μ' αυτόν τον τρόπο την Εργατική Πρωτομαγιά».

Η ζωγράφος - χαράκτρια Εύα Μελά μας λέει: «Για πρώτη φορά στα χρονικά στη χώρα μας γίνεται μια έκθεση μέσα σε εργασιακό χώρο, που λειτουργεί την ώρα της δουλιάς. Θέλουμε αφ' ενός να γνωρίσουμε τη ζωή στη Ζώνη, να τιμήσουμε μ' αυτόν τον τρόπο την εργατική τάξη και αφ' ετέρου να έχουμε μια άμεση συνομιλία μ' αυτό το κομμάτι της εργατιάς που βρίσκεται εδώ μέσα. Ηρθαμε τον Ιούλη εδώ, για να γνωρίσουμε λίγο αυτό που ξέραμε από τα χαρτιά. Ομως, μπαίνοντας μέσα και νιώθοντας τον αέρα και το "χρώμα" της δουλιάς, είδαμε ότι αυτή η περιοχή, μ' αυτή τη δύναμη που κρύβει, είναι "τροφή" για τη δουλιά μας. Μας έδωσε έμπνευση για να κάνουμε έργα αφιερωμένα στον κόσμο της Ζώνης και εμπνευσμένα από αυτόν».

Ευθύμιος (σωληνουργός)

«Σήμερα παντρεύεται η μουντζούρα και η σκουριά με την τέχνη. Πρώτη φορά μπαίνει μέσα στο χώρο μας η τέχνη. Μας αρέσει αυτό που βλέπουμε. Μας ευχαριστεί».

Πέτρος Ζουμπουλάκης (εικαστικός δημιουργός)

«Ο χώρος εδώ, στη Ζώνη, αντανακλά το μόχθο του εργαζόμενου. Σε διεγείρει να δουλέψεις και αποτελεί πρόκληση για τους εικαστικούς δημιουργούς. Οταν έμαθα από συναδέλφους ότι θα γίνει μια τέτοια έκθεση στο Πέραμα, αμέσως ενεργοποιήθηκε μέσα μου η διάθεση να συμβάλω σ' αυτήν την προσπάθεια. Τα Ναυπηγεία και η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη είναι για μένα γνώριμοι χώροι. Από πολύ νέος ερχόμουν εδώ και έβλεπα αυτά τα σκαριά, τα παροπλισμένα σκάφη... Φωτογράφιζα, ζωγράφιζα... έχω κάνει πάρα πολλά έργα. Μετά από τόσα χρόνια, ήταν μια ευκαιρία για μένα, τις εμπειρίες που είχα τότε, να μπορέσω να τις δώσω με εικαστική μορφή». Η συμμετοχή του Π. Ζουμπουλάκη στην έκθεση είναι ένα μεγάλο πανό (7 μ. ύψος Χ 1,50 μ. πλάτος). Επίσης, μία εγκατάσταση που βρίσκεται μέσα στο κύτος του πλοίου και απεικονίζει την «καμπίνα του ναυτικού».

Βαγγέλης Παπαγιάννης (ζωγράφος)

«Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε τέτοια διοργάνωση, σε ένα τέτοιο χώρο και με ένα τέτοιο περιεχόμενο. Νομίζω ότι είναι από τις λίγες φορές που γίνονται στην Ελλάδα παρόμοιες διοργανώσεις. Για μένα ήταν μία πρόκληση πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί έρχεται η τέχνη κοντά στον απλό κόσμο, τους εργάτες, τους εργαζόμενους. Πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί να είναι συνοδοιπόρος των εργαζομένων. Δε χρειάζεται το κοινό να είναι μορφωμένο για να την καταλάβει. Αρκεί το εικαστικό έργο να δίνει την αλήθεια του με ειλικρίνεια και αισθητική...».

Από τη νεότερη γενιά των γλυπτών, ο Θωμάς Μπουγέλης, μας λέει: «Πάντα η τέχνη ήταν συνοδοιπόρος των αγώνων και συνοδοιπόρος οποιασδήποτε κοινωνικής εξέλιξης. Εκφραστής-"καθρέφτης" των κοινωνικών εξελίξεων και των αγώνων. Εδώ, στη Ζώνη του Περάματος, που όλοι ξέρουμε πόσο πλήττεται από την ανεργία και την εγκατάλειψη, οι καλλιτέχνες προσπαθούν με το έργο τους να στηρίξουν τους αγώνες των εργαζομένων, να βάλουν και αυτοί το "λιθαράκι" τους στην προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο».

Νίκος (οξυγονοκολλητής)

«Είναι η πρώτη φορά στα 34 χρόνια που δουλεύω εδώ μέσα, που βλέπω μια τέτοια έκθεση. Χρειάζονται τέτοια πράγματα μέσα στο λιμάνι. Τα έργα που παρουσιάζονται, ανταποκρίνονται σ' αυτό που ζούμε. Με χαρά θα ανταποκριθούμε και στις άλλες εκδηλώσεις».

Ο Δημήτρης Βάρβογλης, από τους ζωγράφους της νεότερης γενιάς, μας λέει «Το δύσκολο για μας τους νέους είναι το πώς θα στηρίξουμε εικαστικά αυτή τη σκληρή πραγματικότητα. Η συμμετοχή στην έκθεση είναι ένα διαφορετικό "μάθημα" που μας διαμορφώνει και σαν ανθρώπους, τόσο κοινωνικά όσο και πολιτικά. Μας σημαδεύει».

Στη γενιά των νεότερων ζωγράφων ανήκει η Ματίνα Σταυροπούλου, η οποία συμμετέχει στην έκθεση, με την ελπίδα να βοηθήσει ώστε να ευαισθητοποιηθεί όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος, απέναντι στη ζωή και στη δουλιά στη Ζώνη. «Αυτό που εισπράττω από αυτόν το χώρο», μας λέει, «είναι σπαραγμός, πόνος και ποίηση».

Νίκος Χριστοφοράκης (ζωγράφος)

«Οπως και στην προηγούμενη διοργάνωση, έτσι και τώρα με ενδιέφερε το πώς θα μπορούσαν να εκφραστούν όλα όσα "κρύβει" η εργασία στη Ζώνη: Οι καημοί, οι χαρές, οι λύπες, οι αναστεναγμοί... Βγάλαμε τα έργα μας σε κοινή θέα, μέσα στο χώρο δουλιάς, μέσα στη σκουριά, στη μουντζούρα... Αυτή τη φορά συμμετείχαν πολύ περισσότεροι εικαστικοί, προσπαθώντας, ελεύθερα, να αποδώσουν το συναίσθημα».