Γεννημένος στη Λέσβο το 1853, εγκαταστάθηκε το 1870 στην Αθήνα, όπου για επτά χρόνια (1870-1877) παρακολούθησε το «Σχολείον των Τεχνών» με δασκάλους τους Βικέντιο Λάντσα και Νικηφόρο Λύτρα. Μετά τις σπουδές του, με υποτροφία σπούδασε στο Μόναχο. Εκεί, μαζί με τους Ν. Γύζη, Ν. Λύτρα, Κ. Βολανάκη και άλλους επιφανείς Ελληνες ζωγράφους, δημιουργούν τη «Σχολή του Μονάχου».
Στα χρόνια 1891-1900 το φως απέκτησε ιδιάζοντα χαρακτήρα στο έργο του, με την έντονη αντίθεση σκιερών και φωτεινών τονισμών, στοιχεία που υπήρχαν στα έργα των Γερμανών ιμπρεσιονιστών. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ασχολήθηκε πολύ με την Εθνική Πινακοθήκη και τη Σχολή Καλών Τεχνών. Ετσι, η θεματογραφία του περιορίζεται κυρίως σε προσωπογραφίες και νεκρές φύσεις και λιγότερο στις συνθέσεις.
«Εκφραστής του πνεύματος που κυριαρχούσε στην καλλιτεχνική ζωή του Μονάχου», τονίζει η επιμελήτρια της έκθεσης Ο. Μεντζαφού «με τις διάφορες τάσεις που είχαν αναπτυχθεί εκεί και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, άριστος σχεδιαστής, ικανότατος χειριστής του χρώματος, μετέδωσε στους μαθητές του τις γνώσεις του, που διαφαίνονται στο έργο του, παρότι οι περισσότεροι από αυτούς ακολούθησαν εντελώς διαφορετικούς δρόμους από το δάσκαλό τους».