Παράλληλα με την παραπάνω βαριάντα της Σικελικής, θα απολαύσουμε σήμερα και μια έξυπνη επινόηση του περίφημου Σαμ Λόιντ. Πρόκειται για μια μοναδική μορφή στο χώρο της σκακιστικής σύνθεσης - και γενικότερα των σπαζοκεφαλιών κάθε είδους - αν κρίνει κανείς τη σκακιστική ανυπαρξία στην Αμερική, την εποχή που γεννήθηκε (1842) και μέχρι την εποχή που πέθανε (1911).

Ο Σαμουήλ Λόιντ και ο συμπατριώτης του Πάουλ Μόρφι (1837 - 1884) ήταν οι μοναδικοί κορυφαίοι στην Αμερική, γιατί εκεί οι περισσότεροι άνθρωποι και οι αθλητικοί φορείς, δεν είχαν καταλάβει την αξία και την ωφελιμότητα του πνευματικού αθλήματος, με αποτέλεσμα η ανάπτυξή του να μείνει πίσω. Ας επανέλθουμε όμως στον Λόιντ και στα προβλήματά του, που παρά τα 95 χρόνια από τον θάνατό του, εξακολουθούν να αγαπιούνται και να εκτιμούνται από σκακιστές όλου του κόσμου. Στο σημερινό πρόβλημα - βλέπε διάγραμμα αυτού του κειμένου - παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε (2) δύο κινήσεις. Το ενδιαφέρον κρύβεται στην εξαιρετικά εντυπωσιακή και δυσεύρετη πρώτη κίνηση!

* Η παρτίδα που διαλέξαμε, παίχτηκε παλιότερα μεταξύ δύο γνωστών διεθνών από την Αγγλία και παρουσιάζει μεγάλο θεωρητικό ενδιαφέρον, ειδικά μετά την καινοτομία - για την εποχή - 10. Βη3! η οποία ήταν προϊόν της σωστής και επιμελημένης «κατ' οίκον εργασίας». Η παρτίδα ξεκίνησε με 1. ε4 γ5 2. Ιζ3 ε6 3. δ4 γδ4 4. Ιδ4 Ιγ6 5. Ιγ3 α6 6. Αε2 Ιηε7 7. 0-0 Ιδ4 8. Βδ4 Ιγ6 9. Βδ3 Ιβ4 10. Βη3! Η θεωρία εδώ προτείνει 10. Βδ2 ή 10. Βδ1. Τώρα τα λευκά πετυχαίνουν να μπλοκάρουν τη φυσιολογική ανάπτυξη των μαύρων κομματιών. 10... Ιγ2 11. Αη5 ζ6 12. Αζ4 Ρζ7. Χωρίς να λύνει τα προβλήματα, η έξοδος του Ρουά είναι υποχρεωτική. Αν πάλι 12... ΙχΠ 13. Αθ5 + η6 14. Αη6 + θη6 15. Βη6 + κ.λπ. 13. Αγ7 Βε8 14. Παδ1 β5 15. ε5 Αβ7 16. εζ6 Ρη8 17. ζη7 Αη7 18. Αε5 Βζ7 19. Βη7 + Βη7 20. Αη7 Ρη7 21. Πδ7 + Ρη6 22. Πβ7 και 1-0.