Μερικούς μήνες πριν, ελάχιστοι γνώριζαν τον 42χρονο πρώην αξιωματικό των Ενόπλων Δυνάμεων του Περού, Ογιάντα Ουμάλα. Το μόνο που ήταν γνωστό αναφορικά με το όνομα Ουμάλα, μέχρι λίαν προσφάτως, ήταν η περσινή κατάληψη αστυνομικού τμήματος και άλλων κυβερνητικών κτιρίων στο Χουανκάγιο, μια μικρή πόλη στις Ανδεις από τον αδελφό του, επίσης στρατιωτικό, Ανταούρο, που σήμερα βρίσκεται φυλακισμένος...

Στις σημερινές εκλογές που ψηφίζουν περίπου 16 εκατομμύρια ψηφοφόροι, ο υποψήφιος του «Κόμματος Ενότητας για το Περού», ο Ογιάντα Ουμάλα, είναι το κυρίαρχο πρόσωπο. Προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις και φέρεται ως επικρατέστερος για την πλήρωση του θώκου στο Παλάσιο δε Πισάρο. Προηγείται και του πρώην Προέδρου Αλαν Γκαρσία που είναι εκ νέου υποψήφιος του Κόμματος Απρίστα (APRA - προέρχεται από ένα παλιό κόμμα που ιδρύθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα με την επωνυμία «Αμερικανική Λαϊκή Επαναστατική Συμμαχία», εθνικιστικού προσανατολισμού), αλλά και της πρώην γερουσιαστή και προέδρου του Λαϊκού Χριστιανικού Κόμματος και φυσικά ευνοούμενης του επιχειρηματικού κόσμου, Λούρδες Φλόρες που είναι υποψήφια της «Συμμαχίας Ενότητας» -(Alianza Unidad) και φυσικά και των υπολοίπων 17 υποψηφίων, που σημειωτέον ανάμεσά τους συγκαταλέγεται και ο μεγαλύτερος αδελφός του Ουμάλα, Ουλίσες.

Ο υποψήφιος του «Ευρύτερου Μετώπου της Αριστεράς» (Frente Amplio de Izquierda) που κατεβαίνει στις εκλογές με την ονομασία «Κίνημα Νέας Αριστεράς», είναι ο Αλμπέρτο Μορένο Ρόχας. Η συμμαχία αυτή συσπειρώνει αριστερά κόμματα, ανάμεσά τους το Περουβιανό ΚΚ και το ΚΚ Περού (Κόκκινη Πατρίδα) και παρουσιάζει ένα πρόγραμμα για την ανασυγκρότηση του Περού, την επανάκτηση των φυσικών πόρων και την αναγκαιότητα να υπάρξει Συνταγματική Συνέλευση, που θα ανοίξει το δρόμο για μια πραγματική ανεξαρτησία της χώρας. Η συμμαχία αυτή είχε καλέσει προεκλογικά να υπάρξει ένας κοινός υποψήφιος όλης της Αριστεράς με κοινό πρόγραμμα, και σε αυτή την προσπάθεια κάλεσε και τον Ουμάλα, αλλά αυτός τελικά δε συμφώνησε.

Ο Ουμάλα απόστρατος συνταγματάρχης - ηγήθηκε εξέγερσης το 2000, που οδήγησε και στην ανατροπή του πρώην Προέδρου Αλμπέρτο Φουτζιμόρι - που μέχρι προσφάτως θεωρούνταν «αουτσάιντερ», φέρεται να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των φτωχών του Περού καθώς έχει υιοθετήσει ατζέντα εξαιρετικά δημοφιλή: Εχει κάνει σημαία της προεκλογικής του εκστρατείας την εθνικοποίηση των ορυχείων και του φυσικού αερίου της χώρας και άλλων πρώην κρατικών επιχειρήσεων.

Αναλυτές επισημαίνουν ότι ο Ουμάλα εξελίχθηκε σε υπολογίσιμο διεκδικητή του προεδρικού αξιώματος, επειδή πολλοί Περουβιανοί απορρίπτουν την πλειονότητα των πολιτικών ως διεφθαρμένων. Και παρότι πολλοί αναλυτές προσπαθούν να κάνουν τις συγκρίσεις ή τις αναλογίες είτε με τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγο Τσάβες είτε με τον Πρόεδρο της Βολιβίας, Εβο Μοράλες και να εγείρουν πλείστους φόβους, οι συγκρίσεις είναι αδόκιμες. Τουλάχιστον προς το παρόν καθώς ελάχιστα έχουν διαφανεί... Εξάλλου, το παράδειγμα του Λούσιο Γκουτιέρες στο γειτονικό Εκουαδόρ είναι ακόμη νωπό και οι ομοιότητες πολλές.

Οι προαναγγελίες για αλλαγές στα συμβόλαια των ξένων επενδυτών που δραστηριοποιούνται στη χώρα, καθώς και η προειδοποίηση ότι θα ακυρώσει την εμπορική συμφωνία (TLC) που σύναψε ο απερχόμενος Πρόεδρος του Περού Αλεχάντρο Τολέδο με τις HΠA έχουν βυθίσει - κατά τους αναλυτές πάντα - τον επιχειρηματικό κόσμο στην αβεβαιότητα.

Την ίδια στιγμή, οι υποσχέσεις για «εθνική επανάσταση», που ηχούν από τα μεγάφωνα στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Ουμάλα σε όλο το Περού, αλλά και ότι εμφανίζεται αδιάλλακτος όσον αφορά στο δικαίωμα των Ινδιάνων να καλλιεργούν φύλλα κόκας και υπόσχεται να βάλει τέλος στο πρόγραμμα εκρίζωσης που χρηματοδοτείται από την Ουάσιγκτον προκαλούν την έντονη ανησυχία και τη νευρικότητα του Λευκού Οίκου. Σύμφωνα με αναλυτές, οι «αποκαλύψεις περί εγκλημάτων πολέμου», που γίνονται από μη-κυβερνητικές οργανώσεις - χρηματοδοτούμενες από το Γραφείο για τη Διεθνή Ανάπτυξη, το διαβόητο USAID, και το NED - είναι προσπάθεια έμμεσης επέμβασης των ΗΠΑ στις εκλογές. Ο ίδιος ο Ουμάλα έχει αρνηθεί όλες τις κατηγορίες που τον εμπλέκουν σε εξαφανίσεις, βασανιστήρια και απόπειρες δολοφονιών, όταν διοικούσε βάση δυνάμεων καταστολής εξεγέρσεων στη ζούγκλα του Αμαζονίου το 1992, στο αποκορύφωμα του αιματηρού βρώμικου πολέμου της κυβέρνησης Φουτζιμόρι ενάντια στις ανταρτικές οργανώσεις «Φωτεινό Μονοπάτι» και «Επαναστατικό Κίνημα Τουπάκ Αμάρου» - MRTA.

Την ίδια στιγμή, δέχεται επιθέσεις τόσο από τα περουβιανά MME, τα οποία τον αποκαλούν «φασίστα», «αντισημίτη» όσο και από τους πολιτικούς του αντιπάλους, οι οποίοι κάνουν λόγο για «επικίνδυνο εθνικιστή».

Πάντως, η πιθανότητα να μην καταφέρει κανένας υποψήφιος να εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία στον πρώτο γύρο είναι μεγάλη. Επομένως, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά..