Θέλει να την αποκαλούν μόνον αγωνίστρια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, γιατί «τα έδωσε όλα» - έτυχε και δεν έδωσε και τη ζωή της - για τη λευτεριά, ανεξαρτησία, προκοπή του λαού μας και τη διάσωση της ιστορίας της επικής Εθνικής Αντίστασης. Δε δέχεται τον τίτλο «συγγραφέας» κι ας έγραψε δύο βιβλία - πολύτιμες μαρτυρίες της, με πληθώρα ντοκουμέντων - για τα «θάματα κι οράματα» και βέβαια τα πάθη των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Τα έγραψε ως «χρέος» της, παρακινημένη από τον αξέχαστο Βασίλη Ρώτα (κι ας του έλεγε «πως δεν ξέρει την τέχνη να γράφει») και τη σοφή επιμονή του: «Τι θα πει δεν ξέρεις την τέχνη; Ετσι απλά, όπως τα λες θα τα γράψεις. Τέχνη είναι η Αλήθεια. Η αλήθεια και η απλότητα». Αυτή την τέχνη έχουν και τα δύο βιβλία της.

Αναφερόμαστε στην Ολυμπία Παπαδούκα και στο πρώτο βιβλίο που έγραψε, «Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ», το οποίο, συμπληρωμένο, επανακυκλοφόρησε και παρουσίασαν χτες οι εκδόσεις «Διογένης» (Ακαδημίας 74, 210-3825.121), με ομιλητές συναγωνιστές της, παρουσία των Λ. Σάντα, Γ. Α. Μαγκάκη, Ε. Μαχαίρα, Δ. Σκούρα, Στ. Ληναίου κ.ά.

Η Ολυμπία Παπαδούκα, μοναχοκόρη της φτωχιάς κυρα-Βασιλικής, που μόνη ανάθρεψε και σπούδασε πέντε παιδιά - αγωνιστές και βοήθησε πολλούς συναγωνιστές τους, μαθήτρια της Μαρίκας Κοτοπούλη, σπουδαγμένη και μουσικά, δόθηκε ολόψυχα στον απελευθερωτικό αγώνα και «ανταμείφθηκε» με διώξεις, δίκη, καταδίκη και εγκλεισμό (1947 - 1950) στο γυναικείο τμήμα των Φυλακών Αβέρωφ. Στα χρόνια που ακολούθησαν, παράλληλα με τους αγώνες της, συνέλεγε κάθε είδους στοιχεία (αφηγήσεις, φωτογραφίες, κλπ.) για τον αγώνα και τα πολύμορφα πάθη όλων των συγκρατούμενών της γυναικών - εκτελεσμένων, βιασμένων, χαροκαμένων, ζωντανών, καθώς και για τα δεκάδες, φυλακισμένα μαζί με μικρομάνες, παιδιά. Κατάφερε, ακόμα και να φωτογραφήσει η ίδια την είσοδο και εσωτερικούς χώρους του κτιρίου των γυναικείων φυλακών, ώστε να αποτυπώσει και φωτογραφικά το καθημερινό αγωνιστικό σθένος και το μορφωτικό - πολιτιστικό «θαύμα» των 1.200 περίπου ανυπότακτων γυναικών. «Θαύμα» στο οποίο συνέβαλε τα μέγιστα η Ολυμπία Παπαδούκα, γράφοντας πολλά τραγούδια και θεατρικά σκετσάκια. Σθένος και «θαύμα», που - παρουσιαζόμενο και με ονομαστικούς καταλόγους και βιογραφικά στοιχεία σχεδόν όλων των γυναικών στις Φυλακές Αβέρωφ - «απαθανατίζει» το βιβλίο της Ολ. Παπαδούκα.