Οι θέσεις που ανέπτυξε η διοίκηση των «Ελληνικών Πετρελαίων» (ΕΛΠΕ) πριν από λίγες μέρες, κατά την παρουσίαση της νέας ηλεκτροπαραγωγικής μονάδας της στη Θεσσαλονίκη, είναι ενδεικτικές, αν όχι αποκαλυπτικές, για το μέλλον της «αγοράς» και τις συνέπειες της ανάπτυξής της για τους καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος, ολόκληρου του ελληνικού λαού. Επιχειρήσεις όπως τα ΕΛΠΕ εμπλέκονται στην ηλεκτροπαραγωγή, με σκοπό το κέρδος, έστω κι αν οι διευθύνοντες του ομίλου υποστηρίζουν ότι υποχρεώθηκαν στην κατασκευή αυτής της μονάδας για ...«κοινωνικούς» λόγους (εννοούν την προώθηση της «απελευθέρωσης της αγοράς»!), με αποτέλεσμα να δυσανασχετούν, επειδή δεν μπορούν ακόμα να αποκομίσουν κέρδη από τη λειτουργία της. Ωστόσο, όλες τους οι κινήσεις και οι διεκδικήσεις από την κυβέρνηση έχουν ένα και μοναδικό σκοπό: Να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να γίνει κερδοφόρα η μονάδα. Το «μοντέλο» αυτό ισχύει για κάθε ιδιώτη που ενδιαφέρεται να μπει στη νέα αγορά, ενώ για ορισμένους από αυτούς η κυβέρνηση έχει ήδη φροντίσει να εξασφαλίσει νομοθετικά τα κέρδη τους.

Οι αντιθέσεις, έντονες και σοβαρές, που ξέσπασαν στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης αυτό το διάστημα, μέσα σε ένα γενικότερο, σκληρό πλαίσιο εξαγορών και συγχωνεύσεων (που μερικές από αυτές εμποδίστηκαν), είναι δηλωτικές μιας διαδικασίας, που δεν έχει καμία σχέση με την Ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό και επιβεβαιώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ. Εδώ και χρόνια, έχει πυροδοτηθεί το φιτίλι μιας «βόμβας». Οταν εκραγεί, μέσα από τα ερείπια, θα ξεπηδήσουν λίγες εταιρίες που θα ελέγχουν την Ενέργεια σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων «ανυποψίαστων» Ευρωπαίων, ξετυλίγεται μια αντιπαράθεση που μπορεί να συγκριθεί μόνο με παλαιότερες ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις για αγαθά και αγορές. Συγκρούσεις, που στην κορύφωσή τους είχαν τραγική εξέλιξη και κατάληξη για τους λαούς που βρέθηκαν στη «μέση».

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, επικρατεί μια ρευστή κατάσταση που διακρίνεται από την προσπάθεια πολυεθνικών κολοσσών της Ενέργειας να υλοποιήσουν τα κυριαρχικά σχέδιά τους. Πολιτικές και επιχειρηματικές διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, πιέσεις, εκβιασμοί και τεράστια χρηματικά ποσά συνοδεύουν προσφορές και απειλές. Η Κομισιόν περιμένει «εξηγήσεις» από το Παρίσι και τη Μαδρίτη, επειδή θεωρεί ότι πλήττουν την «απελευθέρωση» της ευρωπαϊκής αγοράς Ενέργειας, θέτοντας εμπόδια σε μεγάλες διακρατικές εξαγορές. Ο «προστατευτισμός» και ο «εθνικισμός» είναι δύο έννοιες, που χρησιμοποιούνται εναντίον εκείνων που μιλούν για προάσπιση των συμφερόντων των χωρών τους και την εξασφάλιση ενεργειακής επάρκειας. Πρόκειται για επιχειρήματα που ακούστηκαν από τον Γάλλο πρωθυπουργό Ντε Βιλπέν και τον ομόλογό του Ισπανό Θαπατέρο. Παρ' όλα αυτά, τα συμφέροντα που υπερασπίζονται δεν είναι ούτε των χωρών τους ούτε των λαών τους. Είναι των εγχώριων επιχειρηματικών μεγαθηρίων στο χώρο της Ενέργειας. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, αλλά χρησιμοποιεί πατρίδες. Η υποκρισία σε σχέση με τα επίσημα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται προκύπτει αβίαστα και από το γεγονός ότι αυτές οι χώρες διαμόρφωσαν, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, την πολιτική της «απελευθέρωσης» και την οδήγησαν στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Ετσι, η γαλλική κυβέρνηση δηλώνει ότι δε θέλει την ...«ιδιωτικοποίηση» της «EdF» (η αντίστοιχη ...ΔΕΗ), όταν, ήδη, κομμάτια της ανήκουν σε ιδιώτες επενδυτές μέσω της μετοχοποίησής της.

Στο «φόντο» αυτών των εξελίξεων, η Κομισιόν «πρότεινε» πριν από λίγες μέρες μια νέα πολιτική για την «απελευθέρωση» της ευρωπαϊκής αγοράς Ενέργειας μέσα από την Πράσινή Βίβλο «για Ασφαλή, Ανταγωνιστική και Βιώσιμη Ενέργεια στην Ευρώπη», την οποία έσπευσε να υποστηρίξει θερμά και η ελληνική κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή, αλλά και στο συμβούλιο υπουργών Ενέργειας που έγινε στις 14 του Μάρτη. Η «Πράσινη Βίβλος» βασίζεται σε έξι βασικούς άξονες δράσης. Συνοπτικά, δίνει τις εξής κατευθύνσεις:

«Προώθηση της εσωτερικής αγοράς ενέργειας». «Νέα σχέση» με τη Ρωσία, αλλά και με τους υπόλοιπους βασικούς ενεργειακούς προμηθευτές της ΕΕ. «Κοινή εξωτερική ενεργειακή πολιτική». Μηχανισμό ταχείας αντίδρασης σε εξωτερικούς κινδύνους. Δημιουργία νέας «ευρωπαϊκής ρυθμιστικής αρχής ενέργειας». Στρατηγικό απόθεμα φυσικού αερίου στη βάση των πετρελαϊκών αποθεμάτων. Δημιουργία «ευρωπαϊκού παρατηρητηρίου ενέργειας». Μείωση της κατανάλωσης ενέργειας κατά 20% μέχρι το 2020 για την ...«προστασία του περιβάλλοντος». Ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Ενίσχυση των επιχειρήσεων στον τομέα της «καθαρής ενέργειας».

Συνισταμένη όλων των παραπάνω είναι η αξίωση της Κομισιόν για απόλυτη ελευθερία δράσης του ευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να γιγαντωθεί. Ως πολιτικός εκφραστής του κεφαλαίου είναι υποχρεωμένη να μην ευνοήσει «επιμέρους» διαμάχες μεταξύ των κεφαλαιοκρατών. Δίνει το σύνθημα για τον «αλληλοσπαραγμό», μέσα από τον οποίο θα προκύψει κάτι νέο, καλύτερο, ισχυρότερο και ...πλουσιότερο.