Η δημοσιοποίηση στοιχείων της ιδιωτικής ζωής, αλλά και η ενασχόληση με ροζ γαργαλιστικές ιστορίες, η λογική ότι όλα είναι «χαβαλές» και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται είναι μια τραγική πραγματικότητα, που δυστυχώς πλέον έχει γίνει μόδα στις περισσότερες εκπομπές κυρίως ιδιωτικών καναλιών. Στην ουσία γίνεται μια συνειδητή προσπάθεια να διευρυνθεί στην κοινωνία η ανεκτικότητα, η χαλαρότητα, η στροφή προς τις... «ροζ» ή άλλης απόχρωσης ιστορίες και με πρόσχημα τη «χαλάρωση» να γίνεται συνήθεια η σαπίλα, η συμμετοχή στο... κουτσομπολιό της κλειδαρότρυπας, η τηλεοπτική... ηδονοβλεψία.

Ετσι, αυτή η προσπάθεια εθισμού ξεκινά καθημερινά από το πρωί με τις λεγόμενες ψυχαγωγικές εκπομπές που.. χαλαρώνουν τις νοικοκυρές. Εκεί οι τηλεστάρ αφού καλύπτουν το περιεχόμενο των εκπομπών με το μανδύα της μαγειρικής, των άστρων και των σαχλοτράγουδων σερβίρουν πλουσιοπάροχα άφθονο κους κους για την ιδανική επί το πλείστον, ζωή των σταρ.

Ενα ρεσιτάλ εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου και των οικογενειακών... βασάνων αποτελούν και οι απογευματινές εκπομπές τύπου Στεφανίδου, Λαμπίρη, Δρούζα αλλά και του Μικρούτσικου, που με «αποκαλύψεις» μετατρέπουν τη ζωή σ' ένα παιχνίδι, ξετυλίγοντας στην οθόνη ιστορίες... καρδιάς. Από τη μια στάζει το δάκρυ από το μάτι της παρουσιάστριας, η οποία «συμπαραστέκεται» στην κάθε βασανισμένη ψυχή και από την άλλη ο «ειδικός» να προσπαθεί να ανάψει «φωτιές» στο πλατό, στο όνομα της ψυχανάλυσης. Εκπομπές που... υπόσχονται «μοναδικές στιγμές συγκίνησης και αγωνίας», που καταφέρνουν να αγγίξουν τις ψυχές μας με τις «γεμάτες συναισθήματα ανθρώπινες ιστορίες», που, όπως πολύ υποκριτικά διατυμπανίζουν, καταφέρνουν να παραδώσουν «μαθήματα ανθρωπιάς». Αν ανθρωπιά είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου, τότε τα σχόλια περιττεύουν...

Και βέβαια να μην ξεχάσουμε τα χιλιοπαιγμένα πια ριάλιτι ανεύρεσης «ταλέντων» όπου, προκειμένου ένας νέος ή νέα να γίνει γνωστός, καταρρακώνει και ισοπεδώνει την ανθρώπινη υπόστασή του μέσα από αλλεπάλληλες διαδικασίες διασυρμού, ώστε να αποκτήσει όλα εκείνα τα «προσόντα» για να γίνει στο τέλος άλλο ένα «εμπόρευμα» προς πώληση. Φθάνει μέχρι το έσχατο σημείο του εξευτελισμού της προσωπικότητάς του, προκειμένου να βγει «νικητής».

Σ' αυτό το νοσηρό και αρρωστημένο τηλεοπτικό τοπίο δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε συνένοχοι. Η λογική της «κλειδαρότρυπας», των «ροζ» και «πιπεράτων» αποκαλύψεων που στόχο έχουν τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων από τα καθημερινά τους προβλήματα, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Στο όνομα των ποσοστών τηλεθέασης δεν μπορούν να καταπατούνται για μια ακόμη φορά αξίες, ιδανικά και οράματα. Επιτέλους ας μπει φραγμός σε όλη αυτή την υποκουλτούρα που θίγει ακόμη και τη νοημοσύνη μας.