«Είναι φανερό ότι οι συνδικαλιστές που πρόσκεινται στα κόμματα της Αριστεράς είναι αποφασισμένοι να φθάσουν τη σύγκρουση στα άκρα, και γι' αυτό και παραμένουν ανυποχώρητοι στα αιτήματά τους, προσπαθώντας να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής κρίσης και να φέρουν την κυβέρνηση αντιμέτωπη με το μέγιστο πολιτικό κόστος» (από το χτεσινό άρθρο του «Ελεύθερου Τύπου»). «Η κοινωνική αναταραχή που προκλήθηκε εξαιτίας της απεργίας των ναυτεργατών έχει την αιτία της: Το ΚΚΕ επιθυμεί να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και υποκινεί τα συνδικάτα για να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά το κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία για τα εργασιακά» (Μ. Κοττάκης - «Απογευματινή»).

Φυσικά η κυβέρνηση Καραμανλή, όπως και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον την ίδια καραμέλα, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι αγώνες των εργαζομένων υποκινούνται από τα χρονίζοντα άλυτα και οξυμένα προβλήματα που δημιουργούνται από την πολιτική που εφαρμόζουν. Δέσμιοι του αντικομμουνισμού τους πιστεύουν ότι αν κολλήσουν τη «ρετσινιά» στους απεργούς ότι υποκινούνται από το ΚΚΕ, θα τους «απομονώσουν» και άρα θα τους πλήξουν πιο εύκολα... Το μόνο που καταφέρνουν είναι να δείχνουν ότι οι ίδιοι και η βάρβαρη πολιτική τους είναι απομονωμένοι από τα λαϊκά στρώματα.

Υ.Γ.: «Πρέπει όμως και οι κινητοποιήσεις και οι διεκδικήσεις να είναι ανάλογες των αιτημάτων», δήλωσε χτες ο Γ. Αλογοσκούφης θέλοντας να δείξει ότι οι κινητοποιήσεις είναι δυσανάλογα «δυναμικές» και μεγάλες σε σχέση με τα «μικρά» τάχα αιτήματα των ναυτεργατών. Το ζήτημα όμως είναι ακριβώς το αντίθετο. Οτι οι λαϊκοί αγώνες δε βρίσκονται σε αντιστοιχία με την οξύτητα των προβλημάτων και την απάνθρωπη επίθεση που δέχονται...