Η μπασκέτα αυτή - στο γήπεδο της Αίγινας - στηρίζεται πάνω σε ένα ...κουτί! Τα κονδύλια είναι ανύπαρκτα και τα ερασιτεχνικά σωματεία φυτοζωούν |
Η έρευνα του «Ρ» αποκάλυψε τα όσα κρύβονται πίσω από τη βιτρίνα του επαγγελματικού αθλητισμού. Πίσω από τον αθλητισμό του κέρδους, της «γκλαμουριάς» και της ντόπας, υπάρχουν αυτοί που αποτελούν τα «παιδιά ενός κατώτερου θεού» για τους εκάστοτε κυβερνώντες. Οι τελευταίοι, άλλωστε, ασχολούνται μόνο με επιχειρηματίες με τις ΠΑΕ και τις ΚΑΕ.
Μερικά από αυτά που αναδείχτηκαν μέσα από τις στήλες του «Ρ» είναι τα παρακάτω:
Η απουσία υποδομών και επιχορηγήσεων είναι τα δυο βασικά προβλήματα που απασχολούν τα ερασιτεχνικά σωματεία. Ο δήμος Αθήνας για 55 σωματεία διαθέτει μόλις δυο γήπεδα (ΡΟΥΦ, Αλεπότρυπα) και σε αυτά οι συνθήκες λειτουργίας δεν είναι και οι κατάλληλες. Τα ίδια ισχύουν και για 120 σωματεία στον Πειραιά, ενώ ανάλογη είναι η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη.
Και προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα ορισμένες δημοτικές αρχές δε διστάζουν να προτάξουν τη «λύση» της συγχώνευσης των σωματείων, προκειμένου να μην ανευρεθούν νέοι χώροι άθλησης, αφού αυτοί είναι για πούλημα σε ιδιώτες. Κάτι που συνέβη στην περίπτωση της Κορωνίδας Γαλατσίου.
Σε γήπεδα σαν κι αυτό του Αγ. Διονυσίου στον Πειραιά, δεκάδες νέοι προσπαθούν να αθληθούν |
Η απουσία χρηματοδοτήσεων από την ΓΓΑ εδώ και τρία χρόνια αποτελεί άλλη μια θηλιά στο λαιμό αυτών που ασχολούνται με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Τα έξοδα υπέρογκα και πολλές φορές κάποιοι αναγκάζονται να βάλουν από το μεροκάματό τους, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα. Χαρακτηριστικές ήταν οι αποκαλύψεις των ανθρώπων της Δόξας Αγίας Αννας Μενιδίου.
Αντίστοιχα και οι περισσότερες διοικήσεις των δήμων αδιαφορούν για το δικαίωμα στην άθληση των πολιτών τους. Οχι μόνο δεν υπάρχουν προγράμματα λαϊκής άθλησης, αλλά η μόνη ενίσχυση που δίνουν στα υπάρχοντα ερασιτεχνικά σωματεία είναι της τάξης των 1.000 - 1.500 ευρώ.