Κι, όμως, ο κομμουνισμός δεν έσβησε. Η λάμψη του και η αίγλη του δεν ξεθώριασαν. Αφού ακόμη τον πολεμούν, τον φοβούνται. Υπήρξε η ελπίδα εκατομμυρίων ανθρώπων, για τη δημιουργία ενός κόσμου πιο δίκαιου, πιο ανθρώπινου, πιο καλύτερου. Γι' αυτό δε θα σβήσει ποτέ. Αν ακόμη προκαλεί φόβο στους απανταχού εκμεταλλευτές, στους όπου Γης κεφαλαιοκράτες και εμπόρους των ανθρωπίνων αναγκών, είναι γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσο και αν έβαλαν όλα τους τα δυνατά, όσο και αν προσπάθησαν να τον κατασυκοφαντήσουν, να τον απαξιώσουν, να τον αμαυρώσουν στις ανθρώπινες συνειδήσεις, θα παραμένει πάντα τελευταία ελπίδα στις καρδιές των φτωχών και καταφρονεμένων και όσων μπορούν ακόμη να σκέπτονται και να οραματίζονται έναν κόσμο αντάξιο του ανθρώπου. Οσα μνημόνια και αν ψηφίσετε, ιησουίτες και υποκριτές, δε θα μπορέσετε να πείσετε κανέναν πως όσα καταμαρτυρείτε στον κομμουνισμό, προέρχονται από την πίστη και προσήλωσή σας στις αξίες και ιδεώδη που, δήθεν, ο κομμουνισμός αντιμάχεται.

...Ας μην κοροϊδεύετε, ας μην προσπαθείτε να εξαπατήσετε άλλο τους λαούς. Πέστε ξεκάθαρα λοιπόν πως σας ενδιαφέρουν τα υπερκέρδη, η χλιδή, η άνεση σε βάρος όλων των λαϊκών στρωμάτων. Και αυτά μπορείτε να τα απολαμβάνετε άφοβα και με άνεση σε καθεστώτα ελεύθερης οικονομίας, σε οργανωμένες καπιταλιστικά οικονομίες και ότι μόνο εμπόδιο στους σκοπούς σας αυτούς ήταν και είναι ο κομμουνισμός. Γι' αυτό η κατασυκοφάντησή του, η απαξίωσή του, ο ευτελισμός του, ακόμη και η ποινικοποίησή του έχει γίνει αυτοσκοπός σας.

...Τον κομμουνισμό, επειδή δεν μπόρεσαν να τον αλώσουν, πέτυχαν ύστερα από λυσσαλέες επιθέσεις κατασυκοφάντησής του την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Οχι, όμως, και την εκπαραθύρωσή του από τις καρδιές των ανθρώπων εκείνων που υποφέρουν, που ζουν μέσα στη στέρηση, στις αρρώστιες και τη δυστυχία. Και από τη σκέψη όσων ακόμη δεν αλλοτριώθηκαν από τις απολαύσεις και ανέσεις του σύγχρονου ευδαιμονισμού και δε μαγεύτηκαν από τις Σειρήνες της καλοπέρασης και καλοζωίας.

Ο κομμουνισμός ως κοσμοθεωρία που στοχεύει στην οργάνωση των κοινωνιών σε δικαιότερη βάση, σε ανθρωπιστικά και κοινωνικά θεμέλια, θα είναι πάντα ο προμαχώνας στις επιθέσεις του καπιταλισμού κατά των λαϊκών συμφερόντων. Θα συνεχίζει να αποπνέει τη ζεστασιά της ανθρωπιάς, που, πώς να το κάνουμε, σαγηνεύει και θα σαγηνεύει τις ευρισκόμενες στο περιθώριο πλατιές λαϊκές μάζες. Και θα είναι το αποκούμπι τους όταν οι συνθήκες διαβίωσής τους θα γίνονται αφόρητες.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ

Συνταξιούχος συμβολαιογράφος, Πάτρα