Σκηνοθέτης κοινωνικά ανήσυχος και αισθητικά διερευνητικός, ο Βασίλης Βαφέας ανέβασε στο «Θέατρο της Ημέρας» το αφηγηματικού χαρακτήρα κείμενο του Γουάλας Σόουν «Πυρετός», σε μετάφραση της Μαρλένας Γεωργιάδη, αφαιρετικό σκηνικό και αρμόζοντα κοστούμια της Ιουλίας Σταυρίδου, υποβλητικούς φωτισμούς του Ντίνου Κατσουρίδη και ατμοσφαιρική μουσική του Πλάτωνα Ανδριτσάκη. Το έργο γράφτηκε μετά από ένα ταξίδι του συγγραφέα, το 1990, στη Γουατεμάλα, στην Ονδούρα, στη Νικαράγουα, και το Ελ Σαλβαδόρ. Βραβεύτηκε, από το 1991 παίχτηκε αρκετές φορές στις ΗΠΑ, ενώ το 2004, με σενάριο του συγγραφέα και διασκευασμένο ως διάλογος επτά προσώπων (διανοουμένων), έγινε ταινία από τον Κάρλο - Γκάμπριελ Νέρο. Ο συγγραφέας με το κείμενο αυτό μιλά για το τεράστιο χάσμα του πλούτου και της φτώχειας, την ανισότητα μεταξύ κρατών και τάξεων, την καταπίεση των εκμεταλλευόμενων από τις εξουσίες των ισχυρών του πλούτου. Ο συγγραφέας εκφράζει τον πόνο και την οργή του για την κατάσταση των φτωχών και καταπιεσμένων λαών, αλλά για το διά ταύτα, για το τι μπορεί και πρέπει να κάνουν οι καταπιεσμένοι, προβάλλοντας τη χιλιομασημένη άποψη περί «διάψευσης των ουτοπιών», καταλήγει στην παθητική «βεβαιότητά» του ότι «αποδείχτηκε» πως έτσι φτιάχτηκε και δεν μπορεί να αλλάξει ο κόσμος σε μια κοινωνία της σοσιαλιστικής δικαιοσύνης και ισόμερης ανάπτυξης. Οτι οι καταπιεσμένοι δεν μπορούν να ανατρέψουν την «παγκόσμια» ηγεμονία του κεφαλαίου, αλλά ότι αυτή θα μπορούσε να κάνει πιο ανθρώπινη κατανομή του πλούτου. Ενα, ακόμη, κείμενο διαμαρτυρίας, που όμως δεν μπορεί να δει τη διαλεκτική πορεία της Ιστορίας ή έχει αποδεχτεί τα σατανικής σκοπιμότητας ιδεολογήματα περί του «τέλους της Ιστορίας» της ανθρωπότητας. Πάντως, ο Βασίλης Βαφέας, με αληθινή έγνοια για την πορεία του σύγχρονου κόσμου, δίδαξε με ευαισθησία και πνευματικότητα το λόγο, αποσπώντας καλά ερμηνευτικά αποτελέσματα από τους επτά ηθοποιούς της παράστασης (αλφαβητικά): Πάνος Βίτσικας, Βασίλης Βλάχος, Ηλίας Γκογιάννος, Ειρήνη Γλαμπεδάκη, Ράνια Μπριλάκη, Τάσος Ράπτης, Χριστίνα Χαραλαμπάκη.