«Χωρίς στρατηγική για τον 21ο αιώνα» τιτλοφορείται το άρθρο του Ν. Κωνσταντόπουλου, που δημοσιεύτηκε χτες στην εφημερίδα «Τα Νέα». Ο τίτλος αποκρυσταλλώνει το περιεχόμενο του άρθρου που πραγματεύεται την ΟΝΕ, της οποίας ο πρόεδρος του ΣΥΝ εμφανίζεται κάτι παραπάνω από υπέρμαχος.

Ο Ν. Κωνσταντόπουλος προβάλλει τη διαφωνία του με την ακολουθούμενη στρατηγική, συμφωνεί όμως με τις βασικές επιλογές της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της. Διαβάζουμε στο άρθρο του:

1) «Η συμμετοχή της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές διαδικασίες για μια Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα. Η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης αποτελεί σήμερα την ορατή δυνατότητα για τη στρατηγική της αυτονομία».

2) «Οι διαδικασίες διεθνοποίησης των οικονομικών και πολιτικών διαδικασιών σε πλανητικό επίπεδο είναι μια αναπότρεπτη ιστορική εξέλιξη».

3) «Η συμμετοχή στην ΟΝΕ αποτελεί θετική εξέλιξη. Η Οικονομική και Νομισματική Ενωση αποτελεί ένα πλαίσιο το οποίο παρέχει τη δυνατότητα προσέγγισης, από μια καλύτερη αφετηρία, προβλημάτων της χώρας» και στη συνέχεια «η συμμετοχή στην ΟΝΕ είναι συμμετοχή σε ένα νέο πεδίο πολιτικών και κοινωνικών αναμετρήσεων και διεργασιών για την αναπτυξιακή προοπτική και το συνολικό μετασχηματισμό της χώρας».

Ξεκινώντας λοιπόν από τις παραπάνω θέσεις αποδοχής των στρατηγικών επιλογών του μεγάλου κεφαλαίου είτε ως θετικές είτε ως αναπότρεπτες, ως αναγκαίο κακό, ο πρόεδρος του ΣΥΝ αποδίδει την ευθύνη των προβλημάτων που βιώνει ο λαός από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και την ΟΝΕ στις... λανθασμένες επιλογές των εκάστοτε κυβερνήσεων, στον τρόπο διαχείρισης που αυτές επέλεξαν και αντιπροτείνει την προοδευτική διακυβέρνηση.

Προφανώς δεν αγνοεί ότι στα πλαίσια π.χ. της ΟΝΕ δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογών, ούτε αγνοεί ότι στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος τα όσα προβάλλει ως εφικτά περί «κοινωνικής συνοχής, ισόρροπης ανάπτυξης, δίκαιης κατανομής των βαρών και των ωφελημάτων, διεύρυνσης της συλλογικής ευημερίας, ποιότητας ζωής, μείωσης των ανισοτήτων, απασχόλησης και κοινωνικής στήριξης» είναι ακριβώς το αντίθετο, ανέφικτα έως ουτοπικά.

Αντί άλλου σχολίου παραθέτουμε δύο μικρά αποσπάσματα μόνο για μισθολογικά ζητήματα της έκθεσης της Κομισιόν, όταν στις αρχές Μάη εισηγήθηκε στο Συμβούλιο των «15» την ένταξη της Ελλάδας στο «τρίτο στάδιο» της ΟΝΕ.

Διαβάζουμε «η βελτίωση των ελληνικών επιδόσεων φαίνεται να είναι βιώσιμη, εφόσον η δημοσιονομική πολιτική παραμείνει αυστηρή και συνεχιστούν οι συγκρατημένες μισθολογικές αυξήσεις».

Σύμφωνα με την Κομισιόν, «η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να προωθήσει μια κατάλληλη διετή συλλογική σύμβαση το 2000, στη συνέχιση της συγκράτησης των μισθολογικών αυξήσεων τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα», ενώ το επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σύγκλισης του 1999 «καθιστά σαφή τη δέσμευση των ελληνικών αρχών» όσον αφορά στην «εξυγίανση προς την κατεύθυνση της περικοπής των τρεχουσών δαπανών». Τονίζεται ακόμα με έμφαση ότι «η μισθολογική πολιτική που εγκρίθηκε το 1998 είχε ως αποτέλεσμα το πάγωμα των μισθών ως το 2000 και ίσως για τη συνέχεια».