Νέα καταιγίδα εξοπλισμών προβάλλει στον ορίζοντα. Η πρόσφατη απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Αμυνας (ΚΥΣΕΑ) για την αγορά από τις ΗΠΑ 30 νέων μαχητικών αεροσκαφών τύπου «F-16 Block 52+», με κατευθείαν ανάθεση μέσω διακρατικής συμφωνίας με την αμερικανική κυβέρνηση, έναντι συνολικού ποσού 1,625 δισ. ευρώ, είναι μόνο ο προάγγελος των 250 έως 500! νέων εξοπλιστικών συμβολαίων, που σχεδιάζεται να υπογραφούν στα πλαίσια του επόμενου δεκαετούς εξοπλιστικού προγράμματος (2006 - 2015), το κόστος του οποίου, σύμφωνα με τις προτάσεις της ηγεσίας του υπουργείου Αμυνας, θα κυμανθεί μεταξύ 22 και 52 δισεκατομμυρίων ευρώ (από 7,5 έως 17 τρισεκατομμύρια δραχμές).

Συγκεκριμένα, στις αρχές Δεκέμβρη 2005, συνεδρίασε το ΣΑΓΕ (Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων) και κατάρτισε τον λεγόμενο «πίνακα προτεραιοτήτων», όπου υπάρχουν τρία εναλλακτικά σενάρια: Το πιο «μετριοπαθές», στα πλαίσια του οποίου προβλέπονται αγορές όπλων για την προσεχή δεκαετία συνολικού κόστους 22 δισ. ευρώ, το μεσαίο σενάριο με προβλεπόμενες δαπάνες 37 δισ. ευρώ και το πιο προωθημένο σενάριο, που αγγίζει το αστρονομικό ποσόν των 52 δισ. ευρώ! Αυτός είναι οι προτάσεις του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, οι οποίες υπό τη μορφή προτάσεων του αρχηγού ΓΕΕΘΑ θα υποβληθούν στο επόμενο ΚΥΣΕΑ, που αναμένεται να συνεδριάσει μέσα στο Γενάρη του 2006.

Ομως, όπως κι αν έχουν τα πράγματα, όποιο σενάριο και αν προκριθεί, ακόμα και το «μετριοπαθές» των 22 δισ. ευρώ, βρισκόμαστε ενώπιον μιας εξοπλιστικής καταιγίδας χωρίς προηγούμενο, καθώς οι νέες αγορές θα έρθουν να προστεθούν σε αυτές που έγιναν στο πλαίσιο των δύο προηγούμενων πενταετών εξοπλιστικών προγραμμάτων (1996 - 2005), που σχεδίασαν και εφάρμοσαν - μέχρι το Μάρτη του 2004 - οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, το κόστος των οποίων έφθασε τα 10 τρισ. δραχμές (περίπου 30 δισ. ευρώ). Αξίζει να αναφερθεί ότι στα προαναφερόμενα ποσά των παλιών και των επικείμενων αγορών δεν περιλαμβάνονται οι τόκοι, οπότε είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς περί τίνος πραγματικά μιλάμε.

Και ενώ βρισκόμαστε ενώπιον αυτών των επιλογών, η συζήτηση επικεντρώνεται στο θόρυβο που προκαλούν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα, γύρω από τη μία ή την άλλη επιλογή οπλικού συστήματος και παραβλέπεται το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ στις κατά κεφαλήν στρατιωτικές δαπάνες και σταθερά, τα τελευταία χρόνια, μεταξύ των τριών πρώτων ανάμεσα σε όλες τις χώρες του κόσμου στις εισαγωγές όπλων.

Συγκεκριμένα, η χώρα μας είναι τρίτη στην παγκόσμια κατάταξη - μετά από την Κίνα και την Ινδία - σε δαπάνες για την αγορά συμβατικών αμυντικών συστημάτων, σύμφωνα με έρευνα του σουηδικού ινστιτούτου μελετών «Stockholm International Peace Research Institute». Η Ελλάδα εμφανίζεται να διέθεσε περί τα 5,2 δισ. δολ. στην περίοδο 2000 - 2004, ακολουθώντας τα 11,8 δισ. δολ. της Κίνας και τα 8,6 δισ. δολ. της Ινδίας. Στην τέταρτη θέση βρίσκεται η Βρετανία, με δαπάνες 3,4 δισ. δολαρίων και μόλις πέμπτη η Τουρκία με δαπάνες 3,3 δισ. δολαρίων.

Τα στοιχεία της έρευνας του «Sipri» αναφέρουν πως για το 2004 οι στρατιωτικές δαπάνες σε παγκόσμια κλίμακα αυξήθηκαν κατά 8% σε σύγκριση με το 2003 και ξεπέρασαν για πρώτη φορά το 1 τρισ. δολάρια, φτάνοντας στα 1,035 τρισ. δολάρια. Δηλαδή, η ετήσια κατά κεφαλήν δαπάνη για κάθε κάτοικο του πλανήτη έφτασε τα 162 δολάρια. Οι Ελληνες, ειδικά, πλήρωσαν πέρυσι για στρατιωτικούς σκοπούς 473 δολάρια έκαστος. Στις ΗΠΑ αντιστοιχεί το 47% του τζίρου των στρατιωτικών δαπανών παγκοσμίως. Ενδιαφέρον εύρημα της έρευνας είναι το ότι η Ρωσία ξεπέρασε τις ΗΠΑ και βρίσκεται στην πρώτη θέση των χωρών εξαγωγής συμβατικών όπλων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Ρωσία είναι η βασική προμηθεύτρια οπλικών συστημάτων της Κίνας και της Ινδίας, καθώς οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν επιβάλει εμπάργκο στην πώληση όπλων προς την Κίνα, μετά τα γεγονότα του 1989. Επίσης, αύξηση της κερδοφορίας κατά 25%, εμφάνισαν μεσοσταθμικά οι 100 μεγαλύτερες πολεμικές βιομηχανίες στον κόσμο.

Στο μεταξύ, στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του δικομματικού καυγά που ξεσπάει με αφορμή τα εξοπλιστικά προγράμματα, συσκοτίζεται το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα εξοπλιστικά πρόγραμμα είναι στα πλαίσια των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Περνάει απαρατήρητο το ότι ένας τεράστιος πλούτος της χώρας θυσιάζεται στο βωμό των πολυεθνικών του πολέμου. Πλούτος που θα μπορούσε άνετα να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες και να δαπανηθεί σε ειρηνικούς σκοπούς, που θα επέφεραν μακροχρόνια οφέλη.

Η μεγάλη αλήθεια, που συστηματικά θάβεται, είναι ότι οι συγκεκριμένοι εξοπλισμοί δε συνδέονται με τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της χώρας. Αντίθετα, υπηρετούν την αλλαγή του χαρακτήρα των Ενόπλων Δυνάμεων, την απομάκρυνσή τους από το δόγμα προάσπισης των συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας και τη μετατροπή τους σε τμήμα των στελεχωμένων με μισθοφόρους πολυεθνικών δυνάμεων επιβολής της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Ολα αυτά, την ώρα που το λαϊκό εισόδημα δέχεται μια γενικευμένη επίθεση καταλήστευσής του υπέρ της μεγιστοποίησης των κερδών της πλουτοκρατίας. Την ώρα που ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα ισοπεδώνονται στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων. Την ώρα που μισθοί και συντάξεις μετατρέπονται σε βοηθήματα «φιλανθρωπικού» χαρακτήρα και οι όποιες κοινωνικές παροχές από το κράτος καταργούνται. Ενώ θ' αρκούσε μόνο ένα τμήμα των δαπανών αυτών για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, εάν βέβαια εφαρμοζόταν μια άλλη πολιτική υπέρ του λαού.

Εύλογα, βέβαια, αναρωτιέται κανείς «και με την Εθνική Αμυνα τι θα γίνει;». Μα ακριβώς εδώ είναι το πρόβλημα, ότι σχεδόν στο σύνολό τους, οι εξοπλισμοί αυτοί δεν αφορούν την προάσπιση των ελληνικών συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας. Αφορούν πρώτα και κύρια την εξυπηρέτηση των ΝΑΤΟικών αναγκών, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από το νέο επιθετικό δόγμα του ΝΑΤΟ, που υιοθετήθηκε πλήρως, ουσιαστικά αντιγράφηκε, από το νέο ελληνικό αμυντικό δόγμα όπως αυτό διατυπώθηκε από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Το ΝΑΤΟικό επιθετικό δόγμα αποτυπώνεται στις αναθεωρήσεις του ελληνικού αμυντικού δόγματος που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας κατά βήμα τις ΝΑΤΟικές κατευθύνσεις με την καθοδήγηση των Αμερικανών. Στα πλαίσια αυτού του δόγματος, έβαλαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, έννοιες όπως «εθνική άμυνα», «προστασία των συνόρων» και «αποτρεπτικός ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων», αντικαθιστώντας τες από τα αμερικανοΝΑΤΟικής - νεοταξικής έμπνευσης δόγματα περί «σύγχρονων απειλών», «διεθνούς ασφάλειας», «διεθνούς σταθερότητας», «ασύμμετρων απειλών» και «αντιτρομοκρατικού πολέμου».

Μάλιστα, όταν ανακοινώθηκε το νέο αμυντικό δόγμα, γινόταν ξεκάθαρα λόγος για ανάγκη «επιτυχούς αντιμετώπισης των κάθε είδους απειλών» και κάλυψη των «διεθνών υποχρεώσεων της Ελλάδας», σε ένα «νέο περιβάλλον ασφάλειας», που είναι «σημαντικά διαφοροποιημένο ως προς την προέλευση, την ποιότητα και το είδος των απειλών».

Η υπόθεση των εξοπλισμών, εκ των πραγμάτων συνδέεται με το πολιτικό πρόβλημα της χώρας και τους δύο δρόμους εξέλιξης, αυτόν που υπηρετεί τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό και αυτόν του λαού. Αποτελεί έναν ακόμη κρίκο που πρέπει να αξιοποιήσει το λαϊκό κίνημα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Οι νέες αγορές υπέρ των ΝΑΤΟικών εξοπλισμών, ξεχειλίζουν το ποτήρι. Περιθώρια αναμονής δεν υπάρχουν, δε χωράνε άλλες αυταπάτες.

Η μόνη διέξοδος είναι η αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση και δράση. Η εγκατάλειψη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο συμφωνούν με τα ΝΑΤΟικά δόγματα, αλλά συμμετέχουν ενεργά στη νεοταξίτικη δράση ενάντια στους λαούς και υποθηκεύοντας την παγκόσμια ειρήνη και μαζί το μέλλον του ελληνικού λαού. Είναι πλέον μονόδρομος, για μια άλλη πορεία, η ενίσχυση της πολιτικής του ΚΚΕ για μια μεγάλη κοινωνικοπολιτική συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία.