Πριν από λίγες μέρες στη Βουλή, με αφορμή την Επερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ, έγινε «συζήτηση» για τον Πολιτισμό. Βέβαια, η «συζήτηση» είχε το γνωστό κοινοβουλευτικό χαρακτήρα. Κι αυτό σημαίνει πως ο μεν αρμόδιος υφυπουργός του Πολιτισμού δεν απάντησε σε κανένα από τα επιμέρους στοιχεία της Επερώτησης, αλλά περιορίστηκε σε γενικές θεωρητικές αναφορές περί Πολιτισμού και άλλων στοιχείων του «επιστητού». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ διατύπωσε με οξύ τόνο τις καταγγελτικές του παρατηρήσεις, χωρίς να συνειδητοποιεί, όπως φαινόταν, τουλάχιστον, ότι ένα μεγάλο μέρος από αυτές αφορούσαν και την πολιτική για τον Πολιτισμό που άσκησε και το δικό του το κόμμα, όταν ήταν κυβέρνηση. Ενας βουλευτής της ΝΔ αξιολύπητος μέσα στη μοναξιά των άδειων εδράνων της συμπολίτευσης, πλην όμως και «αξιοσημείωτος», γιατί είχε την τόλμη να αντιμετωπίσει μόνος αυτός την εφιαλτική Σιωπή των συναδέλφων του, και η μαχητική Ασημίνα σήκωσε κι αυτή το βάρος της απουσίας του ΣΥΝ. Οσον αφορά τους επερωτώντες βουλευτές, αυτοί έκαναν τις παρατηρήσεις τους, υπογράμμισαν τα κενά στην πολιτική για τον Πολιτισμό που ασκεί η κυβέρνηση της ΝΔ, περιέγραψαν, με βάση συγκεκριμένα επιχειρήματα και παραδείγματα, την κατάσταση της πολιτιστικής ερημιάς που τα χρόνια αυτά βιώνει η χώρα μας. Και, τέλος, η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ κατακεραύνωσε τον απαντήσαντα και μη «πείσαντα» υφυπουργό χαρακτηρίζοντας την ομιλία του ως τέχνασμα υπεκφυγής παρόμοιο με εκείνο του κινηματογραφικού «στρίβειν διά του αρραβώνος».

Και εκεί έκλεισε η «συζήτηση», για να διαπιστωθεί, έστω και σιωπηρά, ότι το Ελληνικό Κοινοβούλιο, όχι, βέβαια, ως θεσμός, αλλά ως ανθρωπολογική συγκρότηση, δεν παράγει πολιτικό λόγο, προϊόν και συμπέρασμα του διαλόγου, ούτε δείχνει την προθυμία του να αναδείξει τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου σε υπέρτατη δημοκρατική λειτουργία, αλλά απλώς διεκπεραιώνει! Και το ερώτημα, εκτός από την «οιμωγή» της πολιτικής ανησυχίας που μπορεί να προκαλέσει απαιτεί μια απάντηση: Γιατί; Γιατί οι ελεγχόμενοι αρνούνται έστω και να παρακολουθήσουν σιωπηλοί την αγωνία των ελεγχόντων; Γιατί οι απαντήσεις των επερωτωμένων αρνούνται να αναφερθούν με σαφήνεια και με θάρρος, προπαντός με θάρρος, στην επιχειρηματολογία και στις περιγραφές των επερωτώντων, αλλά απλώς περιορίζονται στην τέλεση ενός ανιαρού και άκρως τυπικού «αρραβώνος», τη διαδικασία του οποίου οι «συμπέθεροι» αρνούνται να παρακολουθήσουν, γιατί γνωρίζουν εκ των προτέρων το σχετικό «έθιμο» και η γνώση αυτή προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το Κοινοβούλιο. Τελικά, τι θα γίνει; Οι μεν θα επερωτούν και το πλήθος των «άλλων» θα σιωπά; Οι μεν θα επιχειρηματολογούν και το πλήθος των άλλων θα «αρραβωνίζεται»;

Και ο Πολιτισμός, για να θυμηθούμε κι αυτόν, μια και μου έδωσε την αφορμή για να «πικρολογήσω» κυριακάτικα; Αυτός ο μεγάλος ασθενής της νεοελληνικής κοινωνίας θα συνεχίσει να «εννυχεύει» κατά το στίχο του Σοφοκλή στις «μαλακές παρειές» των τηλεοπτικών νεανίδων ή στα δασύτριχα στήθη των ηρώων της μπάλας και του «πλεχτού» ή τέλος στα ηχηρά «τέλια» των βιρτουόζων της λαϊκής «καψούρας», όπως παραδείγματος χάρη «μείνε με μένα έγκυος που είμαι και φερέγγυος» και τα τούτοις όμοια; Τι θα γίνει, τελικά, με το προσωπικό όραμα του πρωθυπουργού για τον πολιτισμό; Θα μείνει έτσι; Νοσταλγός της εναρκτήριας τελετής των Ολυμπιακών του 2004; Χειροκροτητής του τιμημένου λαβάρου της Λισαβόνας ή, τέλος πάντων, εκστατικός παρατηρητής των λικνισμάτων της εθνικής Ελενας; Και όλα τα άλλα; Οι λυρικές σκηνές, τα θέατρα, τα μουσεία, τα σπίτια, οι πόλεις, οι δρόμοι, η σιωπηλή «επαρχία» θα μείνουν έτσι; Απλώς ως ένα εφιαλτικό πρωθυπουργικό «όραμα»;