«Μοίρα» κάθε αληθινά μεγάλου δημιουργού, ακόμα και αν ήταν ο πιο παραγνωρισμένος στην εποχή του, είναι η - έστω μετά θάνατον - καταχώρισή του στους «αθάνατους» δημιουργούς. Τέτοια, χαρακτηριστικότατη περίπτωση είναι ο παραγνωρισμένος στην εποχή του από τους αστούς κριτικούς, πρωτοπόρος της σύγχρονης ελληνικής γλυπτικής, Γιαννούλης Χαλεπάς. Ο Τήνιος «φτωχούλης του θεού» - σαν τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη - μετά θάνατον έγινε αντικείμενο θαυμασμού και μελέτης. Πολλά βιοεργογραφικά βιβλία γράφτηκαν τα τελευταία 20-30 χρόνια. Τα περισσότερα από αυτά είδαν το εκδοτικό «φως» χάρη στην αγάπη του Στρατή Φιλιππότη για τη γενέτειρά του Τήνο και το πάθος του για τους μεγάλους καλλιτέχνες της. Γόνος σπουδαίων καλλιτεχνών, ο Στρατής Γ. Φιλιππότης συνέβαλε τα μέγιστα για τη δικαίωση και προβολή του έργου του Χαλεπά.

Πρόσφατα, οι εκδόσεις του «Εριννή» κυκλοφόρησαν δύο ακόμη μελέτες για τον γλύπτη: Το πρώτο βιβλίο, που απέσπασε τον έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών, το 1977, (2η έκδοση συμπληρωμένη με νέα βιβλιογραφία) είναι το εικονογραφημένο με έργα του γλύπτη και σκίτσα του ζωγράφου Πολ. Ρέγκο για τον Χαλεπά «Γιαννούλης Χαλεπάς» του Μιχαήλ Ν. Κοντελιέρη. Διακεκριμένος λαογράφος και ιστορικός του αιγαιοπελαγίτικου πολιτισμού, ο Μ. Κοντελιέρης υπήρξε ο πρώτος μελετητής της ζωής και του έργου του Χαλεπά, αλλά καθώς ήταν και φίλος του με το βιβλίο αυτό «απαθανατίζει» το γλύπτη με πολλά - αυθεντικές μαρτυρίες - λόγια του γλύπτη και των οικείων του. Το βιβλίο περιλαμβάνει και παράρτημα με κατάλογο των έργων του Χαλεπά και στις τρεις περιόδους της δημιουργίας του.

Το δεύτερο βιβλίο είναι η επανέκδοση ενός ακόμα σημαντικού βιβλίου που εκδόθηκε το 1957. Πρόκειται για τη μυθ-ιστορική βιογραφία του Ρήγα Γαρταγάνη «Γιαννούλης Χαλεπάς - Η ζωή ενός μεγάλου». Βαθιά προοδευτικός άνθρωπος, έχοντας σπουδάσει τη γλυπτική, εκδότης έργων κορυφαίων δημιουργών και συγγραφέας τριών ακόμη μελετών - για τους Καζαντζάκη, Παπαδιαμάντη, Κάλβο - ο Ρήγας Γαρταγάνης ανέπλασε εξαιρετικά την εποχή, την τηνιακή κοινωνία και το βίο του Χαλεπά, τον «τραγικότερο μύθο» της νεοελληνικής Τέχνης, όπως επισημαίνει προλογικά η καθηγήτρια του ΑΠΘ, Αλεξάνδρα Γουλάκη - Βουτυρά.