Παπαγεωργίου Βασίλης

Για να συγκαλύψουν τις προθέσεις τους, παρουσιάζουν την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης ως «δικαίωμα» των εργαζομένων να δουλεύουν για πολύ περισσότερα χρόνια απ' αυτά που ορίζουν τα σημερινά συνταξιοδοτικά συστήματα.

Για το θέμα αυτό πραγματοποιήθηκε στις 17 και 18 Οκτώβρη, στις Βρυξέλλες, φόρουμ υψηλού επιπέδου του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), υπό τον τίτλο: «Γήρανση και πολιτικές απασχόλησης».

Για το τι συζητήθηκε στο διήμερο φόρουμ του ΟΟΣΑ μπορεί κανείς να καταλάβει από τους τίτλους των ενοτήτων - θεμάτων της ημερήσιας διάταξης:

• Πώς θα προωθήσουμε την «ελαστική συνταξιοδότηση», επεκτείνοντας το χρόνο παραμονής στην εργασία;
• Η καθυστερημένη συνταξιοδότηση προωθείται καλύτερα τιμωρώντας την πρόωρη αποχώρηση από την εργασία ή καθιστώντας ελκυστικότερη την εργασία για τους μεγάλης ηλικίας εργαζόμενους;
• Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τις περιχαρακωμένες τοποθετήσεις των εργοδοτών και των εργαζομένων για την πρόωρη συνταξιοδότηση;
• Μπορούμε με καταλληλότερες πρακτικές να κάνουμε αποδεκτή την απασχολησιμότητα των μεγάλης ηλικίας εργαζομένων;

«To να ζεις περισσότερο, σημαίνει να δουλεύεις περισσότερο», είναι ο τίτλος του δελτίου Τύπου του ΟΟΣΑ (10 Οκτώβρη 2005) στο οποίο παρουσιάζονται τα στοιχεία έκθεσης σχετικά με την εξέλιξη του εργατικού δυναμικού στις χώρες - μέλη του Οργανισμού.

Μεταξύ άλλων, αυτή η έρευνα αναφέρει ότι λιγότερο από το 60% των εργαζόμενων ηλικίας 50 έως 64 ετών έχει μια δουλιά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των εργαζομένων ηλικίας 25 έως 49 ετών είναι 75%. Στηριγμένοι στο στοιχείο αυτό και επικαλούμενοι τις γενικές δημογραφικές εξελίξεις, οι συντάκτες επισημαίνουν τον κίνδυνο κατάρρευσης των δημόσιων οικονομικών, εξαιτίας τάχα των αυξημένων δαπανών για την πληρωμή των συντάξεων, που σε τελευταία ανάλυση είναι λεφτά των εργαζομένων.

Οπως προκύπτει από το κείμενο συμπερασμάτων του φόρουμ (παρουσιάστηκε στις 18 Οκτώβρη από τον Βέλγο υπουργό για τις Συντάξεις, Μπρούνο Τόμπακ), οι υπουργοί των κρατών- μελών του ΟΟΣΑ κατέληξαν στην απόφαση για την «ενθάρρυνση» των μεγάλης ηλικίας εργαζομένων να παραμένουν για περισσότερο χρόνο στην εργασία τους.

Στο κείμενο συμπερασμάτων αν και τα σημερινά όρια συνταξιοδότησης θεωρούνται ξεπερασμένα, δεν προτείνονται νέα. Ομως, γίνεται λόγος για «ελαστική συνταξιοδότηση», που σημαίνει ότι ο εργαζόμενος θα παραμένει στην εργασία του μέχρι να τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του ή μέχρι να είναι άχρηστος για τον εργοδότη του. Κίνητρο για παραμονή στην εργασία θα είναι το ύψος της σύνταξης. Με τον τρόπο αυτό ο εργαζόμενος θα είναι υποχρεωμένος να εργάζεται για περισσότερα χρόνια, αν βεβαίως βρίσκει δουλιά, προκειμένου να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή σύνταξη, αφού συνταξιοδότηση σε μικρότερη ηλικία θα συνεπάγεται πολύ χαμηλή σύνταξη.

Για το σκοπό αυτό, οι υπουργοί των κρατών - μελών του ΟΟΣΑ διαπίστωσαν ότι, κατ' αρχήν, πρέπει να τεθεί τέρμα σε πολιτικές και πρακτικές που οδηγούν σε αποχώρηση των εργαζόμενων πριν την ηλικία των 65 χρόνων. Μεταξύ αυτών των πολιτικών που πρέπει τεθεί τέρμα, είναι η πρόωρη συνταξιοδότηση, τα προγράμματα «εθελούσιας εξόδου», οι συντάξεις αναπηρίας, τα «μεγάλα επιδόματα ανεργίας» που δε δίνουν κίνητρα στους ανέργους να αναζητήσουν νέα εργασία!