Με την παρουσία όλων. Κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, πλειοψηφίας ΓΣΕΕ και δημάρχου Αθηναίων, ακόμα και του Προέδρου της Δημοκρατίας έγιναν χτες στην «Τεχνόπολη» τα εγκαίνια της Ακαδημίας Εργασίας της ΓΣΕΕ, οι εργασίες της οποίας αρχίζουν σήμερα. Με πρόσχημα τη «γνώση», η ΓΣΕΕ πρώτη ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, ενώ με επίκληση την επιμόρφωση των συνδικαλιστών στήνεται άλλος ένας μηχανισμός «κοινωνικού εταιρισμού», και «εκπαίδευσης» στις αξίες της «ανταγωνιστικότητας» και της «παραγωγικότητας» της λεγόμενης «διά βίου μάθησης» για τις ανάγκες των επιχειρήσεων.

Στην «παθογένεια του εκπαιδευτικού συστήματος» αναφέρθηκε στην ομιλία του ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος για να εμφανίσει το εγχείρημα της Συνομοσπονδίας ως «μια προσπάθεια παρέμβασης στα θέματα εκπαίδευσης». Αποκρύπτοντας ότι η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Παιδείας, η υποταγή της στους νόμους της αγοράς και στις ανάγκες της επιχειρηματικότητας, αυτές είναι οι πραγματικές κακοδαιμονίες της εκπαίδευσης και αυτές ακριβώς τις κακοδαιμονίες έρχεται να ενισχύσει και όχι να αντιμετωπίσει η «Ακαδημία Εργασίας». Αφού όπως έχει δηλωθεί, η Ακαδημία - όταν υπάρξει το νομοθετικό πλαίσιο - θα εξελιχτεί σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο.

Οχι άδικα λοιπόν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου έσπευσε να χαιρετήσει την ίδρυσή της γιατί όπως είπε: «Επιτέλους μιλάμε για μια πρωτοβουλία που δεν έχει τη σφραγίδα του κρατισμού στην εκπαίδευση». Περιγράφοντας μάλιστα το ιδεολογικό πλαίσιο του εγχειρήματος, σημείωσε ότι το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει «να δώσει νέο περιεχόμενο στις έννοιες της εργασίας, της ασφάλειας, της ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής, της ισότητας... τι σημαίνει συμμετοχή σε μια εποχή παγκόσμιων οικονομιών». Φράσεις και λέξεις παρμένες απευθείας από το λεξικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που στοχεύουν να αποκρύψουν το βαθύ εκμεταλλευτικό χαρακτήρα και των σύγχρονων «παγκόσμιων οικονομιών». Να φορέσουν καινούριο κοστούμι στο παλιό και γερασμένο σώμα του καπιταλισμού.

Τα εύσημα στη ΓΣΕΕ έδωσε και η δήμαρχος Αθηναίων Ντ. Μπακογιάννη, η οποία εξασφάλισε και το χώρο όπου θα γίνονται τα μαθήματα. Εξηγώντας μάλιστα τους λόγους για την αμέριστη συμπαράστασή της προς το εγχείρημα της ΓΣΕΕ, σημείωσε: «Με τον τρόπο αυτό στοχεύουμε στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας, μέσα από τη συνεχή κατάρτιση και ευέλικτη προσαρμογή του εργατικού μας δυναμικού στις μαθησιακές ανάγκες του σύγχρονου οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος».

Στο ίδιο πνεύμα και ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, υπουργός Απασχόλησης Π. Παναγιωτόπουλος, θεώρησε χρέος του να ξεκαθαρίσει ότι «όλοι πιστεύουμε σε μια Ελλάδα πιο ανταγωνιστική»! Ανταγωνιστική βέβαια, αλλά για λογαριασμό των επιχειρηματιών και όπως πάντα σε βάρος των εργαζομένων.

Γεγονός όμως που ανέλαβε να αμφισβητήσει ο πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής της Ακαδημίας Ν. Μουζέλης, ο οποίος φέρνοντας ένα παράδειγμα για το περιεχόμενο της πολιτικής επιμόρφωσης που θα παρέχεται στους συνδικαλιστές, ισχυρίστηκε ότι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας μπορεί να επιτευχτεί χωρίς να θιχτεί η κοινωνική συνοχή. Οτι το φιλελεύθερο μοντέλο των ΗΠΑ δεν είναι μονόδρομος, γιατί υπάρχει και το μοντέλο στις σκανδιναβικές χώρες όπου η αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας έγινε χωρίς να θιχτεί η κοινωνική συνοχή. Πέραν βέβαια της εξιδανίκευσης του σκανδιναβικού μοντέλου, ο κύριος καθηγητής, ξέχασε να πει ότι και τα δύο μοντέλα παραμένουν μοντέλα του ίδιου τρόπου παραγωγής, του καπιταλιστικού και πως και ο «σκανδιναβικός τρόπος», προϋποθέτει τη σκληρή εκμετάλλευση των εργατών των χωρών αυτών.

Ομως τέτοιες λέξεις και έννοιες, όπως εκμετάλλευση, είναι εξοστρακισμένες από τα μαθήματα της «Ακαδημίας Εργασίας». Ετσι στον οδηγό σπουδών και στο μάθημα «Στοιχεία Οικονομικής Θεωρίας και Σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία» μπορεί κάποιος να διαβάσει για: ΑΕΠ και κυκλική εισοδηματική ροή, η σημασία των επενδύσεων και της δημοσιονομικής πολιτικής, χρήμα - τράπεζες και ρόλος της νομισματικής πολιτικής, δομές αγορών και πολιτική ανταγωνισμού κλπ. Δε θα βρει όμως κανένα κεφάλαιο για την υπεραξία, για την εκμετάλλευση, για το κέρδος... Προφανώς τέτοιες έννοιες και τέτοια ζητήματα δεν εντάσσονται στην προβληματική της Ακαδημίας και πολύ περισσότερο στην «εκπαίδευση» των 42 νέων συνδικαλιστών που κάθονται από σήμερα στα θρανία.

Στην ίδια κατεύθυνση και το μάθημα «Το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της συνδικαλιστικής δράσης». Ιδού σε ποιες έννοιες θα «εκπαιδευτούν» οι συνδικαλιστές: Εξουσία, πολιτική εξουσία και νομιμοποιημένη εξουσία, κράτος - καθεστώς - κυβέρνηση, αριστερά - δεξιά και κόμματα, ομάδες πίεσης, συνδικάτα, κοινωνικά κινήματα, κοινωνία πολιτών κλπ. Οχι, οι συνδικαλιστές δε θα μάθουν για τις «τάξεις», τέτοια έννοια δε χρειάζεται στη διδασκαλία της Ακαδημίας, πολύ περισσότερο δε χρειάζεται να διδάσκεται η πάλη των τάξεων!