Την πλήρη υποταγή του κάθε εργαζόμενου στις εργοδοτικές απαιτήσεις αξιώνει η πολυεθνική επιχείρηση «ΚΑΡΦΟΥΡ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ» με τις ατομικές συμβάσεις εργασίας που επιβάλλει στους εργαζόμενούς της. Μια σύμβαση που είναι προσαρμοσμένη στα μέτρα της ανάπτυξης των κερδών της επιχείρησης. Εμείς δε χρειάζεται να γράψουμε πολλά λόγια καθώς αρκετά άρθρα της σύμβασης από μόνα τους αποκαλύπτουν το μέγεθος της εκμετάλλευσης.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, η εταιρία διατηρεί το δικαίωμα «να μεταθέσει τον εργαζόμενο προσωρινά ή μόνιμα, ανάλογα με τις ανάγκες της εταιρίας σε οποιονδήποτε άλλο τόπο στην Ελλάδα αναπτύσσει ή πρόκειται να αναπτύξει δραστηριότητες καθώς και να τον μετακινήσει σε άλλη από αυτήν που αρχικά ασχολήθηκε θέση, χωρίς αυτή η μετάθεση ή μετακίνηση, προσωρινή ή μόνιμη, να αποτελεί μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων της σύμβασης»!

Η εταιρία, όπως σημειώνεται, κατά την κρίση της και βάσει των εκάστοτε αναγκών της «καθορίζει την ώρα έναρξης και λήξης της εργασίας, ωράριο συνεχές ή διακεκομμένο, πρωινή, απογευματινή ή νυχτερινή εργασία και τις ημέρες εργασίας μέσα στα πλαίσια της εργατικής νομοθεσίας (!) που θα ισχύει κάθε φορά».

Βεβαίως, όπως ξεκαθαρίζει η εταιρία, εκτός της συμφωνημένης αμοιβής «ο εργαζόμενος δε δικαιούται να απαιτήσει καμία πρόσθετη αμοιβή ή αποζημίωση για οποιαδήποτε αιτία».

Η εταιρία μπορεί «να απασχολεί τον εργαζόμενο σε διαφορικές εργασίες, προκειμένου να καλυφθεί ολόκληρο το ωράριο εργασίας». Ο εργαζόμενος «οφείλει να εκτελεί ανάλογα με τις ανάγκες της εταιρίας υπερωρίες, υπερεργασία, νυχτερινή εργασία ή εργασία κατά Κυριακής και εορτές, αλλά μόνο βάσει προγράμματος ή έγγραφης εντολής».

Ο εργαζόμενος αποδέχεται να συμμετέχει «σε επιμορφωτικά προγράμματα εκπαίδευσης οποιασδήποτε μορφής εκτός των ωρών εργασίας και σε οποιαδήποτε εργάσιμη μέρα ή Σαββατοκύριακο».

Σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα «η απόδοση του εργαζόμενου θα αξιολογείται και θα συζητείται μαζί του. Η συνεχόμενη καλή απόδοση οδηγεί στην υπηρεσιακή εξέλιξη του εργαζόμενου, ενώ η συνεχόμενη χαμηλή απόδοση μπορεί να οδηγήσει στην απομάκρυνση του εργαζόμενου». Βεβαίως το ποιος και με βάση ποια κριτήρια θα αξιολογείται η απόδοση του εργαζόμενου είναι στην απόλυτη ευχέρεια της εταιρίας. Προφανώς ένα από τα κριτήρια θα είναι και η «διατήρηση καλών σχέσεων του εργαζόμενου με τους προϊσταμένους του, τους συναδέλφους του και τους πελάτες της εταιρίας».

Ομως το μαρτύριο του εργαζόμενου δεν έχει τελειωμό, αφού η εταιρία «δικαιούται να υποβάλλει τον εργαζόμενο σε έρευνα με λεπτότητα και ευγένεια (!) κατά την είσοδο, έξοδο και παραμονή του στις εγκαταστάσεις της εταιρίας διά των εντεταλμένων γι' αυτό οργάνων, τηρουμένων πάντοτε των κειμένων διατάξεων». Και προσωπικός εξευτελισμός δηλαδή και πάντα με την επίκληση των κείμενων διατάξεων και της δήθεν νομιμότητας.