Ενας από τους «σκαπανείς» του ελληνικού κινηματογράφου, τον οποίο «σημάδεψε», όχι μόνο με την τέχνη του, αλλά και σαν δάσκαλος και συνδικαλιστής, ο σκηνοθέτης, Γρηγόρης Γρηγορίου, «έφυγε» την Κυριακή από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Σωτηρία».

Ο Γρηγόρης Γρηγορίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919, πρωτότοκος γιος εύπορης οικογένειας, γιος του δικηγόρου Μιχάλη Γρηγορίου. Σπούδασε Νομική και ξένες γλώσσες, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε το Θεατρικό Τμήμα της Πανεπιστημιακής Λέσχης. Στην Κατοχή εντάχθηκε στο ΕΑΜ, ενώ πήρε μέρος στη μάχη της Κρήτης.

Αντί της δικηγορίας τον κέρδισε η σκηνοθεσία. Παρότι ήταν αυτοδίδακτος, η σκηνοθετική του ικανότητα και η αγάπη του για την τέχνη του κινηματογράφου έγινε αισθητή από την πρώτη του κιόλας ταινία, τον «Κόκκινο βράχο», βασισμένη στο έργο του Γρ. Ξενόπουλου «Ο κοκκινόβραχος», το 1949. Μεταξύ των 30 ταινιών που «υπέγραψε» συγκαταλέγονται το «Πικρό ψωμί» - ταινία σταθμός του ελληνικού κινηματογράφου, η οποία καθιέρωσε τον Γρ. Γρηγορίου ως «πατέρα» του ελληνικού κοινωνικού νεορεαλισμού, «Μεγάλοι δρόμοι», «Η αρπαγή της Περσεφόνης», «Ο Μιμίκος και η Μαίρη», «Διαβόλου κάλτσα», «Καλημέρα Αθήνα», «Αδερφός Αννα», «201 καναρίνια», «Διωγμός» (1964, βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), «Οχι κύριε Τζόνσον» (1966, βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), «Αυτή η γη είναι δική μας» (1967) και οι τελευταίες του, «Ο τελευταίος των Κομιτατζήδων» (1970) και «Ο τελευταίος του Ρούπελ» (1971). Εκτοτε ο Γρ. Γρηγορίου δεν ξαναγύρισε ταινίες, καθώς από τους παραγωγούς θεωρούνταν «αντιεμπορικός».

Το σκηνοθετικό του ταλέντο εκφράστηκε και στο ραδιόφωνο, όπου σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά έργα, αλλά και στην τηλεόραση, με τις 30 παραγωγές του στο πλαίσιο του «Θεάτρου της Δευτέρας». Στην τηλεόραση επίσης θα μεγαλουργήσει και με τις σειρές «Λωξάντρα», «Οι αθάνατες ιστορίες αγάπης», «Οι τραγουδιστάδες της λευτεριάς» κ.ά., ενώ ανεξίτηλη θα είναι και η προσφορά του με την εβδομαδιαία εκπομπή του για τον κινηματογράφο.

Συνιδρυτής της Σχολής Σκηνοθεσίας Σταυράκου, ο Γρ. Γρηγορίου διατέλεσε διευθυντής της έως το 1958. Υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας της Ενωσης Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου (1960 -70) και προδικτατορικά ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών.

Αισθητή ήταν και η συγγραφική του παρουσία με μεταφράσεις αρχαιοελληνικών και ξένων θεατρικών έργων, ενώ η συμβολή του στην τεκμηρίωση του ελληνικού κινηματογράφου περιλαμβάνεται στους δύο αυτοβιογραφικούς τόμους, με τίτλο «Μνήμες σε Ασπρο και Μαύρο».

Τα συλλυπητήριά τους για το θάνατο του σκηνοθέτη εξέφρασαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, ενώ η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών ανακοίνωσε πως θα καθιερώσει στη μνήμη του ένα ετήσιο βραβείο για νέο δημιουργό.