Κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ και εργοδότες διακηρύσσουν ότι η απάντηση στην ανεργία είναι η αύξηση της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων. Τη θέση αυτή σπέρνουν ανάμεσα στους εργαζόμενους, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, τόσο οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όσο και ο ΣΥΝ. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με χαμηλότερα μεροκάματα, λιγότερα ή και καθόλου ασφαλιστικά δικαιώματα, ένταση της εκμετάλλευσης, απολύσεις, «λουκέτα» σε επιχειρήσεις που δεν είναι πλέον «αποδοτικές» για το κεφάλαιο. Σημαίνει αύξηση της πραγματικής ανεργίας, η οποία με τη σειρά της χρησιμοποιείται ξανά σαν μέτρο πίεσης για νέα υπερπρονόμια προς τους εργοδότες, νέο πετσόκομμα στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με περισσότερη απλήρωτη δουλιά και πλήρη ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας. Στο όνομα πάντα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας! Ενας φαύλος κύκλος, με μοναδικά θύματα τους εργαζόμενους, που επιβεβαιώνεται καθημερινά, είτε η εταιρία ονομάζεται «Τρικολάν», είτε «Σίσσερ Πάλκο», είτε «Τριούμφ», είτε «Σεξ Φορμ»... Καμιά πολιτική διαχείρισης των αδιεξόδων του καπιταλισμού δεν μπορεί να βάλει τέρμα σ' αυτόν τον κύκλο. Το καθήκον πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες των εργαζόμενων και στους αγώνες της τάξης τους.