Με την ευκαιρία της έναρξης των μαθημάτων, την ερχόμενη βδομάδα στα σχολεία, καθώς και των παράλληλων πολιτιστικών εκδηλώσεων, παρουσιάζω σήμερα ένα αξιόλογο θέμα, που είχαν ζητήσει αρκετοί μαθητές μου, αλλά και που θα φανεί, επίσης, χρήσιμο σε πολλούς αρχάριους σκακιστές και σκακίστριες.

Ενα από τα βασικά λάθη, που κάνουν οι αρχάριοι σκακιστές κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας, είναι ότι δεν εξασφαλίζουν ελευθερία και δυνατότητα κίνησης στα διάφορα κομμάτια τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν αυτά να μεταφερθούν γρήγορα προς κάθε κατεύθυνση.

Οταν τα κομμάτια στερούνται της ικανότητας να δράσουν, είναι καταδικασμένα να παγιδευτούν, αφού χάνουν την ποιοτική τοποθέτηση του κέντρου της σκακιέρας, δηλαδή τη στρατηγική τους θέση. Αν δεν μπορεί εύκολα ένα κομμάτι να οπισθοχωρήσει, τότε συχνά γίνεται βορά του αντιπάλου.

Ολα όμως πρέπει να γίνονται με προγραμματισμένο σχέδιο δράσης και μετά από σοβαρή μελέτη, ακόμα και η κεντρικοποίηση των κομματιών. Στο διάγραμμα αυτού του κειμένου, βλέπουμε ένα κλασικό παράδειγμα της κακής τοποθέτησης των κομματιών του μαύρου (Νίμζοβιτς - Χάκανσον 1922), όπου ξαφνικά έχουν χάσει τελείως την ελευθερία τους να κινηθούν και κατά συνέπεια να μην μπορούν να δώσουν μεγαλύτερη δυνατότητα προσφοράς στην έκβαση της παρτίδας.

Η Γαλλική Αμυνα είναι μια κατ' εξοχήν κλειστή άμυνα, όμως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί - παρά το ότι οι δυνάμεις του είναι συγκεντρωμένες γύρω τους και υπερτερούν κατά ένα πιόνι - ότι τα μαύρα θα καταλήξουν σε τόσο απελπιστικά παθητική θέση. Ο Νίμζοβιτς έπαιξε 1. γ3! Πε8 2. γδ4 Ρδ8 3. Πγ1 Ββ6 4. α5 Βα7 5. β6 Βα8 6. Πγ7 Ιζ5 7. Ιγ3 Αε7 8. Ιδ5 Ιδ4 9. Ιχδ4 εδ5 10. Βχδ7+ ΙχΒ 11. Ιε6+ ματ!