Λόγω του Δεκαπενταύγουστου δεν υπάρχουν νέες ταινίες στην κινηματογραφική εβδομάδα που διανύουμε. Υπάρχει, όμως, το «Τελευταίο μετρό», της περασμένης εβδομάδας που συνεχίζει. Μια ταινία, που γυρίστηκε πριν από 25 ολόκληρα χρόνια, και την παρακολουθείς σα να γυρίστηκε μόλις χτες!

Οι Γερμανοί στο Παρίσι! Οι Εβραίοι υπό διωγμό! Ενας θεατρικός σκηνοθέτης κρύβεται στα υπόγεια του θεάτρου του. Συνένοχος του είναι η γυναίκα του, η οποία έρχεται σε καθημερινή επαφή μαζί του. Πάνω από το υπόγειο, στη σκηνή, ανεβαίνει ένα θεατρικό έργο. Ο παράνομος σκηνοθέτης μέσα από τις σωληνώσεις, που κατεβαίνουν στο υπόγειο, παρακολουθεί τα διαδραματιζόμενα στη σκηνή. Διά μέσου της γυναίκας του, η οποία πρωταγωνιστεί στο έργο, μεταφέρει τις οδηγίες του στο σκηνοθέτη, που τον αντικατέστησε και ο οποίος δε γνωρίζει πού βρίσκεται ο κυνηγημένος. Στο θεατρικό έργο η πρωταγωνίστρια ερωτεύεται τον συμπρωταγωνιστή της. Το ίδιο θα συμβεί και στη ζωή...

Στον παραπάνω σκελετό, ο ευφυής Φρανσουά Τριφό, στήριξε παράλληλες ιστορίες, άρρηκτα, όμως, δεμένες μεταξύ τους. Με αποτέλεσμα να βλέπουμε μια ταινία πολλών επιπέδων. Και πολλών αναγνώσεων. Υπάρχει η αντίσταση. Υπάρχει ο έρωτας. Υπάρχει η αστυνομική πλοκή. Υπάρχει, και ίσως είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι, η τέχνη. Στο όνομα της οποίας συνδιαλέγονται οι ήρωες!

Οσα πράγματα δεν μπορεί να ολοκληρώσει η τέχνη, τα ολοκληρώνει η ζωή και το αντίθετο. Οσα πράγματα δεν μπορούν να πουν ή να πράξουν οι ήρωες της ταινίας, τα λένε και τα πράττουν οι ηθοποιοί πάνω στη σκηνή. Ετσι η τέχνη και η ζωή εμφανίζονται να οδεύουν στον ίδιο δρόμο. Να αλληλοσυμπληρώνονται!

Παίζουν: Κατρίν Ντενέβ, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Χέινζ Μπένεντ.