Ενα το κρατούμενο: Η νομιμοποίηση της κατάργησης του οκτάωρου (με το σαθρό επιχείρημα πως «έτσι γίνεται εδώ και χρόνια στον ιδιωτικό τομέα»(!), λες και τόσα χρόνια δεν έπρεπε οι αρμόδιες αρχές να ασχολούνται με την τήρηση της νομοθεσίας...).

Δύο τα κρατούμενα: Η νομιμοποίηση των απλήρωτων υπερωριών... τάχα για να αυξηθούν οι περιβόητες «ξένες επενδύσεις» (απ' τις οποίες ποτέ ο μέσος εργαζόμενος και επιχειρηματίας δεν είδε ουσιαστικό όφελος).

Τρία τα κρατούμενα: Η αύξηση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, τάχα για να προλαβαίνουν τα ψώνια τους οι δραστήριοι - πλην αισχρώς κακοπληρωμένοι -εργαζόμενοι...

Πρώτον, παρακολούθηση και αρχειοθέτηση όλων των τηλεπικοινωνιών (τηλέφωνα σταθερά και κινητά, φαξ, Ιντερνετ, κλπ.) τουλάχιστον για ένα χρόνο (και βλέπουμε...) επειδή τα (παρα)κέντρα εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης θέλουν, σώνει και καλά, να προλάβουν τους τρομοκράτες (Στην πραγματικότητα μας λένε κατάμουτρα ότι μας θεωρούν όλους ύποπτους τρομοκράτες πριν την απόδειξη του αντιθέτου, αλλά εμείς δεν έχουμε πει την τελευταία λέξη...).

Δεύτερον, διατυμπάνιση της δι-ενωσιακής συνεργασίας των μυστικών υπηρεσιών καθώς και των αστυνομικών αρχών με δυνατότητα σύλληψης, ανάκρισης «υπόπτων» (για τους οποίους ποτέ δε μαθαίνουμε βάσει ποιων στοιχείων τους υποπτεύονται!) σε τρίτη χώρα-μέλος.

Τρίτον, το νέο αντικαπνιστικό φιρμάνι των Βρυξελλών με την απαγόρευση της διαφήμισης των προϊόντων καπνού σε εφημερίδες, Ιντερνετ και δε συμμαζεύεται...

Αφήνω το στιλό κατά μέρος. Μαύρες σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό...

Εχει βραδιάσει για τα καλά... Είναι η ώρα να διαβάσω στον επτάχρονο γιο μου μια ιστορία. Παίρνω στα χέρια ένα λεπτό βιβλιαράκι του Ευγένιου Τριβιζά. Λέγεται «Τα μαγικά μαξιλάρια». Πρωτοτυπώθηκε τον Απρίλη του '92. Του διαβάζω:

«Μια φορά και έναν καιρό, σε μία μακρινή χώρα, στην Ουρανούπολη, βασίλευε ένας μισητός άρχοντας, ο Αρπατίλαος Α΄. Είχε δώδεκα κορόνες, ένα χρυσό τηλεσκόπιο κι ένα φτερό από κοράκι.

Με το φτερό απ' το κοράκι έγραφε νόμους απαίσιους και φοβερούς. Π.χ., ήθελε οι υπήκοοί του να δουλεύουν ασταμάτητα στα ορυχεία για να βγάζουν πολύτιμα πετράδια και να στολίζει τις 12 κορόνες του. Γι' αυτό είχε βγάλει ένα νόμο που καταργούσε τις Απόκριες, τα διαλείμματα των σχολείων, τα πάρτι των γενεθλίων και τις Κυριακές. Σύμφωνα με το νόμο αυτό, οι Κυριακές άλλαζαν όνομα: Βαφτίζονταν "Προδευτέρες" και δεν ξεχώριζαν στο παραμικρό απ' τις κανονικές Δευτέρες... Και να 'ταν μόνον αυτά! Είχε βγάλει τόσους πολλούς νόμους ο Αρπατίλαος, που οι Ουρανουπολίτες ό,τι και να έκαναν όλο και κάποιον θα παραβίαζαν...

Τώρα να σας πω τι έκανε με το τηλεσκόπιο. Πήγαινε στο πιο ψηλό πύργο του παλατιού και παρατηρούσε την επικράτειά του. Μόλις έβλεπε κάτι που του άρεσε, ειδοποιούσε με το γουόκι τόκι του τους φρουρούς του, που έσπευδαν με τις μοτοσικλέτες τους και το άρπαζαν...».

Οσο για μένα; Σκέφτομαι τους μεγάλους αγώνες που θα ξαναδώσει η ανθρωπότητα, για να διασφαλίσει ό,τι έως πρότινος θεωρούνταν αυτονόητο δικαίωμα. Οπως, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ειρήνη...