Μακριά από την ουσία συνεχίστηκε και αυτή την βδομάδα η συζήτηση για τις ταυτότητες. Ενα θέμα ήσσονος σημασίας όπως αυτό της αναγραφής του θρησκεύματος στα νέα δελτία, έδωσε την αφορμή στην κυβέρνηση και την ιεραρχία της Εκκλησίας να διασταυρώσουν τα ξίφη τους. Σ' αυτή τη διαμάχη, που φαίνεται ότι θα συνεχιστεί, η κάθε πλευρά χρησιμοποίησε το «θέμα» για να συγκαλύψει άλλα σημαντικότερα.

Ετσι, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη ότι δε θα αναγράφεται το θρήσκευμα στα νέα δελτία ταυτότητας. Προβάλλοντας όμως αυτό το θετικό μέτρο, επιχείρησε να παρουσιαστεί ο ίδιος και η κυβέρνηση ως υπερασπιστές των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτό, τη στιγμή που ο κ. Σημίτης και η κυβέρνησή του είναι υπόλογοι στον ελληνικό λαό για το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχονται οι ατομικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα από την εφαρμογή της Συνθήκης Σένγκεν.

Απ' την άλλη πλευρά, η Ιερά Σύνοδος με την απόφασή της, την περασμένη Παρασκευή, εμφανίζεται υπερασπιζόμενη το δικαίωμα των πολιτών να δηλώνουν το θρήσκευμά τους, υποκρύπτοντας τους πραγματικούς λόγους των αντιδράσεών της. Δηλαδή, τη διατήρηση του ομφάλιου λώρου που τη συνδέει με το κράτος και της δίνει το δικαίωμα άσκησης κοσμικής εξουσίας. Στην επιχείρηση υπεράσπισης του δικαιώματος αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες ακούστηκαν φωνές που αποδεικνύουν τη νοσηρότητα της σχέσης κράτους - εκκλησίας, όπως ότι το θρήσκευμα είναι συστατικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων, αλλά και ότι μετά την απόφαση της κυβέρνησης η Εκκλησία πρέπει να προχωρήσει στην ίδρυση κόμματος!