Με μια προσθήκη-τροπολογία -και μάλιστα σε σχέδιο νόμου για τη λειτουργία της Κεφαλαιαγοράς - που κατατέθηκε χτες στη Βουλή, η κυβέρνηση βάζει ταφόπλακα στα ασφαλιστικά δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων, και με ανοιχτούς εκβιασμούς επιχειρεί να τους μεταφέρει στο ΙΚΑ, φορτώνοντας στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας τις υποχρεώσεις των τραπεζών, τις οποίες απαλλάσσει. Μάλιστα, προκλητικά ισχυρίζεται στην εισηγητική έκθεση ότι τα δικαιώματα αυτά «έχουν προκαλέσει ανασφάλεια δικαίου», κάτι που επιβάλλει «την επέμβαση του νομοθέτη»!

Βασική επιδίωξη της κυβέρνησης - όπως ομολογεί στην εισηγητική έκθεση - είναι η «θέσπιση ενιαίου καθεστώτος κοινωνικής ασφάλισης για το προσωπικό των πιστωτικών ιδρυμάτων», διατύπωση που σαφώς προδιαγράφει την «ομογενοποίηση» των δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων προς τα κάτω, κόβοντας το κεφάλι εκείνων που βρίσκονται «πάνω» από το κατώτερο επίπεδο. Διαπιστώνεται τώρα ότι ο νόμος Σιούφα του 1992, ο οποίος καθόριζε νέο χειρότερο καθεστώς για τους εργαζόμενους μετά το 1993, γίνεται όπλο για να αφαιρεθούν δικαιώματα, για όλες τις προηγούμενες γενιές εργαζομένων.

Πολύ περισσότερο, η ισοπέδωση αυτή δεν αφορά μόνο τους τραπεζοϋπαλλήλους, αλλά και εκείνους τους κλάδους εργαζομένων που είναι εκτός ΙΚΑ. Ετσι, η κυβέρνηση διακηρύσσει ότι επιδιώκει τη «μετεξέλιξη του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και του ΕΤΕΑΜ (επικουρική σύνταξη) σε ένα και μοναδικό Ταμείο κύριας και επικουρικής ασφάλισης αντίστοιχα των απασχολούμενων με σχέση εξαρτημένης εργασίας στη χώρα μας». Με μια κουβέντα, η κυβέρνηση κάνει καθαρό ότι επίκεινται και νέες επιθέσεις σε κλάδους και Ταμεία, τα οποία μέχρι τώρα έχουν μείνει εκτός ΙΚΑ.

Η τροπολογία που κατέθεσε χτες η κυβέρνηση έρχεται να εξυπηρετήσει το πλαίσιο αρχών που αποφάσισε την προηγούμενη Τρίτη η Κυβερνητική Επιτροπή και δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο, με το οποίο προωθείται η ένταξη όλων των τραπεζοϋπαλλήλων αλλά και των σημερινών συνταξιούχων στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ για κύρια σύνταξη και στο ΕΤΕΑΜ για την επικουρική. Οι ισχυρισμοί της ότι αυτό θα γίνει «προαιρετικά» δεν έχουν καμία αξιοπιστία. Παράλληλα, προβλέπεται η ίδρυση ενός μεταβατικού σχήματος, ενός Ταμείου-«μαϊμού», του ΕΤΑΤ, το οποίο θα λειτουργήσει ως πολιορκητικός κριός για την κατάλυση των σημερινών επικουρικών ταμείων, την κατάλυση των προσυνταξιοδοτικών καθεστώτων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων που απορρέουν απ' αυτά.

Ετσι, με την τροπολογία που κατατέθηκε χτες επιτυγχάνεται:

- Η γενναία ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου και η οριστική απαλλαγή του από τις υποχρεώσεις που φέρει απέναντι στα Ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων

- Η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των τραπεζοϋπαλλήλων, καθώς ένας μεγάλος αριθμός τους χάνει το προσυνταξιοδοτικό καθεστώς

- Δραστική μείωση των συντάξεων

- Συρρίκνωση των συντάξεων και των σημερινών συνταξιούχων, οι αυξήσεις των οποίων θα καθορίζονται από την εισοδηματική πολιτική και όχι από τα Ταμεία στα οποία ανήκουν

- Στο ΙΚΑ φορτώνονται όλα τα βάρη που ξεφορτώνονται οι τραπεζίτες, χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο την άσχημη οικονομική θέση στην οποία το έχουν βυθίσει.

Με τα άρθρα 1 και 2 της τροπολογίας προβλέπεται η μεταφορά των τραπεζοϋπαλλήλων και των συνταξιούχων στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ για κύρια σύνταξη και στο ΕΤΕΑΜ για επικουρική. Παράλληλα, προβλέπεται η μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα επίπεδα του ΙΚΑ, κάτι που σημαίνει ότι ορισμένες τράπεζες θα μειώσουν έως και 50% το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών.

Αντίστοιχα, το κόστος της δαπάνης που θα προκληθεί στο ΕΤΕΑΜ - και μάλιστα σε βάθος χρόνου - από την ένταξη των συνταξιούχων των Ταμείων επικουρικής ασφάλισης θα καθοριστεί εκ των υστέρων... μετά από «εκπόνηση ειδικής μελέτης» και «θα καταβάλλεται στη διάρκεια 10 ετών»! (άρθρο 3.γ)

Με τα υπόλοιπα άρθρα (4-11) καθορίζονται ο ρόλος και η λειτουργία του Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΤΑΤ). Ενα μόρφωμα, που παρά το ηχηρό του όνομα, ούτε «Ταμείο» είναι, ούτε τη διασφάλιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων κατοχυρώνει. Το αντίθετο. Οι εργαζόμενοι μετά το 1993 χάνουν δικαιώματα που είχαν κατοχυρώσει στα ασφαλιστικά τους ταμεία, με τις εισφορές που είχαν πληρώσει, τόσο για το ύψος των συντάξεων, όσο και για τα χρόνια συνταξιοδότησης. Σε κίνδυνο μπαίνουν και τα δικαιώματα των υπόλοιπων εργαζομένων, καθώς για τα «δικαιώματα πρόσθετης επικουρικής σύνταξης από το ΕΤΑΤ» πέραν αυτής που θα δίνεται από το ΕΤΕΑΜ, το ποσό της εισφοράς κάθε τράπεζας «καθορίζεται με νόμο μετά από εκπόνηση ειδικής οικονομικής μελέτης και καταβάλλεται μέσα σε 10 έτη» (άρθρο 7)! Ολα δηλαδή παραπέμπονται σε μελέτες, χωρίς καμιά ασφαλιστική δικλείδα, για το ΕΤΕΑΜ, αλλά και τους εργαζόμενους δικαιούχους.

Μέσω του άρθρου 6 για την υπαγωγή στο ΕΤΑΤ, εξελίσσεται ο εκβιασμός της κυβέρνησης για την κατάργηση των επικουρικών ταμείων. Ετσι αναφέρεται στην παράγραφο 6 ότι σε περίπτωση που δεν αποφασιστεί η διάλυση των επικουρικών ταμείων ή των κλάδων σύνταξης και «προκύψουν αντιδικίες μεταξύ εργοδότη και εργαζομένων» τότε το «ΕΤΑΤ αναλαμβάνει τη διεκπεραίωση και διαχείριση των κάθε φύσεως υποθέσεων». Και ναι μεν ο εργοδότης υποχρεούται να καταβάλει το ποσό της δαπάνης που του αναλογεί αλλά: «Το ποσό της δαπάνης προσδιορίζεται μετά από ειδική οικονομική μελέτη» και με «Προεδρικό Διάταγμα καθορίζονται (...) ο τρόπος κατανομής του ποσού της δαπάνης...». Ετσι, αντί να καθορίζεται απόλυτα ότι οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να αναλάβουν και να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους που ήδη είναι γνωστές, αυτό παραπέμπεται σε μελέτη και τελικά η κυβέρνηση θα έχει και τον τελευταίο λόγο.