Λίγες ημέρες απέμειναν από τη στιγμή που θα ανοίξουν οι κάλπες στα παλαιστινιακά εδάφη για τη διενέργεια των πρώτων προεδρικών εκλογών από το 1996, που θα αναδείξουν το διάδοχο του Γιάσερ Αραφάτ στην προεδρία της Παλαιστινιακής Αρχής και οι εξελίξεις, κάθε άλλο, παρά προεκλογική ατμόσφαιρα θυμίζουν. Οι Παλαιστίνιοι υποψήφιοι εμποδίζονται από τα ισραηλινά μπλόκα να επισκεφθούν πόλεις και χωριά, συλλαμβάνονται αν θεωρηθεί ότι παραβιάζουν τις ισραηλινές απαγορεύσεις, ενώ ο ισραηλινός στρατός ελέγχει τις παλαιστινιακές μετακινήσεις, εισβάλλει σε πόλεις και προσφυγικούς καταυλισμούς, σκοτώνει Παλαιστινίους, κατεδαφίζει σπίτια.

Οι Παλαιστίνιοι, κατά συνέπεια, καλούνται να ασκήσουν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα με τα ισραηλινά τανκς έξω από τις πόρτες, σχεδόν, των εκλογικών τμημάτων και την ισραηλινή ηγεσία να διατηρεί την αδιάλλακτη θέση της. Ως επικρατέστερος νέος Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής φέρεται ο Μαχμούντ Αμπάς, νυν ηγέτης της ΟΑΠ και υποψήφιος της «Φατάχ». Ισως ήταν και ο μόνος υποψήφιος που κατάφερε να περιοδεύσει στις περισσότερες παλαιστινιακές πόλεις και χωριά, ακόμη και στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Μια διακριτική μεταχείριση που ενίσχυσε την καχυποψία που η παλαιστινιακή κοινή γνώμη τρέφει για το πρόσωπό του, καθώς, σχεδόν ανοιχτά, τόσο η ισραηλινή κυβέρνηση όσο και η Ουάσιγκτον έχουν εκφράσει την προτίμησή τους υπέρ του.

Ο ίδιος προσπαθεί, μέχρι και την τελευταία στιγμή, να πείσει ότι θα ακολουθήσει το δρόμο που χάραξε ο Γιάσερ Αραφάτ και ότι θα επιμείνει στην εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ για το Παλαιστινιακό, χωρίς υποχωρήσεις. Επιμένει, όμως, παράλληλα και στην αποστρατιωτικοποίηση της Ιντιφάντα, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια των παλαιστινιακών ενόπλων οργανώσεων και μέρους του πληθυσμού. Εντούτοις, ελλείψει αξιόμαχου, από πλευράς εκλογικής επιρροής, αντιπάλου, ο Αμπάς, πιθανότατα, θα είναι ο νέος Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής.

Η εκλογή του, πάντως, δε θα σημάνει, αναγκαστικά, και την έναρξη μιας νέας φάσης για τις εξελίξεις στην περιοχή και την οριστική επίλυση του Παλαιστινιακού. Και αυτό γιατί όσο «μετριοπαθής» και αν χαρακτηρίζεται, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο παλαιστινιακός λαός δε θα αποδεχτεί υποχωρήσεις σε σχέση με τα βασικά του αιτήματα. Η ισραηλινή κυβέρνηση, από την πλευρά της, δε δείχνει καμία διάθεση ούτε καν να συζητήσει τα αιτήματα των Παλαιστινίων, επιμένοντας στην επιβολή των δικών της προτεραιοτήτων και συμφερόντων, χρησιμοποιώντας τη γνωστή πειθώ της στρατιωτικής της ισχύος. Κατά συνέπεια, ουδέν νεώτερο διαγράφεται για το άμεσο μέλλον...