Ο Χρήστος Γρηγορίου γεννήθηκε στο Μικρό Κεφαλόβρυσο Τρικάλων. Από μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική. Τον γνώρισα στο «Λαϊκό Σχολείο» Αριστείδη Μόσχου, πριν από πολλά χρόνια.

Αν και πολύ νέος, περίπου 17-18 χρονών, ξεχώριζε από την ευγενική του παρουσία και το ήθος του. Του άρεσε η λαϊκή μουσική και μάθαινε μπουζούκι. Ταλαντούχος μουσικός πολύ γρήγορα βρήκε τον καλλιτεχνικό προορισμό του. Συμμετείχε πάντα στις συναυλίες του αείμνηστου δασκάλου μας Αριστείδη Μόσχου και συνεργάστηκε με πάρα πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες. Αγαπούσε με πάθος την παραδοσιακή μουσική και γι' αυτό έμαθε και λαούτο. Πολυτάλαντος και πηγαίος σκάρωνε τραγούδια στο πι και φι. Με σύνθεσή του πήρε μέρος στα «Τσιτσάνεια» και έχει διάκριση στο θεσμό αυτό. Μεγαλωμένος σε οικογένεια με αρχές και κοντά στο Κόμμα είχε ακέραιο χαρακτήρα.

Ενας σπουδαίος καλλιτέχνης και άνθρωπος. Από παλιά όταν ταίριαζαν οι συγκυρίες ήταν μαζί μου στις διάφορες εκδηλώσεις. Του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη και «πατούσα» πάνω του με σιγουριά, καθώς μου άρεσε το παίξιμό του και με οδηγούσε σε μονοπάτια μουσικά. Πάντα σεμνός χωρίς δεύτερη κουβέντα ανταποκρινόταν στο κάλεσμα να παίξουμε για το Κόμμα. Ετσι για το κέφι μας. Θέλω να πιστεύω πως είμαι από τους πρώτους που ανακάλυψα το ταλέντο του. Στο φεστιβάλ της ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ (απ' όπου και η φωτογραφία) «έκανε ποδαρικό» μαζί μου. Εκτοτε συνεργάστηκε με πολλούς συναδέλφους που εμφανίζονται στο χώρο αυτό της νεολαίας του ΚΚΕ. Επίσης, με βοήθησε πάρα πολύ στις δικές μου συνθέσεις.

Ξάφνιασμα πικρό η είδηση του θανάτου σου, Χρήστο. Κόπηκα στα δυο και ένιωσα σαν να έχασα δικό μου γιο. Να ξέρεις, παλικάρι μου, θα μας λείψει το παίξιμό σου, το γέλιο σου, η εικόνα σου. «Εφυγες» αναπάντεχα από τη ζωή και τόσο άδικα. Τα θερμά μου συλλυπητήρια σε όλη την οικογένειά σου. Στη μνήμη σου προσφέρω 100 ευρώ για το Κόμμα, μέσω της ΚΟ καλλιτεχνών.

Σούλα Βαζούρα και Ντέπυ