«

Κάνετε το άσπρο - μαύρο, κύριε πρωθυπουργέ. Πρώτα απ' όλα, λοιπόν, στην παράγραφο αυτή, το Συμβούλιο "καλεί τις υποψήφιες χώρες να κάνουν κάθε προσπάθεια για να επιλύσουν σημαντικές συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα με βάση το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών". Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πρώτα απ' όλα ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση - και κατά συνέπεια και η Ελλάδα - αναγνωρίζει ότι υπάρχουν "σημαντικές διασυνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα". Ανάγει, δηλαδή, τις μονομερείς τουρκικές αξιώσεις σε διμερείς διαφορές, πράγμα που αποτελούσε βασικό στόχο της Τουρκίας».

«

Ρωτήθηκε ο πρωθυπουργός ποιες είναι οι διαφορές αυτές, στη συνέντευξη που έδωσε στο Ελσίνκι και ενώ τη μια φορά θυμήθηκε να πει ότι η μόνη εκκρεμότητα είναι αυτή που αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, την άλλη τα μπέρδεψε. "Είναι ένα ερώτημα", απάντησε, "προς την Τουρκία. Οχι σ' εμένα". Ε, όχι κ. Σημίτη. Συντάκτης του κειμένου δεν ήταν η Τουρκία. Εσείς συμπράξατε στη σύνταξή του(...). Η κυβέρνηση ως συντάκτης του κειμένου των συμπερασμάτων, όχι απλά δέχεται, αλλά καλεί την Τουρκία σε "προσπάθεια να λύσουν τις διασυνοριακές διαφορές", καλεί δηλαδή την Τουρκία σε εφ' όλης της ύλης διάλογο. Τι σημαίνει αυτό ακριβώς; Οτι ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για πρώτη φορά η Ευρώπη αποδέχεται τις πάγιες θέσεις της Τουρκίας. Και αυτό και με τη δική μας συμμετοχή. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο φαίνεται να αναγνωρίζει και να νομιμοποιεί τις τουρκικές εδαφικές διεκδικήσεις και να μας παραπέμπει σε διαπραγματεύσεις εφ' όλης της ύλης, χωρίς όρους και προϋποθέσεις με την Τουρκία - κάτι που αποτελεί επί 25 χρόνια την πάγια θέση της. Εξαιρετική - αρνητική, δυστυχώς - σημασία δεν έχουν μόνο εκείνα που αναφέρονται, αλλά και εκείνα που, ενώ υπήρχαν στο παρελθόν, σήμερα παραλείπονται. Δε γίνεται πλέον αναφορά στους γνωστούς όρους, για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών. Ούτε για ρητή παραίτηση της Τουρκίας από εδαφικές και άλλες διεκδικήσεις. Ούτε για σαφή απόρριψη της απειλής και χρήσης βίας».

«

Η απόφαση με την οποία η Τουρκική Εθνοσυνέλευση εξουσιοδοτεί την Κυβέρνηση να κηρύξει εάν χρειαστεί πόλεμο κατά της Ελλάδας, εξακολουθεί να ισχύει. Είναι προφανές ότι μπορεί έτσι η Τουρκία να εμφανίσει (μετά την πρόσκληση των "15"! (σ.σ. της ΕΕ) όλες τις μονομερείς διεκδικήσεις της και να καλέσει την Ελλάδα να τις επιλύσουν. Και το καίριο ερώτημα που τίθεται είναι βασανιστικό: Οταν η Τουρκία θα παρουσιάσει αύριο τον κατάλογο των διεκδικήσεών της, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων γκρίζων ζωνών και της οχύρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, τι θα απαντήσει η Κυβέρνηση;» (Από την ομιλία του αρχηγού της ΝΔ και νυν πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στη Βουλή την επομένη μέρα της συνόδου κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι - Δεκέμβρης 1999). Χωρίς κανένα, περιττό άλλωστε, σχόλιο.